All the contents on this blog are Copyright Protected.

All the contents on this blog are Copyright Protected.

MyFreeCopyright.com Registered & Protected
Protected by Copyscape Duplicate Content Software

Thursday 31 December 2020

जिवलगा ..... !! ( भाग १)

 


आदित्यची नजर तशी नेहमीच भिरभिरत असायची. तसा त्याचा स्वभावच...... स्वच्छंदी, अगदी कोणी उनाड पक्षी म्हटले तरी वावगे ठरू नये. खरे तर त्याला उडायला आवडायचे. फिरायला आवडायचे. एका जागी थांबणे पटत नसे त्याला. त्याच्या अश्या स्वभावामुळे मित्रांची संख्या सुद्धा जास्त... मनमौजी .... friend list मध्ये मैत्रिणी ही होत्या. पण फक्त ' मैत्रिणी ' हा , आदित्यला प्रेम वगैरे या गोष्टीचा वैताग होता. प्रेमावर विश्वास असला तरी त्यात न पडलेले बरे , असे त्याचे मत. त्यामुळे मैत्रिणीना " मैत्री " पुरतेच. आदित्य कॉलेज मधला हिरो, पण त्याने त्याची अशी कोणी " हिरोईन " बनू दिली नव्हती. त्याचे नाव , गेल्या ४ वर्षात कितीतरी मुलींसोबत जोडले गेले होते , तरी ते सर्वच खोटे होते हे प्रत्येक मुलीला माहित असायचे.

कॉलेजचे शेवटचे म्हणजेच १५ वी चे वर्ष सुरु झाले. ऐन पावसाळ्यात नवीन वर्ष. बाकीच्यांना आवडत असला तरी आदित्यला पावसाचा पार कंटाळा यायचा. पावसाळी पिकनिक , पावसात भिजणे हे तो मुद्दाम टाळायचा. पण पावसाळ्यात सुरु झालेलं कॉलेज , तिथे तर जावेच लागणार. कॉलेजचे सुरुवातीचे दिवस असल्याने जास्त कोणी यायचे नाही. lecture सुद्धा तसे सुरु झाले नव्हते. एक आठवडा तर तसेच होते. त्यानंतर मात्र कॉलेज गजबजू लागले. आदित्यचा ग्रुप सुद्धा जमू लागला. छान दिवस सुरु झाले. त्यात शेवटचे महत्वाचे वर्ष, आदित्यचा अभ्यास तर पहिल्या दिवसापासून सुरु झालेला. lecture संपली कि जरा वेळ कॉलेजमध्ये टाईमपास करून घरी जाणे , असे सुरु होते.

अश्याच एक सकाळी आदित्य कॉलेज साठी निघाला. पाऊस नव्हता त्या सकाळी. शिवाय गेले काही दिवस पावसाचे दर्शन झाले नव्हते. आदित्यला हेच हवे होते. घरापासून कॉलेज अर्ध्यातासाच्या अंतरावर , रोज चालतच जायचा. आपल्याच धुंदीत चालणे त्याचे. कानाला मोठे हेडफोन , मोबाईल वर सुरु असलेली आवडती गाणी आणि सोबतीला थोडी मंद हवा.. आदित्यची भिरभिरती नजर  त्याच्या पुढे पुढे धावत होती. तेवढ्यात वादळ यावे ,असेच अचानक आकाशात काळे ढग जमा होऊ लागले.

" याला काय झालं आता ... इतके छान वातावरण होते .... काही गरज का पावसाची आता ... मंद कुठला .. " येणाऱ्या पावसाला नावे ठेवत आदित्यने त्याचा चालण्याचा वेग वाढवला. पुढल्या वळणावर कॉलेजकडे जाण्याचा रस्ता. आभाळ अधिकच गडद झाले.

आणि ...... आणि अचानक एक जोराची वीज कडाडली. त्याचसोबत एका मुलीचा मोठ्याने किंचाळण्याचा आवाज आला. ते किंचाळणे आदित्यला त्याच्या हेडफोन मधून ऐकायला आले. समोरचं उभ्या असलेल्या मुलीकडे त्याचे लक्ष गेले. चेहरा झाकून ती उभी होती. बहुदा त्या विजेच्या आवाजाला घाबरली असावी. वाराही आता वेगाने वाहू लागला होता. का कुणास ठाऊक ...आदित्य तिच्याकडे बघत उभा राहिला. पण काहीतरी विचित्र होते आहे असे त्याला जाणवले.

त्याच्या आजूबाजूला असलेले सर्वच " slow motion " मध्ये आहेत , असे त्याला वाटले. वाटले काय .... तसेच तर होते सर्व. तो अजूनही त्या मुलीकडे पाहत होता. तर तीही आता " slow motion " मध्ये... तिने हळूच स्वतःच्या चेहऱ्यावरचे हात बाजूला केले. स्वतःला सावरत नीट उभी राहिली. चेहऱ्यावर येणारे केस मात्र वाहणाऱ्या वाऱ्यामुळे नीट होतं नव्हते. तरी ती खूप प्रयत्न करत होती. हे सर्व "slow motion " सुरु होते ... बरं का !!! शेजारच्या रस्त्यावरून जाणाऱ्या गाड्या , बाईक .... फुटपाथ वरून चालणारी माणसे , पावसामुळे वेळेआधीच जागे झालेले आणि उडणारे पक्षी, वाऱ्याने हलणारी झाडाची पाने , फांद्या .... सर्वच कसे मंदगतीने ..... शेवटी तिच्या चेहऱ्यावरचे केस सुद्धा वाऱ्याने दूर केले, तेही slow motion मधेच...... आदित्य तिच्या चेहऱ्याकडे पाहत होता. तिने स्वतःला सावरले आणि धावत ( slow motion मध्ये ) कॉलेजच्या दिशेने निघून गेली. पावसाचे थेंब आदित्यच्या गालावर पडले तेव्हा भानावर आला. तोही पळत पळत कॉलेज मध्ये शिरला. lecture सुरु होण्यास अद्याप ३० मिनिटे बाकी होती. वर्गात न जाता बाहेर गॅलरीत आदित्य उभा राहून विचार करत होता. " नक्की काय झाले आता .... आधी असे कधी झाले नव्हते .... आणि ते slow motion ..... काय प्रकार होते नक्की... " विचार करून करून डोक्याचा भुगा झाला.

आदित्य तसाच डोक्याला हात लावून उभा, " काय हिरो .... डोके दुखते आहे वाटते... " त्याचा मित्र , गौरव आलेला तोपर्यंत.

" काही नाही रे .... सहजच ... बाकीचे कुठे आहेत ... आले नाही ते ... " ,

" हे काय ..... येतच आहेत... " गौरवने मागे बघायला सांगितले. आदित्यने मागे नजर टाकली, त्याचाच ग्रुप येत होता. " Hi !! " त्यापैकी एकाने आदित्यला दुरूनच हात केला. आदित्यने हि " Hi " करण्यासाठी हात वर केला आणि अचानक मगाशी दिसलेली मुलगी त्याला त्याच्या मागून चालत येताना दिसली. पुन्हा सर्व slow motion ..... पुन्हा वारा वाहू लागला. पुन्हा तिचे मोकळे असलेले केस तिच्या चेहऱ्यावर येऊ लागले. आदित्यचा ग्रुप slow motion मध्ये चालत येत होते , त्यामागून ती... एका क्षणाला सर्व ग्रुप आदित्यच्या समोर उभा होता , त्यामागून चालत चालत ती गायब झाली.


आदित्य तसाच हात वर करून उभा, गौरवने त्याच्या डोळयासमोर टिचकी वाजवली. एकाने त्याच्या हातावर टाळी दिली. आदित्य जागा झाला.

" तुम्ही सर्व slow motion मध्ये का चालत होता ? " आदित्यचा प्रश्न.

" काय बोलतो आहेस तू... " जुई... त्याची एक मैत्रीण ... तिने विचारलं.

" मला एक सांग ... काल रात्री किती वाजेपर्यंत अभ्यास करत बसला होतास ... " गौरवने विचारलं.

" हम्म ... साधारण १२ .... maybe १२:३० वाजलेले होते... का रे ... " आदित्यने सांगितले.

" चला रे .... lecture सुरु होईल..... बघा .... जास्त अभ्यास केला कि असेच होते.. " गौरव सर्वाना उद्देशून बोलला. तसे सर्वच हसले आणि वर्गात जाऊन बसले. मॅडम यायला अजूनही वेळ होता. वर्गात सर्वांच्या एकमेकांशी गप्पा सुरु होत्या.

" च्यायला !!! काय होते आहे मला .... कि मलाच हे सर्व slow motion मध्ये दिसते... १ मिनिट .... मग आता कसे सर्व नॉर्मल स्पीड मध्ये दिसते आहे... काय खरे ... काय खोटे ... " आदित्य विचार करत होता. बाजूलाच बसलेल्या गौरवच्या गालाला त्याने स्पर्श केला. गौरव दचकला.

" काय रे ..... काय होते आहे तुला... ... आणि तसे काही मनात असेल तर सॉरी ..... !! मला मुली आवडतात , माझी GF पण आहे. तुला सांगतो ना .... जास्त अभ्यास केला कि असेच डोके फिरते. आता कुठे १५वी सुरु झाली आहे आणि इतका अभ्यास .... त्यापेक्षा मीच दुसरीकडे जाऊन बसतो. " गौरव जाण्यासाठी उभा राहिला , तर आदित्यने त्याला खाली बसवले.

