तिच्या मनातला " तो " आणि त्याच्या मनातली "ती " (भाग चार)

ती : किती ट्राफिक केले या पावसाने उगाचच.... ते म्हातारे आजी-आजोबा ... चिखलातून चालता सुद्धा येतं नाही त्यांना. कोणी मदत सुद्धा करत नाही त्यांना.... " तो " असता ना सोबत आता ...असाच बसमधून उतरून गेला असता, त्यांच्या मदतीला. " तो " असाच आहे. कोणाचे दुःख पाहवत नाही त्याला. सतत कोणाची ना कोणची मदत करायला पुढे. कोणाकडून कधी काही परतफेड मिळेल, अशी अपेक्षाच कधी केली नाही त्याने. इतका हळवा. एकदा तर हॉटेल मध्ये बसलो होतो, एका माणसाने त्याच्या फॅमिलीसाठी बसायला जागा मागितली.... लगेच उठून जागा दिली वेड्याने. मला विचारलेही नाही.... लगेच उभा राहिला. " आम्ही निघतच होतो " म्हणत मलाही उठायला सांगितले. राग आलेला पण दाखवला नाही. ... हो .... तसाच करायचा तो. पुढच्या वेळेस सुद्धा ... तसंच... काय माहित , सर्वांना काय आम्हीच दिसायचो वाटते. असेच गप्पा मारत बसलो होतो... तर अशीच एक फॅमिली आली. आम्हाला जरा जागा देणार का बसायला... तो बोलण्याआधीच मी बोलून टाकले , मिळणार नाही ... आम्ही बसलो आहोत.


तो : एकदा कशी बोलली होती, त्या फॅमिलीला .... आम्ही बसलो आहोत ना ... नाही मिळणार जागा, ते गेलयावर माझ्यावर रागावली. माझ्या माणसासोबत बोलत असताना , मला कोणी मध्ये मध्ये आलेलं चालत नाही. आणि कोणाचा कॉल आलेला हि आवडत नाही. एवढा राग ... तरी खूप काळजी करायची. आताही करत असेल ... जवळ नसलो तरी असेल तिला काळजी. तिला आवडायचे सगळ्याची विचारपूस करायला , काळजी घेयाला. मी आजारी पडलो तेव्हा तर किती जगायची. किती रात्री तर माझ्या शेजारी बसून काढल्या आहेत तिने.

ती : व्वा !! किती छान वारा सुटला आहे. पावसाची रिपरिप थांबली वाटते. त्यामुळे वारा सुटला असावा. त्याचे केस किती छान होते ना ... असा वारा आला कि भुरुभुरु उडायचे केस..... मीच किती वेळा ते विस्कडायचे .... मुद्दाम... , मुलायम केस होते त्याचे. पण .... पण ती chemotherapy सुरु झाली आणि हळूहळू सर्वच केस गेले त्याचे. काही ऑपशनच नव्हता. तो महत्वाचा होता... त्याचे केस गेले तरी तो हवाच होता मला. पण ...... त्याने वेगळाच निर्णय घेतला , ... त्याला असे काही होईल , असा विचार कधी स्वप्नांत सुद्धा आला नसता.

तो : कॅन्सर चे निदान खूप उशिरा झाले. आधी कळले असते तर.... " जर - तर " ........ या जर-तर च्या गोष्टी जास्त त्रास देतात. मलाच जर आधी कळलं असते ... मला कॅन्सर होणार आहे, तिच्याशी लग्नच केले नसते मी... तिची होणारी फरफड... झालीच नसती. २ वर्षांच्या आमच्या सुखी संसारानंतर कळलं .. अचानकचं कळलं ते ... कसे जाणवले नाही मला कधी, तिला तर किती मोठ्ठा धक्का होता तो. मी तर सारखा आजारी पडायचो मग, सारखे ट्रीटमेंट साठी जावे लागायचे. साथ सोडली नाही तिने, खरं प्रेम होते ना ... रात्री जागी असायची सारखी. त्या गॅलरीत विचार करत. तिला कधी त्रास झालेला मला खपायचे नाही. कोणी तिच्याकडे चोरून बघितलेलं .... आवडले नाही कधीच. त्यामुळे तिला आता माझ्यामुळे होणार त्रास ... ते पटायचे नाही मला. मी तसाही वाचणार नव्हतो , या आजारातून. हे नक्की होते. माझी शिक्षा .... तिला का ... तिने का सोसावे ते, असे उपरे जगणे... तिचे इतके सुंदर आयुष्य , पुढे आणखी बहरावे .... या साठी , मीच निर्णय घेतला ... पूर्ण विचार करून. ..... मी निर्णय घेतला ... तो तिला मुक्त करण्याचा.

