हि गोष्ट आहे निनाद - हेमांगी या जोडप्याची. त्यांच्या दैनंदिन आयुष्यात घडणाऱ्या गोष्टींची.... हलकं - फुलकं काही ( Note :- या कथे सारख्या अनेक कथा किंवा web series सध्या इंटरनेट वर उपलब्ध आहेत. तसंच काही लिहायचा एक छोटा प्रयन्त... season 1 यासाठीच कि , हे आवडलं तर पुढेही लिहू शकेन ... कथा आणि पात्र काल्पनिक आहेत आणि संबंध आढळलाच तर निव्वळ योगायोग समजावा ]
" निनाद ........ !!! " हेमांगीने जोराने हाक मारली.
" काय गं .... काय झालं .... " लिफ्टच्या बाहेर येत निनादने उत्तर दिलं.
" चावी कुठे आहे... " ,
" कसली चावी... " निनादच्या या उलट प्रश्नावर हेमांगीने कमरेवर हात ठेवले. आधीच प्रवास करून आलेले, त्यात फ्लॅटच्या दोन्ही चाव्या निनादने स्वतःकडे ठेवून घेतल्या होत्या.
" आपल्या गाडीची चावी हवी आहे मला.... देतोस " ,
" गाडीची चावी आता कशाला... गाडी काय वर घेऊन येतेस कि काय... मी बरोबर पार्क केली आहे हा गाडी... excuse me !!! तुला काय म्हणायचे आहे .... मला गाडी पार्क करता येते .... बरं का ... दे टाळी !!! " निनादने टाळी साठी हात पुढे केला. हेमांगीचा पारा अजून चढला.
" अरे बाळा !!! आपल्या फ्लॅटच्या बाहेर उभी आहे मी .... तर त्याचीच चावी मागणार ना... " ,
" सरळ बोलायचे ना मग.... गाडीची चावी कशाला मागायची... " हेमांगी आता फक्त त्याचे डोक्यावरचे केस उपटायची बाकी होती. निनादला कळलं कि pressure cooker ची शिट्टी कधीही वाजू शकते. त्याने गपगुमान फ्लॅटची चावी हेमांगीच्या हातात दिली.
" ओ .... शूक्..... शूक्..... कोण पाहिजे तुम्हाला... " हेमांगी चावी लावत होती तर मागून आवाज आला. दोघांनी मागे वळून पाहिलं.
" दिवसा ढवळ्या चोरी करत आहात. तेही माझ्या समोर... अजिबात चोरी होऊ देणार नाही मी... चोरी करणे हा एक अक्ष्यम अपराध आहे. " त्याने तर सुरूच केले बोलणे. या दोघांना काही कळेना. टी-शर्ट.... हाफ चड्डी.... पायात चपला .... असे ते ध्यान.
" तुम्हाला काही गैरसमज होतो आहे... " निनाद बोलत होता तर त्याने मधेच थांबवले.
" कसला गैरसमज ... साक्षात माझ्या समोर घरफोडी करत आहात..... मी हे कदापि होऊ देणार नाही... " आता त्याचे बोलणे हेमांगीच्या डोक्यात गेले. आधीच वैतागलेली. त्यात हा कोण .... कोण जाणे...
" ओ मिस्टर..... हि चावी आणि हे कुलूप .... हे name plate वर नावं आहे ना ... ते आमच्या दोघांचे आहे. आम्ही राहतो इथे... " ,
" हे कोण बोललं तुम्हाला कि तुम्ही इथे राहता ते " , " काय बोलतो आहे हा माणूस ... anyways ... " हेमांगी काहीतरी बडबडली आणि तिने दरवाजा उघडला. सोबत असलेल्या बॅगामधल्या काही ती आत घेऊन गेली.
" खरच ओ ... तुमचे घर आहे... " तो म्हणाला.
" आता हे कसं कळलं तुम्हाला... " ,
" तुमचा फोटो दिसला कि भिंतीवर ..... " दरवाजाच्या समोर असलेल्या भिंतीवर निनाद-हेमांगीचा मोठा फोटो होता.
" नजर छान आहे तुमची. एवढ्या दूरचे दिसलं तुम्हाला .... " निनादने स्तुती केली.
" मग काय .... असणारच .... उडत्या पक्षाचे मोजतो मी ..... पंख... " ,
" व्वा !! व्वा !! .... " म्हणत निनादने हात मिळवला.