" बस रे .... नाटकी नुसता .... मी पण ' straight ' आहे.... समजलं ना ... नौटंकी.... " आदित्य , गौरव दोघेही हसू लागले. जुई मागच्याच बेंचवर बसलेली. तिचे लक्ष मोबाईलमध्ये. या दोघांचा आवाज ऐकून तिथे लक्ष दोघांकडे गेले.

" ये मलाही सांगा ना जोक ... मला पण हसायचे आहे. " ,

" हसायचे असेल तर मोबाईल मधून डोके वर काढायचे मॅडम... " आदित्य तिला बोलला. बोलताना सहज मागे नजर गेली. हसता हसता त्याचे लक्ष वर्गात सर्वात शेवटी असलेल्या बेंचवर गेले. एक मुलगी बसलेली तिथे.... तीच !! तीच ती .... एकटीच बसलेली. यावेळेस डोळ्यांना चष्मा लावलेला. वर्गात सुरु असलेल्या गोंधळात न पडता काहीबाही वाचत बसलेली. मोकळे सोडलेले केस तिने बांधून ठेवलेले. " अरेच्या !! हि कधी आली वर्गात.... १ मिनिट !! हि आमच्या वर्गात काय करते.... " आदित्य आणखी confused..... गौरवला काही माहित आहे का ,ते विचारू असे म्हणत आदित्य त्याला विचारणार तर मॅडम आल्या.  

lecture सुरु झाले. साधारणतः , आदित्यचा स्वभाव स्वच्छंदी असला तरी अभ्यासात त्याचा टाईमपास कधीच नव्हता. कॉलेजमध्ये आले कि सर्व lecture बसायचा , वर्गात सुद्धा त्याचे लक्ष फक्त अभ्यासाकडे असायचे. टाईमपास , मज्जा-मस्ती सर्व कॉलेज सुटल्यावर. आज वेगळे होते. दिवसच वेगळा उजाडला होता ना. चालू lecture मधेच कितीतरी वेळा त्याने " त्या " मुलीकडे चोरून बघितले होते. मध्ये मध्ये मागे बसलेल्या जुईशी बोलायचा बहाणा करत , त्याची नजर मागे लक्ष टाकून येतं होती.

" मिस्टर मनमौजी !! " मॅडमने आदित्यला हाक मारली. आदित्य तसा फेमस मुलगा , त्यामुळे सर्व शिक्षकांना माहित होता त्याचा स्वभाव, त्याशिवाय अभ्यासातही पुढे असायचा. lecture सुरु असताना काही प्रश्न पडले कि हमखास विचारणारा आदित्य .... त्याची चुळबुळ मॅडमच्या नजरेत आली.

" जुई सोबत बोलायचे आहे तर तिच्या शेजारी जाऊन बस ना ... सारखे सारखे मागे बघतो आहेस .. " आदित्य ओशाळला.

" सॉरी ma'am !!" ,

" तू मागेच जाऊन बस ... आणि काय ते बोलून घे .... मलाही डिस्टर्ब होते ना .... " मॅडमने आदेश दिला तर काय करणार. आदित्य जुईच्या शेजारी जाऊन बसला. तरी त्याचे मध्ये मध्ये मागे बघणे सुरूच होते. त्या पूर्ण lecture मध्ये काय शिकवले , त्यातले काही म्हणजे काही कळले नाही. तो lecture संपला आणि दिवसभराचे सर्व lecture सुद्धा " तसेच " संपले. आदित्यचे लक्ष नव्हतेच आज. शेवटचा lecture संपला , आदित्यचा ग्रुप वर्गातून बाहेर आला. घरी निघणार होते तर काही मित्र अजूनही वर्गात होते म्हणून सर्वच थांबले. एकमेकांशी गप्पा मारत तिथेच उभे राहिलेले. आदित्य नेहमीप्रमाणे गप्पा मारत आपली नजर इथे - तिथे भिरभिरवत होता. उजवीकडे बघून झाल्यावर डावीकडे नजर गेली असता , " ती " दिसली... यावेळेस ती सरांसोबत बोलताना दिसली. जुईला कळलं , आदित्यचे बोलण्याकडे लक्ष नाही ते. तिने त्याच्या डोळ्यासमोर हात फिरवला आणि हातानेच " कुठे लक्ष आहे " असे खूण करून विचारलं.    

आदित्यने त्या मुलीकडे बोट दाखवत विचारले.

" तिला आजच ... पहिल्यांदा वर्गात बघितले. नवीन आहे हे नक्की... कि चुकून आपल्या वर्गात येऊन बसली. ",

" नाही रे ... " जुई बोलली. " आपले थोरात सर आहेत ना ... त्यांची कोणी नातेवाईक आहे. नवीनच आहे ती... " ,

" हे तुला कसे माहित. " आदित्य ,

" सकाळी lecture ला येताना ती भेटली होती आम्हाला. आपल्याच वर्गात आहे ती... हे सर्व तिनेच सांगितले.तिला माहित नव्हते कोणत्या वर्गात lecture आहे ते ... म्हणून मला विचारले तिने... नाव पण बरच काहीसं आहे तिचे... " जुई आठवू लागली. तिला आठवेना .." ये राहूल .... ती सकाळी आपल्याला lecture कुठे आहे ते विचारत होती ... तिचे नाव काय रे .... तुला हसायला आलेलं ते नावं ऐकून .... " राहुल सुद्धा नाव आठवू लागला.

" काहीतरी ' S ' वरून नाव आहे तिचे... साई ... सायली... नाही ... असेच काही आहे .. " राहुल सुद्धा आठवू लागला.

" हा ..... आठवलं ... सिद्धता !! .... हेच नाव तिचे ... सिद्धता .... " आदित्यने पुन्हा तिच्या दिशेनं पाहिले. एव्हाना ती तिथून निघून गेलेली. " सिद्धता !! " आदित्य नाव मनात घोळवत राहिला.

==========================================================================

सिद्धता actually ओशाळली होती. लाज वाटत होती तिला. सकाळी आभाळातील विजेच्या आवाजाने ज्या मुलासमोर किंचाळली होती , तोच मुलगा आपल्या वर्गात असेल असे तिला वाटले नव्हते. अधून मधून तिची नजर त्या मुलावर जात होती. त्यालाच तर मॅडमने दम दिला ना. कदाचित तो आपल्याबद्दल सांगत असेल त्याच्या मित्र-मैत्रीणीना , काय करू .... भीती वाटते पावसाची , कडाडणाऱ्या विजेची... पण किंचाळले कशाला .. तेही त्या मुलासमोर .... त्याला काय वाटले असेल ... एवढी मोठी झाली आणि घाबरते .... नक्कीच तो हसला असणार माझ्यावर.


सिद्धता .... तिच्या वडिलांची मुंबईत बदली झाली म्हणून तीही आली. शेवटच्या वर्षाला कुठे admission मिळणार आणि तेही इतके लगेच ... तरी ओळख निघाली. कॉलेजला उशिरा का होईना admission झाले. साधी सरळ मुलगी तरी मॉडर्न ... हुशार , दिसायला कशी .... ते गाणे आहे ना " गोरी गोरी पान , फुलासारखी छान ... " अगदी तशी नसली तरी देखणी होती. तिचे ही तसेच .... पूर्ण फोकस फक्त अभ्यास आणि पुढचे करिअर वर... अभ्यास एके अभ्यास... मित्र नाहीच ... मैत्रिणी हि कमीच ... वडील पोलीस खात्यात असल्याने बदली ठरलेली, त्यामुळे मैत्रिणीही कमीच. बोलणे कमी.... त्यात आज झालेली गमतीशीर घटना.. कॉलेजचा पहिला दिवस असा , त्याने कोणाला सांगितले असेल तर काय होईल आपले , उद्या हसतील का वर्गात , असा विचार करत सिद्धता घरी आली.  

रात्री अभ्यास करायला घेतला पण आदित्यचे मन लागेना.

" तिला येताना बघितले कि सर्वच slow motion मध्ये कसे दिसायला लागते...... आणि अचानक गायब कुठे होते ती... काही कळत नाही बाबा... " आदित्यला काही सुचले.

" बाबा वरून आठवले... पप्पाला विचारू का हे ... नाही ... नको... उगाचच काही तर्क वितर्क लावेल पप्पा.... " मनात बोलत आदित्य झोपायला गेला.

पुढच्या दिवशी तेच रुटीन ..... मोबाईलवर आवडती गाणी , कानात मोठे हेडफोन ... त्याच धुंदीत चालत कॉलेजला निघाला. आज काय पाऊस नव्हता. पुन्हा त्या " कालच्या " ठिकाणी येऊन त्याची पावले आपोआप थांबली. " सिद्धता ....  आली नाही वाटते , थांबूया का .... कशाला थांबायला पाहिजे... आणि ती आधीच निघून गेली असेल तर कॉलेजमध्ये... तर ... तर काय .... जाऊ दे ना ... आपली कुठे ओळख आहे.... आपण अभ्यास करायला येतो कॉलेजमध्ये .... टाईमपास करायचा नाही.... समजलं ना ... " आदित्यची दोन मने एकमेकांशी हुज्जत घालत होती. शेवटी पोहोचला तो कॉलेज मध्ये. घड्याळात पाहिले तर अजून ३० मिनिटे होती lecture सुरु होण्यास. आदित्यला आधीच पोहोचायची सवय. lecture असलेला वर्ग दुसऱ्या मजल्यावर होता, " वरती जाऊन तरी काय करणार ... गौरव येईल इतक्यात , तो आला कि जाऊ त्याच्यासोबत वर ... " मनात बोलून आदित्य तिथेच गेटसमोर असलेल्या कठडयावर गाणी ऐकत बसला. १० मिनिटे झाली असतील , आदित्य त्याच्या मोबाईल मध्ये काही बघत होता.