ती : आठवतो तो दिवस . मी तेव्हा नुकतीच हॉस्पिटल मधून आलेली. त्याचे रिपोर्ट घेऊन. बघते तर घरी, सर्वच... माझी फॅमिली ... त्याची फॅमिली... मिटिंग भरली होती. मी यायचीच वाट बघत होते.... सर्वच.. !! तो सुद्धा... त्यानेच विचारलं थेट.. .... आपण डिवोर्स घेऊ... !! तू तुझे नवीन आयुष्य सुरु कर. हे असे पट्कन बोलून गेला. अर्थात माझ्यासाठीच हा निर्णय घेतला होता त्याने..... पण मला विचारायचे तरी आधी.

तो : हृदयावर दगड वगैरे म्हणतात , तसंच झालं होते मला. मी बोललॊ ते प्रेमाखातर ... अजिबात आवडलं नव्हते तिला. डोळे रागाने लाल झालेले, सर्वासमोर ओरडली होती मला... अक्कल आहे का .... तेव्हा घाबरलो होतो, आता हसायला येते आठवलं कि... तिच्या लग्नाला आता ३ वर्ष तरी होतील ना .... तरी , तिच्या साठीच हा निर्णय घेतला होता. तिचे वय बघता पुढची वर्ष .... एकटीने जीवन जगणे, हे मी नसतानाही मला बघवले नसते. त्यामुळे तिने मला डिवोर्स देऊन नव्याने लग्न करावे , हे सगळ्यांचे मत ठरले. खरंतर, सगळयांना मीच समजवून सांगितले. आधी कोणीच तयार नव्हते. एक -एक व्यक्तीला समजावले तेव्हा सारे तयार झाले. सर्वात शेवटी तिला सांगितले.

ती : कशी तयार होणार होती मी.... नाहीच आवडला त्याचा तो निर्णय... पुढे ३ दिवस तरी त्याच्याशी बोलत नव्हते. इतका राग आलेला त्याचा. न बोलता त्याची कामे करायची मी. चौथा दिवस , त्याने खूप दिवसांनी जवळ घेतले प्रेमानं... किती वेळ तो बोलत होता.... भविष्याबद्दल.. !! मी ऐकत होते फक्त. किती प्लॅन केले होते आम्ही, आमच्या future साठी..... असे सोडून देयाचे का ... नाहीच !! पण शेवटी त्याने तयार केलेच मला. त्या रात्री गॅलरीत जाऊन खूप रडली होती. त्याला सोडायचे नव्हतेच ....आजारी असला तरी तो माझा होता ना ... " शेवटची इच्छा !! " असे ब्लॅकमेल केले आणि माझ्याकडून वचन घेतले.