" तुम्हाला कधी पाहिलं नाही इथे... नवीन आहात का .... " त्याने विचारलं.
" सहा महिने झाले .... हा फ्लॅट घेऊन.... " निनाद बोलला खरा पण विचार करू लागला. " ओ .... नवीन आहात का .... हा प्रश्न मी विचारला पाहिजे तुम्हाला... तुम्ही नवीन आहात... " ,
" हो मग .... मी नवीनच आहे. दोनच दिवस झाले. आम्हीही नवीन फ्लॅट घेतला. तुम्ही आधी दिसला नाहीत कधी.... म्हणून वाटलं कि चोरी करत आहात. माझं नावं संदीप... " ,
" आम्ही ४ दिवस फिरायला गेलो होतो.... by the way .... माझं नाव निनाद ... " पुन्हा दोघांची "हात मिळवणी " झाली.
" मग .... समीर राव ... कुठे गेला होता नवरा - बायको फिरायला... " संदीपने विचारलं...
" समीर ..... समीर कोण ... " निनादने विचारलं. ....
" तुम्ही... तुमचे नाव विसरलात तुम्ही... " ,
" अहो ... माझं नाव निनाद ... " ,
" तेच ते ओ ... " ,
" बरं जाऊ दे ... आम्ही ना ... " निनाद सांगत होता तेव्हाच हेमांगीने दारातून आवाज दिला.
" निनाद ... आपण कुठे कुठे गेलो होतो ते सांग... फोटो काढले ना आपण ... तेही दाखव.... कोणत्या विमानाने गेलो , कुठल्या हॉटेल मध्ये राहिलो होतो .. तेही सांग .... " , हेमांगी रागात बोलत होती.
" हा हा .... सर्व सांग मला महेश ... मला असे अनुभव ऐकायला खूप आवडतात ... " संदीप निनादला म्हणाला...
" महेश नाही ओ ... निनाद ... " ,
" तेच ते ... तुम्ही सांगा " ,
" चालेल... तुम्हीही फिरता वाटते... छान .... सांगतो हा मी सर्व डिटेल मध्ये... सर्वात आधी ना आम्ही.... " निनाद सांगत होता तर हेमांगी पुन्हा मध्ये बोलली.
" अरे बाळा !! उभा राहून कशाला गप्पा मारता दोघे. पाय दुखले माझे... खाली बसा ... नाहीतर खुर्ची देऊ का आणून... " ,
" चालेल वहिनी... नाहीतर राहू दे .... आम्ही इथेच बसतो दोघे... खाली.... " संदीप म्हणाला पण निनादने तिच्याकडे पाहिलं. पुन्हा ती कमरेवर हात ठेवून उभी. त्याला कळलं कि आता लवकर आत जायला हवे.
" ठीक आहे मित्रा .... पुन्हा कधी तरी .... मी जरा आता फ्रेश होतो ... भेटू नंतर ... " निनाद संदीपचा निरोप घेऊन आता गेला.
" वहिनी ... उद्या चहा साठी येतो हा मी .... thank you .... welcome !! "
" निनाद ... कोणासोबत बोलावे ... काय बोलवे ... कळते ना तुला ... " हेमांगी ओरडलीच.
" अरे , नवे शेजारी आहेत.. जरा ओळख नको का... एकतर आपण गेले सहा महिने फ्लोअरवर एकटे राहतं आहोत... "
निनादचे बोलणे बरोबर होते. नवीनच सोसायटी उभी राहिलेली. त्यात असलेल्या ५ इमारती पैकी एका इमारतीत ७ व्या मजल्यावर यांचा फ्लॅट होता. एका मजल्यावर ३ फ्लॅट फक्त. त्यातूनही यांनी जेव्हा फ्लॅट घेतला तेव्हा पासून हे एकटेच या मजल्यावर. त्यामुळे संदीपला बघून निनाद खुश झालेला.
" अरे हो .... पण आताच आलो कि नाही आपण...... उद्या भेटलो असतो... ",
" ठीक आहे ... सॉरी ना ... " ,
" हम्म .... आणि चहाची ऑफर का केलीस त्याला ... ओळख झाल्यावर बोलावलं असते ना ... " , हेमांगी म्हणाली.