त्याचवेळी त्याला काही जाणवले. त्याने समोरच दिसणाऱ्या वाटेकडे पाहिले. सिद्धता चालत येतं होती. पुन्हा तेच. वाराही slow motion मध्ये वाहू लागला. समोर रस्त्यावर पडलेली वाळलेली पाने त्यासोबत उडू लागली. तिच्या आजूबाजूने चालणारे , कॉलेज मध्ये येणारे बाकीचे विद्यार्थी , गेटवरचे watchman काका... इतकंच काय , कॉलेज शेजारी असलेल्या इमारतीत येणारा दूधवाला सुद्धा slow motion मध्ये सायकल चालवत येत होता. कॉलेजच्या बाहेर पार्किंग वरून सुरु असलेली मारामारी सुद्धा slow motion मध्ये .... सिद्धता हलके हलके पावले टाकत कॉलेजच्या गेटमधून आत शिरली. चालता चालता केसाची एक बट तिच्या कानामागे घेत तिने एकवार आदित्यकडे नजर टाकली. आणि पुढे निघून गेली. जशी ती नजरेआड झाली तसे पुन्हा सर्व नॉर्मल स्पीड मध्ये आले.


" भुताटकी आहे कि काय ... " आदित्य विचार करत होता आणि गौरव आला.

" चला सर ... आज काय इथंच बसून आहेस ... lecture ला जायचे आहे ना .. " ,

" हा रे .... तुझीच वाट बघत होतो. " दोघे मित्र दुसऱ्या मजल्यावर आले. आदित्य लगेचच वर्गात शिरला. हे गौरव साठी नवीन होते.

" काय रे .... रोज तर सगळ्या ग्रुप साठी बाहेर थाबतोस ... आज काय विशेष " ,

" बस रे ....  काही विशेष- बिशेस नाही... असाच आलो ... बसलो .. त्यात काय " गौरवला आदित्य बोलला तरी त्याची नजर सिद्धताला शोधत होती. ती वर्गात नव्हती. थोड्यावेळाने आदित्यचा ग्रुप आणि इतर विद्यार्थी वर्गात येऊन बसले. मॅडम येण्याआधी , ५ मिनिटं आधी सिद्धता कालच्याच बेंचवर येऊन बसली. आदित्यला ती आली तर कळले. आदित्यने बॅगमधून पाण्याची बाटली काढली आणि तिला बघण्यासाठी पाणी पिण्याचा बहाणा केला. अगदी त्याच वेळी सिद्धताने त्याच्याकडे पाहिले. दोघांची नजरानजर झाली. आदित्यला जोराचा ठसका लागला आणि तोंडातले सर्व पाणी शेजारी बसलेल्या गौरवच्या तोंडावर उडाले. वर्गात एकच हशा पिकला. गौरवने एकवार आदित्यकडे पाहिले आणि रुमालाने चेहरा पुसत म्हणाला,

" अरे भाई .... अंघोळ करतो मी ... रोजच करतो... ",

" सॉरी सॉरी .... ठसका लागला. ",

" तुला एवढ्या सकाळी कसली तहान लागली. आणि शांतपणे पाणी पियाचे ना ... इतका ठसका लागेपर्यंत ... "

" सॉरी ना बाबा .... मुद्दाम नाही केले.. " आदित्यला कसे तरी झाले. सर्व वर्ग हसला म्हणून नाही, तर सिद्धताने ही बघितले म्हणून... मॅडम आल्या आणि lecture सुरु झाला.

आणि हे असे रोजच सुरु झाले. आदित्य लवकर येऊन तिथे कॉलेजच्या गेटसमोर बसून असायचा. पुन्हा पुन्हा ते slow motion अनुभवायचा, त्याला ते आवडू लागलेलं. lecture ला गेल्यावर तिच्याकडे चोरुन बघणे .... वगैरे वगैरे ... सर्व सुरु होते. सिद्धताला हे सर्वच समजत होते. कारण तीही कधी कधी त्याच्याकडे बघायची. सुरुवातीला मागच्या बेंचवर बसणारी सिद्धता .... आता तिच्या वर्गात २-३ मैत्रिणी झालेल्या , त्याच्यासोबत पुढे बसायची. अर्थात आदित्य बद्दल तिला कळले होते. तो तर सर्वांचा मित्र , सर्वाना मदत करण्यात पुढे असणारा , त्याच्या बद्दल आदर निर्माण झालेला. पण कधी प्रत्यक्ष बोलण्याचा क्षण आलेला नव्हता. कधीतरी तशी वेळ यावी , असा आदित्य विचार करत होता. जोपर्यंत ती बोलायला येत नाही , तोपर्यंत मी स्वतःहून कसा बोलायला जाऊ, असे आदित्यचे म्हणणे होते. दुसरीकडे सिद्धता तशी फारच कमी बोलणारी. त्यातल्या त्यात , कॉलेज मध्ये ... मुलांशी बोलणे टाळायची. तिचा संवाद फक्त आणि फक्त तिच्या भोवती असणाऱ्या मुलींसोबत. या दोघांचे बोलणे होणार तरी कधी...

======================================================================

रविवारचा दिवस. सकाळपासून धोधो पाऊस.... कुठे जाणार पावसात , आदित्यच्या ग्रुपने तर मस्तपैकी पिकनिकचा बेत केलेला. आदित्यला ते तसे पावसात भिजणे अजिबात आवडत नसायचे. त्यामुळे घरीच अभ्यास करत बसलेला. २-३ तास अभ्यास केल्यावर त्याला कंटाळा आला. स्वतःच्या रूममधून बाहेर आला. त्याचे पप्पा हॉलमध्ये टीव्ही बघत बसलेले. आदित्य त्यांच्या शेजारी जाऊन बसला.

" कोणता movie लागला आहे. " आदित्यने पपांना विचारले.

" व्वा !! आज काय एकदम movie बघायला आलास .... ",

" अरे पप्पा .... बाहेर बघ पाऊस पडतो आहे... उगाचच .... शहरात सगळ्याना भरपूर पाणी मिळते. पावसाने गावात पडले पाहिजे... तिथे दुष्काळ वगैरे असतो... तिथे जावे पावसाने ....आता अभ्यास पण झाला... कंटाळा आला म्हणून आलो बाहेर  " ,

" तुला आवडत नाही म्हणून बाकी लोकांना आवडत नसेल का पाऊस ,.... पडू दे त्याला ... त्याचे दिवस आहेत सध्या ... ",

" हम्म ... कोणता movie आहे... " ,

" माहित नाही ... मलाही काही काम नाही , काहीतरी बघत बसलो आहे. " मग दोघेही टीव्ही वर सुरु असलेला movie बघू लागले. 


आदित्य आणि त्याचे पप्पा , एकमेकांचे Best friend , आदित्य सर्व गोष्टी त्याचा पप्पाना सांगायचा. आणि त्याचे पप्पा ही मनमोकळेपणाने ते ऐकून घेयाचे. टीव्ही वर सुरु असलेल्या movie मध्ये एक असा क्षण आला कि हिरो - हिरोईन एकमेकांच्या दिशेने चालत येतं होते..... slow motion मध्ये. आदित्यला त्याचे क्षण आठवले. पप्पाला विचारू का ... आज विचारू .... , असे मनात म्हणत आदित्यने पप्पाना विचारलं.

" पप्पा , हे असे फक्त movie मध्ये होते ना ...",

" म्हणजे कसे ... " ,

" slow motion वगैरे ... ",

" नाही रे ... होते ना असे real life मध्ये ..." ,

" ह्या .... पप्पा काय पण .... तुला काय मीच भेटलो का ... " पप्पाने त्याच्याकडे पाहिलं.

" तुझी मातोश्री आणि मी ... आमचे love marriage, माझा पहिला जॉब होता ना ... ",

" आता हे काही पण बोलतो आहेस तू पप्पा .. जॉब म्हणे ... आपला तर बिजनेस आहे .. ",

" अरे हो बाळा ... मी आधी जॉब करत होतो. तिथेच तर तुझी आई आणि माझी भेट झाली. सुरुवातीला मलाही हे movie मध्ये आहे ना slow motion ... तुझी आई जेव्हा जेव्हा समोर यायची ना , मलाही तसाच अनुभव होयाचा. काही वेळाने कळलं कि ते प्रेम आहे. तीच व्यक्ती नजरेसमोर राहावी असे वाटत राहते. आपले मन ना वेडे असते. नजरेसमोरून ती व्यक्ती जाऊच नये असे वाटते म्हणून आपल्याला तसे भास होतात. " आदित्यला उत्सुकता.