तो : तिला मीच तयार केले..... तयार झाली... नाखुशीने... दोघांचे इतके प्रेम ... नजर लागू नये असेच... लागली नजर ... देवाच्या मनात काय होते काय माहित. दोन वर्षांनी वेगळे झालो. त्याआधीच बोलली होती. मला न विचारात ठरवलं ना सगळं, आता मीही .... जे ठरवीन ते मान्य करावं लागेल. तसही... नेहमी तिच्याच मनाचा विचार केला. त्यामुळे ती काही बोलण्याआधीच तिच्या पुढच्या सर्व अटी मान्य केल्या. एकच बोलली, एकदा या घरातून बाहेर पडली ना ... वळून सुद्धा बघणार नाही. दोन आठवडे गेले ... त्यानंतर डिवोर्स दिला. एकदम शांत होती तेव्हा. गॅलरीत जाऊन बसायची.... शांत ... त्या गुलाबाच्या फुलांकडे पाहत..... डिवोर्स झाला असला तरी नवीन लग्न होईपर्यंत ती माझ्या जवळचं राहणार होती. पुढल्या महिन्यात लग्न जुळले तिचे. माझ्याच वडिलांनी पुढाकार घेतला होता त्यात. register marriage करणार होती. आदल्या दिवशी , सामान भरले तिने. फक्त तिचेच सामान घेतले. माझी आठवण म्हणून आमच्या लग्नातला एक फोटो तेव्हडा घेतला सोबत. त्या रात्री, शेवटचे मिठीत घेतले तिला. मिठीत घेऊन माथ्यावर किस केले... तेच शेवटचे. दुसऱ्या दिवशी, सकाळीच निघून गेली..... मागे न बघता...

ती : शेवटी काय ..... तर प्रेमासाठी सारे !! इतके प्रेम हि त्याचे. अजूनही असेलच.... तसा तो मुलींच्या मागे कधी नव्हताच. मीच भेटली होती त्याला.... गुपचूप प्रेम करायचा... त्याला असे कधी एक्सप्रेस होता आलेच नाही. अर्थात त्यानेच propose केले होते मला, पण " तू मला खूप आवडतोस "... हे तर मीच बोलले होते त्याला. कारण खरच आवडायचा मला तो. आणि कोणी दुसऱ्या मुलीने विचारण्याआधीच मी विचारलेलं बरं , असा विचार केला मी, म्हणून स्वतःहून व्यक्त झालेले. कधीपासून प्रेम त्याचे.... !! शरीरापेक्षा मनावर प्रेम करणारा असा तो... खूप काळजी , खूप सपोर्ट केला त्याने आधीपासून. वेगळा होता. आताही दुसरे लग्न केले असले तरी , मनाने त्याच्यापाशी आहे मी. कायम राहीन.... त्याने शिकवलं , सुखाने जगणे काय असते ते. प्रेम फक्त त्याच्यावर होते , आहे आणि राहील... पण आता त्याच्याकडे बघवत नाही. कसा दिसतो आता तो .... आजारपणाने अगदी थकून गेला आहे. जमलं असत तर मीही त्याच्यासोबत प्राण सोडले असते.. तयारी होतीच माझी. परंतु तो बोलला मला.... " मरतात तर खूप जणं एकमेकांसाठी.... माझ्यासाठी जगशील का.... " त्याच्यासाठी जगते आहे आताही आणि जगत राहीन ... हेच खरे प्रेम !!


तो : माझ्याकडे जास्त दिवस नाहीत आता... खरे तर , ती गेली आणि माझा अर्धा जीव निघून गेला.... ३ वर्ष कशीबशी काढली त्या ट्रीटमेंटमुळे .... जगवत आहेत माझ्या घरातले मला... जबरदस्ती !! पण ती करत असेल का माझी विचारपूस. काळजी तर असायची माझी तिला. आम्ही इतके जवळ होतो ना ... कि कोणीही आम्हाला वेगळे करू शकत नव्हते.... देवानेच डाव साधला. तेव्हापासून तिचा देवावर राग. एकदा तर देवळात जाऊन गणपती बाप्पाशी भांडली होती. रडत होती. अशीच ती. एकदा का राग आला कि शांत होयाचा नाही लवकर. देवावरचा राग... अजूनही मनात ठेवला आहे तिने.... अजूनही !!