" मी कुठे.... त्यानेच स्वतःच invite केलं स्वतःला .... मी काय करू ... जाऊ दे ना हेमा .... चहा तर मागतो आहे ना ... तेही उद्या सकाळी... किती पिणार तो चहा... एक कप ..... दोन कप.... चालेल ना ... please !!! please !!! please !!! " निनादनी जरा लाडी गोडी लावली तर हेमांगी हसू लागली. दोघे फ्रेश झाले.
बॅगेतून आणलेले सामान - कपडे पुन्हा जागच्या जागी लावत होते दोघे. तर दारावरची बेल वाजली.
" आता कोण .... " हेमांगी बोलली.
" मी बघतो थांब ... " म्हणत निनादने दरवाजा उघडला.
" ओ दादा .... किंवा काका ... १ मिनिट... काय बोलू तुम्हाला ... नावाने तर हाक मारू शकत नाही ... मोठे वाटता माझ्यापेक्षा... " एक मुलगी होती दारात.
" संदीप कडून आलीस वाटते ... " ,
" नाही नाही ... आमचे दुसरे घर आहे ... काय बोलू ते तर सांगा तुम्हाला ... " ,
" ह्म्म्म ... " निनाद विचार करू लागला ... " मोठा तर आहेच मी तुझ्यापेक्षा .... माझं वय ३३ ... तुझे किती ... " ,
" माझं ना .... थांबा हा.... मोजते... " त्या मुलीने बोटांवर मोजायला सुरुवात केली. " निनाद ... कोण आहे ... " हेमांगीने आतून आवाज दिला.
" माझं वय ना .... २१ किंवा २२ असेल ... पण तो संदीप दादा आहे ना ... तो मला " वय वर्ष १० " असे बोलतो ... का ते माहित नाही... मग मीही दादा बोलते तुम्हाला... " ,
" चालेल ना ... " निनादने तिच्याशी हात मिळवला. " नाव काय तुझं .... " ,
" माझं नावं अरुंधती ..... लाडाने मला अरु बोलतात.... मला ना साखर आणायला पाठवले आहे तुमच्याकडे .... आहे का ... " ,
" आहे ना ... ये अशी घरात ... दारात काही मागू नये... " म्हणत निनाद तिला थेट हेमांगी कडे घेऊन आला. हेमांगीने तिच्याकडे पाहिलं... " हि कोण आता ..." असा प्रश्न तिच्या चेहऱ्यावर..
" अगं... हीच नाव अरुंधती .. लाडाने अरु अशी हाक मारतात ...... " निनादने ओळख करून दिली.
" Hi ताई ... कश्या आहात... " ,
" Hi .... मी ठीक .... " हेमांगीने उत्तर दिलं.
" तुम्हाला काय बोलतात लाडाने .... " अरुने निनादला विचारलं.
" मला .... " निनाद विचार करू लागला. " बाळा बोलते हि .... पण लाडात नाही ... रागात .. बरोबर ना हेमा ... " बोलत निनादने टाळीसाठी हात पुढे केला. हेमांगीने त्याचाकडे फक्त एक नजर बघितलं.
" हा ...... हि .... हिला साखर हवी होती.... " निनाद घाबरत म्हणाला.
" हा ताई .... मला साखर हवी होती... " अरुने सोबत आणलेली वाटी पुढे केली. हेमांगीने पुन्हा निनादकडे रागात पाहिले. निनाद ' हाताची घडी आणि तोंडावर बोट ' असे करून उभा राहिला.
" काय नावं तुझं ... अरु ... हा ... अरु ... आम्ही दोघे आताच बाहेरून प्रवास करून आलो आहोत. बघते आहेस ना ... सर्व सामान लावायचे आहे अजून... नंतर ... नाहीतर उद्या देते हा साखर ... आता नाही देऊ शकत... " ,
" चालेल ना ताई ... आताच हवी आहे असे काही नाही... आई बोलली कि तुमच्याकडून साखर घेऊन ये... म्हणून आले. आई - बाबा असे मला बाहेर पाठवत असतात मध्ये मध्ये ... तो संदीप दादा बोलतो कि मी खूप बडबड करते ना ... म्हणून असे मला बाहेर काढतात. काय माहित... तुमच्याशी ओळख पण नाही ... आईने पाठवलं म्हणून आली मी तुमच्याकडे ... " हे ऐकून हेमांगीने हात लावला डोक्याला.