" हे भास कधी बंद झाले ... " ,

" नंतर ... म्हणजे आम्ही एकमेकांशी बोलायला लागलो , त्यानंतर . तिलाही मी आवडत होतो. प्रेमाची कबुली दिली , एकत्र आलो. मग कशाला असे भास होणार. ",

" पप्पा . एक सांग , तू मम्मा ला बघितल्या बघितल्या प्रेम झालेल का ... " ,

" नाही नाही ... तिला आधी खूप वेळा बघितले होते मी. एकदा अचानक ती इतकी सुंदर भासली कि थेट मनात भरली. हा .... पण तसेही असते हा ...  love at first sight... ",

" असे कसे शक्य आहे. म्हणजे ज्या व्यक्तीला कधीच पाहिले आहे.....  अचानक कोणी समोर येते ..... आणि त्या व्यक्तीवर प्रेम होते. ",

" असते बाबा असे .... मनाची चाल असते ती.... तसे झाले कि ते मखमली हाल सुरु होतात. सारखी तीच व्यक्ती डोळ्यासमोर रहावी असे वाटते. रात्री झोप लागत नाही , त्याच व्यक्तीचा विचार. असे असते प्रेम. कधी एकटा बसलेला असायचो ना , तेव्हा तर विचित्र भास होत असत. तिची आठवण काढली ना कि अचानक आजूबाजूचे वातावरण बदलून जायचे. कुठून कुठून रंगीबेरंगी फुलपाखरे यायची , विविध रंगाचे इंद्रधनुष्य दिसायचे... आणखी किती तरी वेगवेगळे भास होत असत मला. प्रेमाचे जग असेच असते. तुला काय कळणार ते.... गेल्या चार वर्षात एवढ्या मैत्रिणी केल्यास , एकही GF नाही. प्रेम केले नाहीस ... काय फायदा कॉलेजला जाऊन. " पप्पाने त्याच्या डोक्यावर टपली मारली. आदित्य मुद्दाम हसला. टीव्ही वर सुरु असलेला movie बघत होता तरी डोक्यात वेगळेच विचार ... खरच आपण प्रेमात पडलो आहोत का.


खरंतर रविवारचा दिवस संपलेला, परंतु आदित्यच्या life मध्ये काही वेगळेच सुरु झालेलं. सिद्धता त्याला अजाणतेपणी का होईना , आवडू लागली होती. अर्थातच अभ्यासाला पहिले प्राधान्य. अभ्यासात त्याने खंड पडू दिला नव्हता. फक्त त्याचे बोलणे ते काय होत नव्हते. त्यात गेल्या आठवड्यात मंगळवारी कॉलेजला आलेली सिद्धता , बुधवार ते शनिवार , या दिवसात कॉलेजला आलेली नव्हती. आदित्यचा तो आठवडा कसा गेला हे त्यालाच माहित. तिच्या मैत्रिणींना तरी कसे विचारणार, आदित्य समोर मोठा पेच . रविवार जाऊन सोमवार उजाडला, सिद्धता नव्हतीच. आदित्य लय टेन्शन मध्ये. गेली कुठे हि. याच टेन्शन मध्ये आदित्य कॉलेज सुटल्यावर घरी निघालेला. त्याला थोरात सरांनी हाक मारली.

" अरे आदित्य ... एक काम होते , तुझी मदत हवी होती. ",

" बोला ना सर ... " थोरात सरांना विचारू का ... सिद्धता कॉलेजला का येतं नाही ते ...

" तुझ्या नोट्स मिळतील का .. गेल्या आठवड्यात काढलेल्या सर्व नोट्स पाहिजे होत्या मला... " ,

" हा सर , देतो ना ... आता माझ्याकडे नाही आहेत, घरी आहेत. तुम्हाला पाहिजे होत्या का ... " ,

" मला नको आहेत. तुला माहित आहे ना सिद्धता ... तिला पाहिजे होत्या. " ,

" हो का ... बरेच दिवस दिसली नाही ती .... " आदित्य उगाचच बोलायचे म्हणून बोलला.

" तब्येत ठीक नाही तिची. सर्व अभ्यास राहून गेला. माझ्या विषयाच्या नोट्स मी देईन तिला , पण बाकीच्या कुठे जमवत राहू, वर्गात एक तूच आहेस ज्याचा अभ्यास वेळेआधी पूर्ण असतो. म्हणून मी तुझ्याकडे नोट्स मागत आहे. " हे म्हणजे सोन्याहून पिवळे. आदित्य मनात म्हणाला.

" सर्व नोट्स घरी आहेत. तिला कश्या देऊ , तिच्या घरी जाऊ का ... पण मला तिचे घर नाही माहित... एक काम करा , तिचा whatsapp नंबर द्या. तिला msg करतो किंवा कॉल करून विचारतो कोणत्या नोट्स पाहिजे आहेत त्या.. " नंबर मिळाला कि काय ... मज्जाच आहे एका मुलाची , आदित्य मनोमन खुश झालेला पण त्याने सगळा आनंद लपवून ठेवला.

" तिचा नंबर आहे माझाकडे , पण कालपासून माझा मोबाईल बिघडला आहे. नंबर पाठ नाही माझा. असं करूया , तुझा mail लिहून दे , ते नोट्स तिला मेल कर. " यांचा मोबाईल काय नेमका आताच बिघडला , नाराजीने आदित्यने त्याचा मेल लिहून दिला.    

घरी आल्या आल्या आदित्यने त्याच्या मागच्या आठवड्यातील नोट्सचे फोटो काढण्यास सुरुवात केली. नोट्सचे फोटो ते , त्यात इतके काय बघायचे , तरीही प्रत्येक फोटो छानच आले पाहिजे , जरासा वाईट आला असे वाटले कि पुन्हा फोटो काढायचा. असे जवळपास २ तास फोटो काढण्यात खर्ची घातल्यावर आदित्य समाधानी झाला. पण तिचा मेल अजून का आला नाही , याचा विचार करत होता. तिचाच मेल घेतला असता तर ... सर पण ना ... उलट-सुलट कामे ... असा विचार करत असताना , finally सिद्धता चा मेल आला.

" Hi ... मला तुमच्या नोट्स मिळतील का ?? " इतकाच मेल आलेला. आदित्यला किती आनंद !! त्याने भरभर तिला मेल पाठवायला सुरुवात केली. सर्व नोट्स चे मेल पाठवून झाल्यावर , शेवटच्या मेल मध्ये मुद्दाम स्वतःचा मोबाईल नंबर लिहून " आणखी काही मदत हवी असल्यास हा माझा नंबर आहे. " असे लिहून टाकले. तिला मदत करून त्याला एक प्रकारची मनःशांती मिळाली.

परंतु मेल करून आता एक तास होत आला तरी तिच्याकडून " thank you ..... thanks ... आभारी आहे !! " असा कोणत्याच प्रकारचा मेल आला नाही.

" याला काय अर्थ आहे. मी एवढे मेल केले, तेही माझा स्वतःचा अभ्यास बाजूला ठेवून ..... साधं thank you लिहायला किती वेळ लागतो. मी बरोबर होतो आधी , हे प्रेम वगैरे काही नसते. " आदित्यने हातातला मोबाईल बेडवर फेकून दिला आणि बाहेर निघून गेला.

रात्री ९ वाजता घरी आला , आईने त्याला थेट जेवायला बसवले. जेवून वगैरे झाल्यावर टीव्ही बघण्यात गुंग झाला. झोपायला त्याच्या रूममध्ये आला तेव्हा बेडवरचा मोबाईल दिसला. त्याचा PC , तो तसाच सुरु ठेवून निघून गेलेला बाहेर. पुन्हा त्याने मेल पाहिला. तिचा रिप्लाय नव्हता. तसंच नाराजीने त्याने PC बंद करून टाकला. झोपणार होता तर गौरव चा कॉल आला. उद्या कॉलेजला येताना तुझाकडे एक बुक आहे , ते घेऊन ये. हे सांगायला गौरवने कॉल केलेला. बोलणे झाले आणि कॉल कट्ट झाला. मोबाईल खाली ठेवणार तर त्याला whatsapp वर आलेला मेसेज दिसला. अनोळखी नंबर. " Thank you friend ...... from सिद्धता " असा मेसेज होता.

आदित्यने आनंदानं उडीच मारली. नाचू लागला. पुन्हा पुन्हा , तोच तोच मेसेज वाचू लागला. आणि त्याच्या लक्षात आले कि आपण जेव्हा बाहेर गेलो , त्याच्यानंतर लगेचच हा मेसेज आलेला. " shit !! shit !! shit !!... खाल्ली ना माती ... मोबाईल घेऊन गेलो असतो तर काय झाले असते ... लवकर रिप्लाय करायला पाहिजे " त्याने पटपट " most welcome !! " असा मेसेज पाठवून दिला. आता तिचा काही रिप्लाय येतो का ते , वाट बघू लागला. तोपर्यत त्याने तिचा नंबर save करून ठेवला. तिचा मेसेज काही आला नाही , पण आदित्य आनंदात होता. ३० मिनिटांनी मोबाईल वाजला. मेसेज आल्याची रिंग होती. सिद्धताचा मेसेज ... " Good night , take care " आदित्य पुन्हा नाचू लागला. जग जिंकल्याचा आनंद जणू काही. नजरेसमोर पुन्हा धुंदी आली. बेडवर तसाच अलगद पडला.... डोळ्यासमोर एक गाणे आले...

" पहला नशा.. पहला खुमार..,
नया प्यार है.. नया इंतज़ार ,
कर लू मैं क्या अपना हाल,
 ऐ दिल-ए-बेकरार,
 मेरे दिल-ए-बेकरार, तू ही बता
पहला नशा.. पहला खुमार.."

आदित्य आनंदात हसत होता. त्याच धुंदीत त्याला झोप लागली.