खूप प्रेम होते माझ्यावर.... लाडोबा माझी..... चांदोबा ... बोलेल ते करायची. केलं हि. अजूनही बघत नाही माझ्याकडे कधी. ना आमच्या घराकडे. वाईट वाटते. तरी , हीच आता जिंदगी , हेच ठरवले आहे मी. तिच्या शिवाय कोणातच दिवस छान नसायचा. आताही नाही... आठवण तर नेहमीची तिची. कसा विसरणार !! आमची मस्ती , आमचे भेटणे, फिरणे , गप्पागोष्टी .... आमच्या बेडरूम मधली आमची फोटोफ्रेम.. तिचे ते मोठ्ठ कपाट.... तीही बडबड... तिची smile .... तिचे मिठीत येणे... तिचे राग ... गाल फुगवून फोटो काढणे... आवडायचे सारेच .... आठवते ..... !!! माणूस दूर गेला कि त्याची किंमत कळते, तिचे लग्न झाले असले तरी तिच्या नवऱ्यावर प्रेम करत नसेल ती. हे मी चांगले ओळखून आहे. कारण प्रेम जबरदस्ती कोणावर लादता येतं नाही किंवा ठरवूनही होतं नाही....

प्रेम मनातून होणे गरजेचं असते. माझे होते तिच्यावर ... अजूनही आहे. राहील .... मी जोपर्यंत या जगात असेन तोपर्यंत....आठवण येते तिची... बोलावेसे वाटते... पण जमत नाही. फोटो बघतो तिचे.... छान वाटते मग.. कधी कधी तिच्या घराकडे बघतो. तिथे नसली तरी वाटते, कधी तरी मला त्या दारातून " Hiii " करेल. मी रोज आमच्या गॅलरीत जातो... तिने लावलेली गुलाबांची रोपटी ... इतकी वर्ष मीच सांभाळली , यंदाच्या पावसात सर्व मरून गेली. तिच्या आठवणी होत्या त्यात. पण जास्वंदाचे रोपटे , ते तसेच आहे. जेव्हा जेव्हा जास्वंदाचे फुल उमलते ना ... तेव्हा नकळत का होईना , त्याला गुलाबाचा सुगंध येतो... तिच्या शरीराचा सुवास येतो त्या जास्वंदाला... मोहवून जातो मला. आमचे भेटणे .. जे अर्धवट राहिले ... ते कदाचित पुढल्या जन्मात होईल.. may be ... तरी आता... आमच्या दोघांमधली शांतता .. नेहमीच दरवळत असते .... अगदी न चुकता ... !!!

================================ समाप्त ===================

तिच्या मनातला " तो " आणि त्याच्या मनातली "ती " (भाग तीन )

तो : पुढे गेली का माझी बस , या पावसाचे काही नक्की नाही... त्यापेक्षा आधीच टॅक्सी करून गेलो असतो तर.... टॅक्सी !! तिला भारी हौस ... गाडीतून फिरण्याची... कुठून कुठे प्रवास करायचो आम्ही.... एखादी टॅक्सी करायची आणि वाटेल ते ठिकाण सांगायचो. नाहीतर ट्रेनने जायचे दूरच्या स्टेशनवर. आणि तिथून टॅक्सी किंवा एखादी गाडी बुक करायची , तिथून घरी.... पैसे तर खर्च होयाचे पण तिच्या सोबत फिरताना छान वाटायचे.... वेडी होती अगदी... मलाही वेडं केले होते.

ती : बसमधून उतरून चालत गेले असते , पावसाने गोंधळ घातला ना ... नाहीतर एव्हाना चालत घरी पोहोचले असते. चालण्याचा विषय निघाला कि त्याची आठवण येते.... माझ्यामुळे फिरायला लागला तो , किंबहुना , मीच जबरदस्ती घेऊन जायचे त्याला... चालायचा किती कंटाळा. आणि म्हणे , तुला जिथे जायचे ते सांग... मी घेऊन जाईन, काय नी काय...तरी , जे बोलायचा ते करून दाखवायचा... घेऊन गेला हा फिरायला ..... नैनिताल , उटी ... पावसात गड -किल्ले... माझ्यासाठी ते तुटलेले गड - किल्ले सुद्धा चढला माझा हिरो. ... माझ्यासाठी काहीही करायचा...