" तुम्ही नवीन आहात ना ... " अरुने निनादला विचारलं. निनाद अजूनही तसाच उभा , त्याला माहित होते .... आणखी काही बोललो तर हेमा जीव घेईल.
" आम्ही जुने आहोत ... तुम्ही नवीन आहात.... आता मी सामान लावू का ... तू उद्या येशील का सकाळी. " हेमांगी अरुला बोलली.
" चालेल चालेल.. उद्याच येते मी साखर घेयाला .... मदत करू का सामान लावायला .... " ,
" नको नको ..... हा आहे ना .... तो लावेल सामान ... " निनादकडे बघत हेमांगी बोलली.
" Bye ... " म्हणत अरु निघून गेली.
आता हेमांगीने निनादकडे मोर्चा वळवला. " साखर .... !! seriously ... निनाद ... चाळीत आहोत का आपण ... साखर द्या ... पीठ द्या ... मीठ द्या .... कसा आहेस रे तू ... " हेमांगी तशी प्रेमळ होती पण सकाळपासूनच तिचा मूड खराब होता. त्यात इथे आल्यापासून काही ना काही होतंच होते. निनाद शेपूट पायाखाली घालून उभा...
" इथे इतके सामान पडले आहे... आणि ते सोडून बरा गप्पा मारत असतो तू ... " ,
" काय गं हेमा .... किती गोड होती ती... डायरेक्ट दादा बोलली मला... तुला ताई ... अजून काय पाहिजे life मध्ये... " निनाद आरामात सोप्यावर बसला.
" हो का ..... ठीक .... हे सामान तू लाव हा सगळं ... मी आत जाऊन झोपते ...अजून काय पाहिजे life मध्ये...... " तणतणतच हेमांगी बेडरूममध्ये गेली.
" अगं .... " निनाद बोलेपर्यंत गेलीही ती. बिचारा निनाद ... बसला सामान आवरत. १५ मिनिटांनी राग निवळला तशी हेमांगी बाहेर आली. बघते तर निनाद एकटाच आपला ... confused झालेला सामान बघून... काहीतरी करण्याचा प्रयत्न ... त्याला बघून हसू आलं तिला.
" किती तो लाडाचा नवरा माझा... " म्हणत ती निनाद जवळ आली. गालगुच्च्या घेतला त्याचा.
" मला वाटलं खरोखर झोपली तू ... आराम कर जा तू ... मी लावतो सामान .... " निनादच्या बोलण्यावर हसू आलं तिला.
" किती रे भोळा तू ... बोलायला आवडते ना तुला खूप ... " ,
" अगं ते काय ... असंच ते ... नवीन शेजारी .... तेही २ -२ ... एकावेळेस .... मज्जा वाटली मला.... बोलायला आले ना कोणीतरी ... " हेमांगीने लाडाने त्याच्या केसातून हात फिरवला.
" सॉरी निनाद ... रागावले तुझ्यावर... पण मी वैतागलेली.... त्यात तुझे हे ... गप्पा मारणे .... असो ..... सॉरी .... चल , मीही मदत करते सामान लावायला .... " निनाद आनंदाला.
" चांगले आहेत गं ते ... आपलेच शेजारी आहेत ना .... " हेमांगी हसू लागली. " तू हसतेस ना ... तेव्हा फार छान वाटते... असे वाटते कि आताच पाऊस पडायला लागेल. " निनाद चेहऱ्यावर पाणी पडते आहे अशी acting करू लागला.
" हो का .... बराच आहेस तू .... "
" please ... रागावू नकोस कधी .... भीती वाटते .... " ,
" का .... मी कुठे काय केले अजून तुला... " ,
" म्हणजे काही करणार आहेस का ... " निनाद खरच घाबरला. हेमांगी पुन्हा हसू लागली.
" किती घाबरतोस रे .... काही करणार नाही तुला.. " निनादला बरं वाटलं. दोघे कामात बिझी झाले. खूपच सामान होते. निनादने हळूच विचारलं.
" मी काय बोकतो ..... सॉरी बोलतो .... हेमा .... " ,
" अरे किती घाबरतोस .... हा .... हा.... हा ... " हेमांगी अजूनच हसायला लागली.