जागा झाला तेव्हा वर्गात बसलेला आणि lecture सुरु होता. समोर साक्षात सिद्धता उभी होती. आदित्य तिच्याकडे बघत राहिला. तीही छान हसली आणि आदित्यच्या जवळ येऊन त्याच्या गालावर हात फिरवला. आदित्य खाड्कन जागा झाला. आपण अजूनही घरात आहोत , हे त्याच्या लक्षात आले. " सकाळी पडलेली स्वप्ने खरी होतात , असे म्हणतात. " आदित्य मनातल्या मनात बोलला, स्वतःला गुदगुल्या झाल्या सारखे वाटले त्याला. कॉलेजला जाण्याची तयारी करू लागला. नेहमीप्रमाणे वेळेआधी निघाला आणि कॉलेजमध्ये येऊन बाकी ग्रुपची वाट बघू लागला. त्याचा ग्रुप आल्यावर सर्व वर्गात जाऊन बसले.

पहिला lecture सुरु झाला. आदित्य आज फारच  खुश होता , शिवाय खूप दिवसांनी आज त्याचे अभ्यासावर लक्ष होते. सिद्धता काही आज पण येणार नाही , हे नक्की होते. तब्येत ठीक नाही ना बिचारीची, आजही तिला नोट्स पाठवू. उगाच अभ्यास मिस होयाला नको. आदित्य स्वतःशीच बोलत होता. अश्यातच दुसरा lecture सुरु झाला. आदित्यचे लक्ष अचानक पहिल्या बेंचवर बसलेल्या सिद्धता कडे गेले.उडालाच तो .

" हि येते तरी कशी .... आलेली दिसलीच नाही. कमाल करते हा हि.. " आदित्य यावेळेस मनात न बोलता  पुटपुटला. गौरवने बरोबर ऐकले.

" या वर्गातील नक्की कोणाबद्दल बोलत आहेस.. " आदित्यने लगेचच त्याची मान धरली.

" तुला बर सर्व चौकश्या .... गप्प .... कोणाबद्दल बोललो नाही. अभ्यास करा अभ्यास .... " गौरवला हसू आलं. आदित्यचे काम सुरु झाले. इतकी मदत केली आहे तिला .... एकदा तरी ती माझ्याकडे बघणारच, असे आदित्यला वाटत होते. तसे काही झाले नाही. सर्व lecture संपले , कॉलेज सुटले.



सर्व घरी जाण्यासाठी निघाले. बाहेर पावसाने काळोख केलेला, उगाच भिजू नये म्हणून बहुतेक विध्यार्थी घरी निघाले. सिद्धता वर्गातून कधी गेली ते आदित्यला कळेल नाही. त्यात भरलेले आभाळ बघून त्याच्या सर्व मित्रानी टाईमपास न करता घरीच जाऊ असे ठरवले. निघाला होता तर आदित्यला काही आठवलं. " तुम्ही जा पुढे ..... मला लायब्ररी मधून एक पुस्तक घेयाचे आहे... bye ... " म्हणत आदित्य पुस्तक आणण्यासाठी गेला. कधीचे त्याला ते पुस्तक पाहिजे होते , ते आज मिळाले , म्हणून आनंदात आदित्य बाहेर आला. बघतो तर पावसाने नुकतीच धो - धो सुरुवात केलेली. आदित्यने डोक्याला पुस्तक लावले. छत्रीचे ओझे वाटायचे म्हणून तो कधीच सोबतीला ठेवत नसे. काय करणार , एका बाजूला उभा राहून पाऊस बघू लागला. त्याच्या आजूबाजूला छत्री न आणणारे , त्याची गर्दी जमू लागली. आदित्य स्वतःच्या विचारात रमलेला. पाऊस गेल्या शिवाय मी निघणारच नाही , असं आदित्यने ठरवले होते. थोड्यावेळाने पाऊस कमी झाला , पण थांबला नव्हता. त्याच्या शेजारी उभी असलेली गर्दी हळूहळू कमी झाली. आता आदित्यला जाणवलं कि बाजूच्या कोपऱ्यात कोणी एकच व्यक्ती उभी आहे. त्याने हळूच पाहिले .... सिद्धता !!! पुन्हा उडाला तो.

" देवा.... तुझा काय प्लॅन आहे एकदा सांग तरी .... heart attack वगैरे देशील कधी तरी " आदित्य मनात बोलला.  पावसाचा वेग पुन्हा वाढला. सोबतीला अंगावर शहारे आणणारा बोचरा थंड वारा ... प्रत्यक्षात आज ती त्याच्या शेजारी उभी होती. अर्थातच तो एका टोकाला आणि ती दुसऱ्या , दोघांमध्ये अंतर होते तरीही तिथे ते दोघेच उभे होते.

सिद्धताने त्याला पाहिले. " आदित्य उभा आहे.... बोलूया का त्याच्याशी.... पण काय बोलू.... कशी सुरुवात करू .... thank you बोलूया का .... एवढे नोट्स दिले... कि आजचे नोट्स पण मागून घेऊ ... मुद्दाम .... त्या निम्मिताने बोलणे होईल... " सिद्धता मनात इतके बोलत होती , समोर बोलायला जमत नव्हते. आदित्यही तसाच. " चांगला चान्स दिला पावसाने... thanks पावसा ... !! बोलूया ... कोणीच नाही आहे, कोणाला कळणार नाही..... काय विषय , कसे सूरवात करू...... हा ... तब्येत कशी आहे, किंवा .... बरे वाटले का .... नको .... Hi .... how are you .... मूर्खां .. तेच ते झाले ना .... नीट बोलता ही येतं नाही तुला मुलींशी... जीव दे जा .. " आदित्य स्वतःलाच मनातल्या मनात ओरडत होता.

 दोघेही तसेच , कोणीतरी बोलायला सुरुवात करावी तर नाही. दोघेही स्वतःशीच मनात बोलत होते. तिरक्या नजरेने एकमेकांना चोरून बघणे सुरु होते. " अरे ... बोलशील का आता.. कि असच उभे राहणार ... " आदित्य स्वतःला. शेवटी न राहवून त्याने बोलायला तोंड उघडले, " Hi " असे बोलत होता आणि तिचा मोबाईल वाजला. आदित्यने तोंडातून येणारे " Hi " तसेच गिळून टाकले. तिने कॉल उचलला.

" हो पप्पा , मी इथेच उभी आहे. तुम्ही बाहेर आला आहात का .. " आदित्यने गेटबाहेर पाहिले. एक गाडी उभी होती." आले आले पप्पा.. " म्हणत ती पळत पळत त्या गाडीजवळ गेली. पट्कन गाडीचा दरवाजा उघडला, जलद गतीने सिद्धता गाडीत बसली आणि गाडी भुर्रकन निघून गेली.

पाण्याचा नळ जसा बंद करावा , सिद्धता गेल्यावर पाऊस सुद्धा तसाच पटकन बंद झाला. आदित्यने स्वतःला टपली मारली. " चला आदित्य राव ... आता इथे उभे राहून काही फायदा नाही. " आदित्य चालत चालत गेटजवळ येतं होता. आणि मोबाईल वाजला. कोणाचा तरी मेसेज आलेला. त्याने पाहिले , सिद्धताचा मेसेज. " Hi .... मला आजच्या नोट्स मिळतील का ... " आदित्यने मेसेज वाचला आणि जागच्या जागी उडी मारली. धावत जाऊन गेटवरच्या watchman काकांना मिठी मारली. त्यांना काहीच कळेना , याला काय झाले ते.

त्याच आनंदात आदित्य घरी धावत आला. त्याने त्याची वही बघितली. नोट्स काढल्या होत्या , परंतु भरभर लिहले होते म्हणून खाडाखोड झालेली. पुन्हा लिहू सर्व ... छान अक्षरात... आदित्य कामाला लागला. आई त्याला बघायला आली.

" काय रे ... आल्या आल्या अभ्यासाला बसलास .. ते कपडे तरी काढ ना ... घरातले घाल. ",

" मम्मा ... तू थांब जरा ... मला डिस्टर्ब नको करुस... ",

" एवढा कसला महत्वाचा अभ्यास आहे कि पायातले शूज काढायला विसरलात साहेब ... " आदित्यने दाताने जीभ चावली. मागे वळून पाहिले तर चिखलाने माखलेल्या शुजचे ठसे दारापासून त्याच्या रूमपर्यंत आलेले.

" सॉरी मम्मा !! " आदित्यने आईला मिठी मारली.

" करते साफ. आधी ते कपडे धुवायला टाक. शूज कोण घालते रे पावसात.. ते धुवून ठेव आणि उद्या पासून पावसाळी चप्पल घालून जा पायात. " ok मम्मा ... love you मम्मा ... " आदित्यने आईच्या गालावर kiss केले आणि फ्रेश होण्यासाठी गेला. फ्रेश होऊन पुन्हा नोट्स लिहायला बसला. मनात आनंद , डोळ्यात आनंद ... आनंदी आनंद गडे ... जिकडे तिकडे चोहीकडे !! 


या दोघांचे समोर बोलणे नाही, जे काही होते ते whatsapp वर. आदित्यला ते मान्य होते. सिद्धता कधीतरी समोर येऊन बोलेल, हे आदित्यने मनातून आधीच काढून टाकलेलं. दोघांची कधी नजरानजर झाली तर फक्त एकमेकांना smile तेवढी देयाचे. त्याच्या ग्रुपमधला एकटा गौरव तेव्हढा शहाणा होता. त्याला या दोघांचे ट्युनिंग जमले आहे, हे फार आधीच कळले होते. आदित्यला रंगेहात पकडायचे होते. परंतु हे दोघे एकमेकांसमोर कधी येत नाही, बोलत नाहीत , पकडणार कसे. गौरव वाट बघत होता आणि friendship day आला. ऑगस्ट महिन्यातला friendship day, बर का !!