तो : "बाली " ... तिचे स्वप्न ...... तिथे जायचे राहून गेले. बाकी मोठी मोठी स्वप्न .... अर्थात मी होतोच कि स्वप्न पूर्ण करायला. बहुतेक केली पूर्ण,.... बुलेट शिकायची होती... ती शिकवली. लग्नानंतर हातावर टॅटू ... दोघांच्या.... मला नको होता तरी... तो काढून घेतला. लग्नानंतर ... ' one piece dress ' काय म्हणतात ते... तो घेतला ... तिच्या घरी चालायचे नाही ... म्हणून नवऱ्याच्या घरी सगळी हौस पूर्ण करणार अशी बोलली होती. घरात एक कुत्रा पाहिजे होता .... तोही आणला ... बापरे !! मलाही आठवत नाही किती हट्ट पुरे केले तिचे. पण आवडायचे. तिच्या समोर पैसे ..... काय चीज !! .... हा .... हिरा आवडायचा तिला.. हिऱ्याची अंगठी.... ती घेणार होतो .... किती महाग असते माहित आहे ना .... तेव्हा स्वतःच ओरडली मला , नाही घेयाची ... बाकी .... तिच्या चपला .... किती त्या... वेडं नुसते त्याचे.... किती प्रकारचे फुटवेअर ... तिच्याच चपलासाठी एक वेगळे असे छोटे कपाट घ्यावे लागले होते. कपाटावरून आठवलं. आमच्या फ्लॅट मध्ये मोठे कपाट होते. मोठे असूनही मला फक्त एका कोपऱ्यात जागा .... माझ्या कपडयांसाठी..... बाकी तो इतका मोठा कपाट ... तिचेच कपडे, ड्रेस आणि साड्या... पैठणी , कांजीवरम ..... प्रत्येक सणाला एक नवीन साडी पाहिजे , असं वचनचं घेतले होते. कधी कधी मला भीती वाटायची... मलाच बाहेर काढते कि काय ... साड्यांना जागा पुरली नाही तर .... हाहाहा !!!!

ती : किती हट्ट पुरे केले त्याने ... लग्नानंतर... जवळपास सारेच. मागेल ते दिले त्याने. त्याचे एवढे प्रेम कोणी केले नाही माझ्यावर.... अगदी माझ्या आई-वडिलांनी ही.... कधी कधी जेवण करायचा कंटाळा यायचा मला.... सांगायला लागायचे नाही त्याला... स्वतःच तयारीला लागायचा. हा , एक मात्र सांगितले होते त्याने... रोज जरी मी जेवण , नास्ता बनवत असले तरी रविवारचा चहा , नास्ता ... तो स्वतः करायचा. माझ्याआधी उठून... मी जागी होण्याआधी नास्ता तयार ... मला तर बेडवर आणून देयाचा नास्ता... इतकं प्रेम कोण करते ....

तो : जेवण बनवायची आणि खाऊ घालायची भारी हौस तिला.... कॉलेजला असताना सुद्धा , काय काय घेऊन यायची माझ्यासाठी, एकत्र कॉलेजला निघालो कि माझ्या वाटणीचा टिफिन मला देयाची. घरी जाताना तिचा टिफिन रिकामा करून परत करायचो. जॉबला लागलो तेव्हाही तसंच... माझ्यासोबत लग्न झाल्यानंतर , किती आणि काय काय जेवणाचे प्रकार.... सगळे प्रयोग माझ्यावर... कधी कधी प्रयोग फसायचा , परंतु छान चव हाताला. चिकन बिर्याणी ... !!! ती बनवायची तर तिनेच... बिर्याणीचा रिकामी भांडी चाटून साफ करायचे , जेवायला येणारे... नॉनव्हेज तर तिचा जीव कि प्राण ... त्यातल्या त्यात दुसऱ्यासाठी जेवण बनवायला जास्त आवडायचे तिला. आता मात्र करते कि नाही माहित नाही.... तिचे मिस्टर , त्यांना फक्त veg आवडते ना... असे तिच्या आजीने सांगितले होते एकदा. इथे माहेरी आली कि खातं असेल नॉनव्हेज.