" OK .....मी काय बोलतो .... हेमा .... उद्याची सकाळ होयाला किती वेळ आहे अजून.. म्हणजे बघ हा .... आजची दुपार होईल आता .... मग संध्याकाळ ..... त्यानंतर रात्र ... तेव्हा जाऊन कुठे उद्याची सकाळ होईल ... " निनादचे बोलणे पटलेलं हेमांगीला पण तिने हसू आवरलं.
" कळते आहे ना तुला .... तुला जमत असेल तर आज संध्याकाळी बोलावू .... नाहीतर उद्या सकाळचा प्लॅन फिक्स करू... " हेमांगीला माहित होते. निनादला त्यांच्या सोबत गप्पा मारायच्या होत्या , ओळख करायची होती. निनादला असे मित्र जोडायला खूप आवडते.
" ठीक आहे .. जाऊन सांग त्यांना .... हा पण एक गोष्ट ..... हे सामान नंतर लावू ... आता घाईघाईत नको .... " ,
" yes ... yes ... thank you ... हेमा डार्लिग .. असा गेलो आणि असा आलो. " निनाद आमंत्रण देयाला बाहेर गेला. अरु समोरच उभी. तिलाच सांगतील कि दोन्ही फॅमिलीने चहा साठी संध्याकाळी घरी यावे.
संध्याकाळी ५ वाजता , दोन्ही फॅमिली यांच्या घरी अवतरले. दारावरची बेल वाजली. निनादने दरवाजा उघडला. " Hi .... " समोर संदीप , शेजारी त्याची बायको... मागे अरु , अरुचे आई-वडील.... निनादने स्वागत केले. सोफ्यावर बसले. संदीपने सुरुवात केली.
" बरं का .... हि माझी बायको संदीपा.... आणि हा अजिंक्य .... सकाळीच ओळख झाली आमची... " निनादकडे बोट दाखवत त्याने बायकोला ओळख करून दिली. हेमांगी confused ....
" अरे मित्रा...... माझं नावं निनाद ... अजिंक्य नाही... " ,
" हा ... तेच रे ते .... " , संदीप म्हणाला.
" सॉरी हा .... हा जरा विसराळू आहे .... नाव तर त्याला अजिबात लक्षात राहत नाही. बाकी काही विसरत नाही... पण नाव विसरून जातो... माझं नाव लक्षात राहावं म्हणून लग्नानंतर माझं नाव मीच " संदीपा " ठेवले..... संदीप- संदीपा... " ,
" व्वा !! छान ... " निनाद टाळ्या वाजवू लागला. हेमांगीने त्याच्या टाळ्या थांबवल्या.
" तुमच्या बद्दल सांगा ना काहीतरी ताई " संदीपाने हेमांगीला विचारलं.
" आम्ही दोघे आधी लहान घरात रहायचो. इथे २ bhk कमी किमतीत मिळाला म्हणून लगेच घेतला. दोघेही जॉब करतो ना ... मी government job करते. हा हि मोठया पोस्ट वर आहे. म्हणून घेऊ शकलो मोठे घर.. ",
" छान छान .... " , अरुचे वडील बोलले.
" संदीप जॉब करतो हा मीही... सकाळी तर चोर बोललास मला.. " निनाद स्वतःच्या बोलण्यावर हसू लागला.
" चोर बोलला .... कमाल आहे संदीप तुझी ... " अरुचे वडील बोलले.
" होते असे ... जाऊ दे ... " निनाद म्हणाला.
" तरीही ... चक्क चोर म्हणाला .... " अरुचे वडील पुन्हा ...
" जाऊ दे ... सोडून द्या ... " निनाद...
" OK .. ठीक आहे .. सोडून द्या तर सोडून द्या ... पण चोर म्हणाला ... " ,
" बस झालं .... " अरुच्या आईने त्यांना थांबवलं.
हेमांगीला गंमत वाटली. " तुम्ही काय करता पोटासाठी .. " हेमांगीने संदिपाला विचारलं.
" जेवतो आम्ही पोटासाठी.. " संदीपने चट्कन उत्तर दिले. तशी संदीपाने त्याला कोपरखळी मारली.
" माफ करा हा ताई ... याला मस्करी करायची सवय आहे. आमच्या दोघांचा बिजनेस आहे... अरुचे वडील आणि संदीप... यांचा import - export चा बिजनेस आहे... " ,
" व्वा !! छानच ... काय करतात import - export .... पण हे विसरतात ना .. मग कस जमते... " ,
" मी पण असते यांच्या सोबत ... घरात बसून काय करायचे .... माझाही हातभार ... आम्ही ना फळ-भाज्या ... दूध ... म्हणजे सर्व खाण्याचे पदार्थ , वस्तू import - export करतो. " संदीपा बोलली.