त्यादिवशी , अर्धेच lecture होते. त्यानंतर मुलांना थोडी मोकळीक दिलेली. सर्व एकमेकांना बँड बांधत होते. आदित्यने खूप बँड आणले होते , मित्र-मैत्रिणीना बँड बांधत होता. परंतु गौरव सिद्धताला शोधत होता. दिसली नाही कुठे. आदित्य थोड्यावेळाने एका बाजूला जाऊन उभा राहिला. आणि त्या सर्व गर्दीकडे एकटाच बघत उभा राहिला. गौरव त्याच्या जवळ गेला.

" कोणाला शोधत आहेस ... सिद्धताला ना ... " गौरवने थेट विचारलं. आदित्य आधी हसला , नंतर त्याच्याकडे आश्चर्याने पाहू लागला.

" काय ... confused झालास ..... मला कसे कळले... " गौरव आदित्यकडे बघून बोलत होता. सिद्धता आता सर्व वर्गात ओळखीची झालेली, कारण गेल्या महिन्यात झालेल्या surprise test मध्ये तिने चक्क आदित्यला मागे टाकले होते. आदित्य पेक्षा कोणीतरी हुशार आले आहे , हे सर्व वर्गात कळले होते.

" हे बघ मित्रा .... उगाचच कशाला तिचे नाव जोडतोस ... तिला शोधतो आहे हे तुला कोणी सांगितले. " आदित्य बोलला.

" तुझ्या डोळ्यात दिसते ते , कोणाला शोधत आहेस ते ... " गौरव.

" फिल्मी डायलॉग ... हा ... " आदित्यने गौरवला चिमटा काढला.

" अबे .... तुझा मित्र आहे मी . ११ वी पासून एकत्र आहोत , तेव्हा पासून एकाच बेंचवर बसतो आपण. इतरांपेक्षा तुला मी जास्त ओळखतो. आणि सध्या वर्गात lecture सुरु असताना तुझे लक्ष कुठे असते , कोणाकडे बघत असतोस .. मला काय कळत नाही का... " गौरवने आदित्यच्या पोटात गुद्दा मारला.

"चल चल .... आता सांगून टाक ... काय सुरु आहे.... प्रेम वगैरे .. बोल ना ... बघ , खोटे बोललास तर उद्या वर्गात ब्लॅकबोर्ड वर लिहून ठेवीन , सर्व वर्गाला कळेल. " गौरवने ब्लॅकमेल करायला सुरुवात केली.

आदित्य जरासा लाजला. पण गौरवला आता कळले होते , मग लपवण्यात काहीच अर्थ नव्हता.

" तस ... प्रेम आहे का माहित नाही.. ",

" मग " ,

" मग काय .... मला आवडते ती , बस्स !! तिच्या फीलिंग माहित नाही मला. " गौरवने कपाळाला हात लावला.

" तुला आवडते , हे तिला सांगितले ना ... " ,

" नाही , कधी सांगू तिला. बोलते तरी का माझ्याशी ती. ",

" अरे माणसा .... तिला स्वतःहून बोलायला आवडत नसेल. वर्गात बघतोस ना ... २-३ मुलीसोबत बोलते तितकंच ... तू जा ना स्वतःहून बोलायला. ",

" केला प्रयत्न .... ते तरी कुठे जमते. lecture संपले कि कधी निघून जाते कळतच नाही. कधी तरी whatsapp वर मेसेज करते. ते पण असेच तुटक तुटक असतात. आज विचार केलेला , friendship band बांधू... lecture संपला , ती गेली लगेच. मला वाटलं कि इथे खाली कॅम्पसमध्ये असेल. नाही आहे. एव्हाना घरी पण पोहोचली असेल. " आदित्यच्या बोलण्यावर गौरव विचार करू लागला.

" काय यार .... एव्हड्या वर्षात कोणी आवडली आहे. तर तिचे असे नखरे... " गौरव बोलून गेला.

" नखरे नाहीत .... ती career oriented आहे. असं आपल्या सारखे टाईमपास करायला आवडत नाही. ",

" हो ... तसा तर तुही career oriented आहेस. तरी अभ्यास करून बाकीच्या गोष्टीही करतो ना .. ",

" तिचे वेगळे आहे रे , आणि तिला कॉलेजमध्ये कोणाशी नाव जोडायचे नाही. मग सांग ... कशी काय तिच्याशी मैत्री करू.... मैत्री तर झाली आहे म्हणा , वरवरची मैत्री !! आमच्यात त्यापुढे काही गोष्टी जातील, असे मला तरी वाटत नाही. " आदित्यचे बोलणे संपले.

" तूच रे ... खरा हिरो ... " म्हणत गौरवने त्याला मिठी मारली. दोघे गप्पा मारत घरच्या दिशेने निघाले. गौरव सच्चा दोस्त ... त्याने हे प्रकरण त्याच्या पुरतेच ठेवले.      


सिद्धता घरी आली. तिच्या रूमला एक छान अशी बाल्कनी होती. तिथे बसून विचार करत होती. " का निघून आली अशीच... थांबले पाहिजे होते ना मी. आदित्य बघत होता माझ्याकडे... त्याला काय वाटले असेल , किती गर्विष्ठ आहे मी. एक दिवस असा टाईमपास केला असता तर चालले असते. आता हे सर्व बोलून काय फायदा... " सिद्धता तशीच बसून होती. मोबाईल वर मेसेज करू , म्हणत तिने लगेच आदित्यला मेसेज केला. " happy friendship day .... dear !! " . तोपर्यंत आदित्य घरी पोहोचत होता. दारावरची बेल वाजवली आणि मेसेज तेव्हाच आला. मेसेज वाचून आनंदाला आदित्य. आईने दरवाजा उघडला. मोबाईल स्वतःच्या खिशात ठेवून त्याने आईचा हात हातात घेतला आणि आई सोबत नाचू लागला. तिला कळेना याला इतका कसला आनंद झाला आहे , तीही हसत हसत त्याच्या सोबत नाचू लागली.

इकडे , सिद्धता आज फक्त आदित्यचा विचार करत होती. " त्याला मी आवडते हे नक्की. पण हे त्याच्याकडूनच ऐकले पाहिजे ना.... कि त्याला फक्त मैत्री करायची असेल तर ...... कॉलेजमध्ये सर्वच बोलतात ना , सर्वांचा तो best friend आहे. कोणत्याच मुलीला त्याने " मैत्री " पुढे नेले नाही. मग मला कशाला स्पेशल वागणूक देईल तो..... सिद्धता ... आपण कोणता विचार करत आहोत. अजून नीट मैत्री नाही आणि प्रेमाचा विचार... वेडबिड लागले आहे का... अभ्यास महत्वाचा ... हम्म .... मलाही आवडतो आदित्य ... शी बाबा !! काय करायचे कळतच नाही. " सिद्धताने सर्व विचार गुंडाळून ठेवले आणि अभ्यास करायला निघून गेली.

आदित्यला मात्र छान वाटले. तिने मेसेज केला. तोही " Friend " म्हणून .... व्वा !! तिच्या मनात नक्की असेल काही... माझ्याबद्दल. कदाचित मैत्री पुढे गेलो तर. आदित्य तिचा विचार करत घराबाहेर आला. त्याच्या सोसायटीमध्ये एक छानसे गार्डन होते. तिथेच असलेल्या एका लाकडी बेंचवर जाऊन बसला. कदाचित कॉलेजमध्ये असणाऱ्या इतर गोष्टीमुळे घाबरत असेल ती. मी ... मी काय करतो ... तेच .. करिअर महत्वाचे ... ती माझ्या पेक्षा जास्त फोकस वाटते. अभ्यासात माझ्यापुढे आहे. सोडून देऊ का प्रेमाचा विचार... सुरुवातीला ते कसे छान वाटायचे ना ... सर्व कसे slow motion ... छान आहेत त्या भावना.... आम्ही whatsapp वर बोलायला लागलो आणि ते बंद झाले. पप्पा बोलला होता ना , अचानक सुरु होते आणि अचानक बंद होते. ती दिसली कि अजूनही बहुदा हवेतच फिरत असतो मी. स्वतःशीच हसला. त्याला ती पहिल्यांदा दिसली होती ते आठवलं. तेव्हा पासूनचे दिवस त्याला आठवले. अचानक एक थंड हवेची झुळूक आली. आदित्यने त्या दिशेने पाहिले. समुद्राच्या लाटा !! ... हे कसे .... आपल्या सोसायटीमध्ये समुद्र कसा काय... एक अस्पष्ठ असा सुवास आला तर दुसऱ्या दिशेने पाहिले. नजर जाईल तिथे विविध रंगांची फुले फुलली होती. त्यावर हाताच्या पंजाहून मोठी अशी वेगवेगळ्या रंगाची फुलपाखरे उडत होती. काय होते आहे नक्की... आदित्य विचारात पडला. समोरून सिद्धता चालत येत होती, तिच्या चेहऱ्यावर आलेले केस कानामागे करत , आदित्यकडे एकवार पाहत त्या फुलांमध्ये निघून गेली.