ती : तसं बघावं तर , त्याला फक्त पोट भरण्यात इंटरेस्ट होता. जे समोर येईल ते आनंदाने , समाधानाने खाणे हेच. मी त्याला वेगवेगळे पदार्थ देयाची... तेव्हा तोही शिकला करायला. पण त्यात इतका रस नव्हता त्याला. तरी रसिक माणूस.... आधी वाटलं नव्हता रोमँटिक ... पण लग्न झाले आणि कळले.... , किती रोमँटिक होता ते...किती काय काय सांगायचा .... असं स्वप्न पडलं ... तसे इमॅजिन केले. भारी !!! बोलायचा तेव्हाच किती धडधड व्हायची. चावट मुलगा !! हे सर्व होते तरी माझा रिस्पेक्ट करायचा नेहमीच.. मी तशी मुडी ... क्षणात मूड बदलतो माझा. तो मात्र प्रत्येक क्षणाला तयार.... माझा मूड सांभाळ्यासाठी... मला ना गुलाब प्रचंड आवडते... गॅलरीत खास माझ्यासाठी गुलाबाची रोपटी लावली होती.

तो : तिचं ना .... प्राण्यांसोबत फुलांवर ही प्रेम.... मलाही आवडायचे फुलं ... पण जास्वंद ... !! तेव्हा ना ... आमचा नुकताच साखरपुडा झालेला. तेव्हा पहिल्यांदा आलेली घरी.... आणि गॅलरीत येऊन बसली. त्यांचे घर खाली ग्राउंड फ्लोअरला ना .... मज्जा वाटली तिला गॅलरीत.... तेव्हाच प्रॉमिस घेतले होते.... लग्न झाले कि हि गॅलरी माझी.... आणि तसे केलेही तिने. गॅलरीभर नुसते गुलाबच गुलाब ....विविध रंगाचे गुलाब, तरी माझ्यासाठी एका जास्वंदचे रोपटे आणले होते तिने. मला जसे आवडायचे तसे... माझीही काळजी असायची तिला. नाहीतर का एवढे प्रेम ... !! आम्ही दोघेही जॉबला .. मी आधी निघायचो, तिथेही अट होतीच ... रोज निघताना ... मिठीत घेऊन माथ्यावर kiss पाहिजेच .... हो .. होतीच अट ... पूर्णही करून घेयाची रोज ... मी कधी विसरलो तर स्वतःच मिठी मारायची, मिठी मारली कि समजायचे मला. तिच्या माथ्यावर kiss करूनच निघायचो ऑफिससाठी.


ती : या वर्षी अंमळ जास्तच पाऊस झाला ना..... ती गॅलरीमधली गुलाबांची रोपटी, एकतर त्यांना पाणी कमी लागते. या वर्षीच्या... पावसात... तग धरला नसेल त्यांनी.. ते घर सोडले आणि त्यानंतर ... तिथे वळून बघितले नाही... माहेर - सासर एकाच सोसायटी मध्ये... पण शेवटची निघाली होती त्यांच्या घरातून ... तेव्हाही त्या गुलाबांकडे पाहिलं नव्हते. आताही ..... कधी माहेरी घरी गेले तरी त्या गॅलरीकडे नजर जातंच नाही.

तो : ती खूप प्रेमळ !! सगळ्यांची काळजी तिला ... तरी नाकावर राग कायम ... राग सांभाळत सांभाळत नाकी नऊ यायचे. पण ते सर्व फोनवर ... समोर आली कि राग कुठल्या कुठे पळून जायचा. होतीच तशी ती ... अगदी परी सारखी... कधी कधी परीचं बोलायचो तिला.... ती मला ' लाडू ' बोलायची. नावाने कधी हाक मारली कि लाडू हमखास बोलायची. .. लाडोबा !! आणि मी तिला चांदोबा !! हे असच चालायचे आमचे. किती मज्जा करायचो आम्ही. आठवले कि हसू येते .... पण ती जाताना वाईट वाटले होते. खूप !!! रडली होती तरी मनाची तयारी करूनच निघून गेली. जाण्याच्या आधी बोलली होती..... , मागे वळून बघणार नाही.... तशीच गेली. मागे वळून बघितलं नाही .... ते अजूनपर्यंत ... !!

========================= to be continued