All the contents on this blog are Copyright Protected.

All the contents on this blog are Copyright Protected.

MyFreeCopyright.com Registered & Protected
Protected by Copyscape Duplicate Content Software

Saturday 14 December 2013

" स्वप्न "

लहानपणी स्वप्नांच्या मागे रांगत रांगत गेलो,
                        पण , पहिलं पाऊल कूठे टाकलं हेच विसरून गेलो.


पावलं तेव्हा थोडी नाजूकच होती , स्वप्नही थोडी धुरकट होती,
                        तरीही मी रांगतच होतो, धुरकट स्वप्न वेचत होतो ,
रांगता रांगता पायावर उभे राहायचे हे समजून गेलो,
                        पण , पहिलं पाऊल कूठे टाकलं हेच विसरून गेलो.

उभे राहिल्यावर माझे जग अजून विस्तारायला लागले ,
                        जे प्रथम बघू शकत नव्हतो ,ते आता दिसायला लागले,
उभे राहिल्यावर चालायला सुद्धा पाहिजे हे मी शिकलो,
                        पण , पहिलं पाऊल कूठे टाकलं हेच विसरून गेलो.

चालता चालता अनेक स्वप्न जवळ येतात हे मला समजले,
                        पण स्वप्न कशी मिळवायची हेच मला नाही उलगडले,
त्यांच्या मागे धावल्यावर स्वप्न मिळवता येतात हे मी समजलो,
                        पण , पहिलं पाऊल कूठे टाकलं हेच विसरून गेलो.

धावल्यावर मात्र अनेक स्वप्न मिळवत गेलो ,
                        काही लहान स्वप्न तशीच पायाखाली चिरडत गेलो,
धावण्यापेक्षा स्वतःच्या मेहनतीवर स्वप्न पूर्ण करत गेलो,
                        पण , पहिलं पाऊल कूठे टाकलं हेच विसरून गेलो.

जशी स्वप्न पूर्ण होत गेली तश्या अपेक्षाही वाढल्या,  
                       परंतु मनात आता कोणत्याही भावना नाही राहिल्या,
फक्त स्वप्न पूर्ण करण्याचा ध्यासच मनात ठेवत गेलो.
                        पण , पहिलं पाऊल कूठे टाकलं हेच विसरून गेलो.

जसा मोठा होत गेलो, तशी स्वप्नही मोठी झाली ,
                        स्वप्नही हाताच्या ओंजळी बाहेर सांडू लागली,
स्वप्न मिळवण्यासाठी ओंजळ मोठी करत गेलो ,
                        पण , पहिलं पाऊल कूठे टाकलं हेच विसरून गेलो.

स्वप्नांच्या मागे धावता धावता अनेक मित्र , नाती मागे सोडून गेलो ,
                        सांगायचेच झाले तर " माणुसकीच  " विसरून गेलो,
आता , जरा थांबायाला पाहिजे हे मी समजून गेलो,
                        पण , कूठे थांबायचे हेच विसरून गेलो.  

वय झाल्यावर स्वप्न पुन्हा धुरकट झाली,
                       काही तर आभाळाच्याही पलीकडे निघून गेली,
अंगात ताकद नसली तरीही मनात अजूनही होती,
                       पण स्वप्न पूर्ण करण्यासाठी कोणाचीच सोबत नव्हती,

थांबल्यावर मात्र थोडं मागे वळून बघायचे असते हे मी समजलो,
तेव्हा लक्षात आले,
"अरेच्या..... शेवटी , कधी मनापासून जीवन " जगलो " होतो हेच विसरून गेलो . "                   

2 comments:

Followers