आता सिद्धताला बघितले ना मी... आदित्य डोळे चोळत होता. असा विचार सुरु होता तोच त्याच्या डोक्यावरुन पक्षांचा एक मोठा थवा उडत गेला. आदित्य भारावून गेला. त्याच्याकडे बघत होता , बघता बघता ते समोर उडत चालले आहेत , त्या दिशेने बघितले. तर समोर सिद्धता अभ्यास करत बसलेली. चोरून एक नजर तिने आदित्यकडे पाहिले. ... हे तर कॉलेजच्या वर्गातले, आदित्यने ओळखले. आणि क्षणार्धात तिची असंख्य अशी छोटी छोटी फुलपाखरे झाली. आदित्यला उमगले. पप्पा बोलला होता ना ... त्या प्रेमाच्या जगात आहोत. छान वाटलं त्याला. समुद्रात त्याला दूरवर पाण्यातून बाहेर मुसुंडी मारणारे डॉल्फिन दिसले.त्यांना बघत असताना ... बाजूलाच पावसात उभे असलेले हे दोघे दिसले. दोघेही एकमेकांना चोरून बघत , आधी कोण बोलणार याची वाट पाहत होते. मधेच सिद्धता तिच्या मैत्रिणी सोबत जाताना दिसली. लगेच पावसाने त्यावर इंद्रधनूष्य धरले. आदित्यने त्या इंद्रधनुला हात लावला. सप्तरंग त्याच्या हातावर उमटले. त्या रंगाच्या मध्ये सिद्धताचा फोटो.... दुसऱ्या हाताने स्पर्श करायचा प्रयन्त करताच पुन्हा त्याच्या असंख्य फुलाच्या पाकळ्या झाल्या. आलेल्या वाऱ्यासोबत त्या पाकळ्यांनी फेर धरला आणि आभाळात निघून गेल्या. काही आदित्यच्या गालावर विसावल्या. आभाळ रंगेबेरंगी झाले. एक पक्षी आदित्यच्या शेजारी येऊन बसला. मघाशी दिसलेले डॉल्फिन आता त्याच्या मागे येऊन कसरती करत होते. काही फुलपाखरे त्याच्या शेजारी उडत होती. आदित्यने हात पुढे केला. त्याच्या बोटांवर एक फुलपाखरू येऊन बसले. आणि आदित्य , त्या प्रेमाच्या जगात जी जादू सुरु होती , ते डोळे भरून बघू लागला.


=================================  क्रमश : ==============================

Tuesday 10 November 2020

Mastermind !!! (season 1- भाग ३ - अंतिम )


" नमस्कार दामोदर सर " inspector अभिषेक कॉल केलेला. दामोदर ज्वेलर्स मध्ये चोरी होऊन आता २ दिवस झालेले. ज्याच्यावर संशय होता , तो त्यांच्या मॅनेजरचा काहीच पत्ता नव्हता.

" हा बोला inspector अभिषेक... ",

" सर ... तुमच्या मॅनेजरची काही खबरबात ",

" नाही , अजून तरी नाही... काल मुंबईत यायला पाहिजे होता तो... का आला नाही , कळत नाही . " दामोदर सर सुद्धा टेन्शन मध्ये. अभीचा संशय खरा ठरत होता. या मॅनेजरचा नक्की काहीतरी प्लॅन असणार , त्याशिवाय तो असा समोर यायला घाबरतो आहे, अभि मनात बोलत होता. कॉल कट्ट केला त्याने. अभि दुसऱ्या कामात गढून गेला. अर्ध्या तासाने दामोदर सरांचा कॉल आला.

" inspector अभिषेक , माझा मॅनेजर राहुल .... आताच माझ्या घरी पोहोचला. त्याला तुमच्याकडे घेऊन येऊ का .. ",

" नाही , नको .... त्याला सांगू नका आम्ही तिथे येतं आहोत ते... आम्ही येतो तोपर्यंत त्याला तिथेच थांबवून ठेवा. " अभि महेशसहित लगेचच दामोदर सरांच्या घरी निघाला.

त्यांचा मॅनेजर राहुल जसा मुंबईत आला , तसाच दामोदर सरांचा घरी आलेला. थोड्यावेळात अभि , महेश , सोबत ३ कॉन्स्टेबल त्याच्या घरी पोहोचले. अभिने राहुल कडे पाहिलं. तसा तरुणच , " Hi .... राहुल ना तू ... " अभिने त्याच्याकडे हात पुढे केला.

" Yes सर .... मीच राहुल , दामोदर सरांचा मॅनेजर ... " ,

" तुला कळलं असेल , आम्ही इथे का आलो आहोत ते... ",

" हो सर ... दामोदर सरांनी सांगितले कि चोरी झाली ती , कालच येणार होतो पण आईला सोडून येता येत नव्हते. शिवाय flight चे बुकिंग नव्हते. उशीर झाला. म्हणून आज आलो. ",

" तू चेन्नईचा ना ..... मग इतके छान मराठी कसे " , महेशने चट्कन विचारलं.

" माझा जन्म चेन्नईत झालेला असला तरी माझे शिक्षण मुंबईत झाले. माझे आई-वडील , माझ्या जन्मानंतर ३-४ महिन्यांनी मुंबईत शिफ्ट झालेले. दोघांचीही सरकारी नोकरी, इथेच जॉब. म्हणून मीही इथेच मोठा झालो. ५ वर्षांपूवी दोघेही रिटायर झाले आणि मूळ गावी राहायला निघून गेले. मला इथली सवय झालेली , म्हणून मी मुंबईत राहतो. " राहुलने भरभर माहिती सांगितली.

" आता चोरीकडे वळू ..... एक सांग... तुझी आई खरच आजारी आहे कि .... " अभिने थेट प्रश्न केला. " म्हणजे ??.... " राहुल ..... अभि , महेश , दामोदर सरांकडे बघू लागला.

" म्हणजे माझा तुझ्यावर संशय आहे ... हे मी दामोदर सरांनाही बोलून दाखवले होते. "

" पण सर ... मी कशाला चोरी करू " राहुल दामोदर सरांकडे पाहू लागला. " सर ... तुमचा माझ्यावर विश्वास नाही का.... ",

" आहे ... तसे मी inspector अभिषेकला सांगितले हि ... ",

" एक मिनिट ... माझी आई आजारी आहे हे खोटे सांगून गेलो , असेच वाटतं असेल ना तुम्हाला. चोरी होण्याच्या आधीच मी मुंबई सोडली होती. मी नव्हतो इथे. " ,

" हो म्हणूनच .... मला संशय आला. तुझ्या या सामानाची आणि राहत्या घराचा तपास करायचा आहे."

" पण सर ... " राहुल बोलत होता तर दामोदर सरांनी अडवले.

" राहुल ... तू चोरी केली नाहीस , हे तुला माहित आहे ना, माझा पूर्ण विश्वास आहे तुझ्यावर. पण त्यांना त्याचे काम करू दिले पाहिजे ना ... नको घाबरू ... " दामोदर सरांनी त्याला धीर दिला. राहुल शांत झाला. राहुल अभि आणि त्याच्या टीमला त्याच्या घरी घेऊन गेला. पूर्ण तपास करून सुद्धा काही हाती लागले नाही. त्यावेळेत राहुलने त्याची आई , ज्या हॉस्पिटलमध्ये ऍडमिट होती , तिथे विडिओ कॉल लावला. अभिने स्वतः पहिले कि त्याची आई खरोखर आजारी होती. पुढे , हॉस्पिटल मध्ये चौकशी केली , तेव्हा कळले कि राहुल मुंबईहून निघायच्या २ दिवस आधी पासून तिला ऍडमिट केले होते. राहुल खरे बोलत होता , तरी अभीचा त्याच्यावरचा संशय जात नव्हता.

" तुम्हाला का वाटते कि मी या चोरी मध्ये सहभागी असेन... " राहुलने आता अभिला प्रश्न केला.

" मी तुमच्या त्या ४ थ्या मजल्यावर गेलो होतो. २ वेळा... तिथे कोणीच असेच जाऊ शकत नाही .... तिथे चोरांनी प्रवेश करून चोरी केली. चोरांना प्रत्येक security alarm system ची माहिती कशी , एक सांग ... या सर्वांची माहिती किती जणांना आहे.. " ,

" मला .... दामोदर सरांना आणि ज्याने हि security alarm system बनवली त्याला. " या वाक्यावर अभि चमकला. एक urgent कॉल करायला बाहेर गेला आणि लगेचच आला सुद्धा.

" तू त्या क्लायंटला फोर्स केलास म्हणून ते हिरे घेऊन आले ना... ते तर तयारही नव्हते तुमच्याकडे हिरे ठेवायला. ",

" हा .... म्हणजे .... माझ्या ओळखीचे आहेत ते... त्यांनी खूप आधी विचारले होते मला त्या हिऱ्यांबाबत , पण त्यानंतर D.B. बँक मध्ये चोरी झाली आणि ते राहून गेले. ते परदेशात जाणार होते , तेही कॅन्सल झाले. त्यांचा जेव्हा परदेश दौरा पुन्हा ठरला , तेव्हा त्याच्या मॅनेजरने पुन्हा विचारणा केली होती. " राहुलने सांगितले.

" त्याचा मॅनेजर.....  कोण ...  " अभिने विचारलं.