" शिवाय आम्ही कधी कधी प्रदेशातून महागड्या वस्तू आणायचे कामही घेतो ..." अरुचे वडील म्हणाले.
" म्हणजे तुम्ही एकमेंकाना छान ओळखत असणार .... " निनादने दोघांना विचारलं.
" हो तर .... आम्ही आधी पासून शेजारी आहोत. पहिल्या सोसायटीचे काम सुरु झाले. शिवाय ती जागा आमच्या ऑफिस पासून जरा लांब होती. मग विचार केला कि नवीनच जागा घेऊ... इथून ऑफिस जवळ आहे , जागा मोठी आहे ... मीच निवडली जागा हि ... " संदीपने कॉलर वर केली स्वतःची.
" खूप छान .... " निनादचं लक्ष अरुकडे गेलं. आल्यापासून गप्प.
" तू का गप्प बसून आहेस .. बोल कि काही ... " निनाद म्हणाला.
" नको ..... " अरूचे वडील म्हणाले पण तोपर्यत उशीर झालेला.
" काय बोलू ..... " अरुने विचारलं.
" काहीही सांग ... म्हणजे तुमच्या जुन्या घरी ... तिथे तुझ्या मैत्रिणी असतील ना ... आठवण येतं असेल ना तुला ... मला तर माझ्या फ्रेंड्सची खूप आठवण येते .. " हेमांगी बोलली. तिने अरुला विचारलं खरं पण तीच लक्ष अरुच्या आईकडे गेलं. तिने कपाळाला हात लावला होता . अरुने बोलणे सुरु केले.
" हो ,हो ... मला माझ्या मैत्रिणीची खूप आठवण येते... छान आहेत सर्व ... पण तिथे एक मुलगा होता ना ... मी हळूहळू चालायची म्हणून मला गोगलगाय बोलायचा... गोगलगाय हळू हळू चालते ... कारण तिचे पायच नसतात... तिच्या अंगाखाली काही तरी चिकट चिकट असते... चिंगम पण चिकट असते. म्हणून मी ते खात नाही..... मला खायला खूप आवडते ... पण आई कशी बोलते कधी कधी... माझं डोकं नको खाऊस ... तुम्हीच सांगा ताई .. डोकं कस खाणार ... त्यापेक्षा मी आंबा खाईन .... मला आंबा खूप आवडतो खायला... पण तो आता मिळत नाही..... आता पेरू मिळतात ... पण पेरूला आंब्याची चवं नसते...माझे पप्पा पण बोलतात कधी कधी... हिच्या जेवणाला काहीच चव नाही... हॉटेल मधले बरे त्यापेक्षा.... " अरु बोलत होती तर तिच्या वडिलांनी तिच्या तोंडावर हात धरला .
" हिला बोलायला देत नाही आम्ही... एकदा सुरु झालं कि असंच तोंड बंद करावे लागते.. अरु .... चूप..... एकदम शांत... " अरुचे वडील तिला ओरडले. हेमांगीला किती हसायला आलं ते बोलणे ऐकून. तिच्यासोबत सर्वच हसू लागले. अरुला कळेना सर्व का हसतात ते. चहा वगैरे झाली.
" चला ताई .... मी तुम्हाला मदत करते. " संदीपा म्हणाली.
" कशाला मदत ... आणि ताई काय ... अरु लहान आहे , म्हणून ताई बोलते .. आपण तर एकाच वयाच्या आहोत ना .... नावाने बोलू शकतेस ... निनाद हेमा बोलतो मला... तुही बोल .... " ,
" चालेल ... हेमा .... मी करते मदत ... मलाही घरी काही काम नाही.... आणि मी बघितले , तुमचे सामान लावायचे आहे अजून... त्यात आम्हा सर्वाना चहाला बोलावले तू .... आल्या आल्या... एवढं छान स्वागत केले आमचे... जरा मदत केली तर कुठे बिघडलं.... आता तर मैत्रीण झाली आहे ना मी.. मदत तर हक्काने मागायची आता... " हेमांगीला किती बर वाटलं. अगदी जुनी मैत्रिण भेटली पुन्हा , असच वाटलं तिला. छान हसली ती संदीपाला बघून. अरुच्या आईने ही मदत करायला सुरुवात केली. हसत खेळत , गप्पा सोबत घर लावून झालं. निघाले सर्व आपल्या घरी.
जास्त करून हेमांगीला छान वाटलं.
" चहा छान झाला ... आता पुढचा प्लॅन आमच्याकडे ... जेवायचा.... " संदीपाने हेमांगीला सांगितलं.
" नक्की !! .. " ,
" नाही म्हणूच शकत नाहीस... मैत्रिण आहोत... मघाशी बोलले तसंच ... काही लागलं तर नक्की यायचं माझ्याकडे ... " ,
" प्रॉमिस गं....प्रॉमिस.... " हेमांगी हसत म्हणाली.
" आणि अनिकेत ... तुही ये घरी ... असाच ... गप्पा मारू ..... वेळ मिळेल तेव्हा नक्की ये .... " , संदीप म्हणाला.
" अनिकेत नाही रे बाबा .... निनाद ... ",
" तेच ते ... " सर्वच हसले. निघाले. अरु पुन्हा मागे आली.
" काय झालं ग .. " हेमांगीने विचारलं.
" काही नाही .. निनाद दादाला काही विचारायचे होते ... " ,
" विचार कि ... " ,
" मी लहान होते ना ... तेव्हा कधी रक्षाबंधन आले ना ... कि वाटायचे ... माझ्या सर्व मैत्रिणीना भाऊ आहे ... मलाही वाटायचे , माझाही भाऊ असावा ... मोठा भाऊ .... तुला सकाळी बघीतले ना तेव्हाच दादा सारखा वाटलास... म्हणून दादा बोलले. चालेल ना ... " ,
" हो तर ... हि ताई आणि मी दादा ... सकाळीच तर दादा बोललीस ना .... " निनाद म्हणाला. अरु थांबली थोडी...
" मी ना लहानपणीचं ठरवलं होते ... माझा कोणी मोठा दादा असेल ना ... तर त्याला डुग्गु बोलणार मी .... सर्वापासून वेगळं नाव काहीतरी... माझाच डुग्गु असेल तो ... मी बोलू की डुग्गु तुला .... चालेल ना तुला ... " मगाशी लहान मुलीसारखी बोलणारी अरु असे काही बोलेल असे वाटलं नव्हतं दोघांनाही. दोघे इमोशनल झाले.
" ठीक आहे हा ..... आजपासून मी तुझा डुग्गु .... हा पण जास्त बडबड नाही करायची हा ... नाहीतर बघ ... " ,निनाद म्हणाला.
" thank you डुग्गु ... " म्हणत अरुने निनादला मिठी मारली. आणि उड्या मारतच घरी गेली.
हेमांगीने हळूच डोळ्यातून आलेलं पाणी पुसले. निनादने बघितलं.
" काय गं .. काय झाल.... आता काय केले मी ... " हेमांगी रडता रडता हसत होती.
" काही केलं नाहीस रे ... सुखाचे पाणी आहे ते .... सकाळी वाटतं होते.. कोण हे ... कशाला हवेत शेजारी ... सहा महिने एकटे होतो ... तेच छान होते ... आता बघ, मला एका नवीन मैत्रीण भेटली. संदीप आहे जरा विचित्र तरी तुला मित्र भेटला. मोठ्या बहीण - भावासारखे अरुचे आई-वडील... आणि तुला लहान बहीण भेटली... एका दिवसात किती नवीन नाती तयार झाली ना ... " ,
" हो मग .... माझा अंदाज चुकतो का कधी ..... माझी निवड छानच असते .... हे शेजारी छान .. तुही छान ... सर्व कस छान छान ... खरतर मला thank you बोललं पाहिजे तू .... " निनाद पट्कन बोलून गेला. हेमांगीकडे घाबरतच पाहिले त्याने... हेमांगी हसत होती....
" thank you ... नवे शेजारी भेटले तुझ्यामुळे.... thank you डुग्गु !!!! .... " पट्कन गालावर एक kiss घेत हेमांगी आत पळाली... निनाद हसला. name plate जरा धूळ जमली होती, हाताने त्याने साफ केली , हसला आणि दरवाजा लावला.
============== the end ===============
No comments:
Post a Comment