" योगेश !! त्यानेच मला कॉल करून सांगितले कि त्याचे सर पुन्हा परदेशात निघाले आहेत. त्यासाठी तोच मला कॉल करायचा. ",

" मग इतके मौल्यवान हिरे त्याने स्वतःकडे का नाही ठेवले. आणि तुम्हाला तरी काय फायदा याचा .. "

" आमची safe बघितली असेल ना तुम्ही.. चोरी करणे निव्वळ अशक्य , दामोदर सरांनी हि विचारू शकता . असे काही मौल्यवान किंवा जास्तच expensive वस्तू , दागिने असले. कि नावाजलेली लोकं... त्याचे जेव्हा बाहेर जाणे होते किंवा घरापासून दूर जाणे होते, तेव्हा ते त्या वस्तू किंवा दागिने आमच्यकडे काही काळ ठेवायला देतात. ते ठेवण्याचे Fee आम्ही आकारतो. जेवढे दिवस ठेवणार तेवढी fee आम्ही घेतो. " राहुलने माहिती दिली. दामोदर सर सुद्धा बोलले.

" बरोबर बोलतो आहे राहुल... जास्त करून हे सेलेब्रेटी असतात ना , ते .... शिवाय मोठे बिजनेसमन येतात आमच्याकडे. त्याच्या वस्तू , दागिने काही दिवसासाठी ठेवून जातात. तरी १० कोटीचे हिरे... हे पहिल्यांदा एवढी मोठी वस्तू आलेली आमच्यकडे , नेमकी तेव्हाच चोरी झाली. " अभि आता विचार करू लागला.

" ok , ठीक आहे. तिथे तुम्हीच ..... फक्त दोघेच जाता ना... तुमच्या दोघांकडे ते कार्ड आहे , जे swipe केले कि तिथला पहिला दरवाजा उघडतो... बरोबर ना ... " अभिने राहुलला विचारलं.

" हो , बरोबर.... असे कोणी काही घेऊन आले कि आधी paperwork करतो, ते झाले कि मीच ते त्या safe मध्ये ठेवून येतो. मी जागेवर नसलो कि दामोदर सर जातात. ",

" ती वस्तू सुरक्षित ठेवली आहे कि नाही ... ते बघायला त्या वस्तूचे मालक सुद्धा सोबत जात नाहीत का ... " ,

" नाही ... म्हणजे आम्ही इतकी वर्ष हे करतो आहे. अशी कोणी विचारणा केली नाही कधी. शिवाय तिथे इतके security alarm आहेत कि दुसऱ्या कोणाला तिथे घेऊन जाणे तसे जिकरीचे. तरी यावेळेस त्यांना आमची security बघायची होती. " राहुल बोलला तस महेश त्याच्याकडे बघू लागला.

" तुझ्या ओळखीचे होते असे मघाशी बोलला तू .... त्यांना तर या सर्वांची कल्पना असेल ना ... कशी security आहे ते .. " ,

" हो त्यांना माहित आहे हे सर्व ... सर काहीच बोलले नाहीत , त्यांचा मॅनेजर ... त्याला बघायचे होते हे सर्व ... " ,

" हिरे ठेवताना तोही सोबत होता का ... ",

" हिरे ठेवताना मी नव्हतो , दामोदर सर होते, पण त्यावेळी आलेला तो. दामोदर सरांनी मला कॉल करून विचारले होते कि त्याला सोबत यायचे आहे. परंतु त्याआधीही तो दोन वेळेस हि security बघायला आलेला, हे सर्व कसे काम करते ते पाहायचे होते त्याला. त्या दोन्ही वेळेस मी होतो. आता १० कोटीचे हिरे ... काळजी तर वाटणार म्हणून मीही नकार दिला नाही. "

" हम्म ... काय नाव त्याचे ... योगेश ना ... त्याला काय सर्व माहिती दिलीस तू.. " ,

" नाही नाही सर .... सर्व माहिती कशी देणार ... वरचेवर माहिती दिली. ",

" ठीक आहे ... या सर्व security alarm चे कंट्रोल कुठे असतात. ",

" चौथ्या मजल्यावरअसलेले सर्व अलार्म... सर्व ऑटोमॅटिक आहेत. तिथेच एका बाजूला तुम्हाला छोटी रूम दिसली असेल ना ... तिथे सर्व त्या मजल्यावरचे CCTV चे रेकॉर्डिंग होत असते. तिथे कोणाचा कंट्रोल असा नाही. कारण ते कधीच बंद होत नाहीत. बाकीच्या पूर्ण इमारतीचे कंट्रोल खाली असलेल्या security कडे असते. रात्र झाली , आमचे शॉप बंद झाले तरी कि ती रूम सुद्धा बंद होते. ",

" अभिषेक सर .... या सर्वांचे फक्त राहुलला कळते.. मलाही माहित नाही इतकी security आहे ते.. कळलं का राहुल ... म्हणून तुझ्यावर संशय घेतला ... " दामोदर सर मधेच बोलले.

" तुम्हाला माहित नाही या सर्व security चे...... " महेशने दामोदर सरांना विचारले.

" हा राहुल बघतो ना सर्व ... माझे लक्ष बिजनेस वर .. हा असतो म्हणून टेन्शन नसते मला. " ,

" मग जेव्हा आम्ही तिथे आलेलो... तेव्हा तुम्ही बोलला होता... ती मागची , खिडकी जवळची security alarm system बंद आहे. ते कसे कळले तुम्हाला... " ,

" मला कुठे माहित असणार... तो रात्रीचा security guard आहे ना ... ज्याने मला कॉल केलेला... त्यानेच मला सांगितले कि मागची security alarm system बंद आहे. तिथून चोरी झाली. नाहीतर मला तरी कुठे माहित चोर कुटून आले आणि ती मागची सिस्टिम चालू आहे कि बंद.... " दामोदर सरांचे बोलणे झाले आणि अभि लगेचच जाण्यासाठी उभा राहिला.

" thank you .... आम्ही निघतो , राहुल आणि दामोदर सर .... शहर सोडून जायचे नाही... " अभि महेश सोबत बाहेर आला. बाहेर आला आणि त्याने पुन्हा कॉल लावला.

" मोहिते .... त्या security guard ला लवकर उचला. जसा असेल तसा त्याला पोलीस स्टेशनमध्ये घेऊन या... ",

" काय झालं अभि... " महेशने चटकन विचारलं.

" तू आधी गाडीत बस ... " दोघे गाडीत बसले ,

" मगाशी हि तू असाच बाहेर गेला होतास.. ",

" त्यांची security system ज्याने बनवली ना ... त्याच्यावर नजर ठेवायला सांगितली मगाशी... आता त्या योगेश ला भेटून येऊ ... त्यालाही आमंत्रण देयाचे आहे ना .. आपल्या पोलीस स्टेशनमध्ये यायला... " अभिने आधीच त्यांच्या ऑफिसचा पत्ता घेतला होता राहुल कडून. लगेचच पोहोचले.

" अरे अभि... त्याच्या विरोधात कोणताच पुरावा नाही... मग त्याला पकडणार कसे.. नुसता संशय आहे ना ... " महेश ने अभि कडे पाहत विचारलं.

" त्याला पकडायला कुठे आलो आहोत... त्याला फक्त भेटायला आलो आहे मी. " ते ऑफिस नुकतेच उघडले होते.

" वेळेत आलो ना .. " अभिने आत शिरताच तिथे असलेल्या एकाला विचारलं.

" Hi सर ... आताच उघडले ऑफिस... मोठे सर आले नाहीत अजून... ",

" ठीक आहे मग ... थांबतो.... किती वेळ लागेल.. ",

" अजून एक तास तरी... ते मॅनेजर सर आले आहेत.. काही urgent असेल तर त्यांना भेटू शकता.. " ,

" त्यालाच तर भेटायचे आहे.. " अभि मनातल्या मनात बोलला. त्याच्या केबिनमध्ये अभि-महेश गेले. तो तेव्हा एका कॉलवर बोलत होता. अभिला आलेलं बघून लगेच त्याने कॉल ठेवून दिला .

" योगेश ना !! ",

" हो सर ....मीच ",

" अरे मित्रा .... बोलायचे ना कॉल वर , ठेवून कशाला दिलास... आणि इतका घाबरतो कशाला ... आम्ही काय भूत आहोत का ... " योगेशच्या तोंडातून शब्द फुटत नव्हते.

" तुम्ही अचानक आलात ना .... म्हणून घाबरलो... " ,

" ठीक आहे.....  ठीक आहे.... चौकशी करायची होती. कामात आहेस का ... ",

" हो सर ... जरा बिझी आहे .. ",

" Good !!! असे सकाळपासून कामाला सुरुवात करणारी माणसे मला आवडतात .... Very good !! आम्ही निघतो आता.. पण तुझे ते " बिझी काम " ..... ते संपवून १ तासाने पोलीस स्टेशनला ये... बघ , एका तासात होईल ना काम ..... ये नक्की .... वाट बघतो आहे मी " अभि बोलून पटकन ऑफिस बाहेर आला.  

" तुझं नक्की काय सुरु आहे कळतच नाही. तो आता आहे ना , मग इथेच काय विचारायचे ते विचार... ",

" अरे ..... त्याचे expresion बघायचे होते मला. समजले मला ... चल निघू... " महेशच्या चेहऱ्यावर अजूनही प्रश्नचिन्ह , तरी गाडीत बसून दोघे पोलीस स्टेशनमध्ये आले. sub inspector मोहितेनी , त्या security guard ला पकडून आणले होते. अभिला आलेलं बघून तो रडायला लागला.

" साहेब !! बघा ना ... मला घरातून जबरदस्ती पकडून आणलं. मी त्यादिवशी पण सांगितले ना ... मी चोरी केली नाही... किती वेळा सांगतो आहे यांना ... नुसते मारत आहेत... " अभिने नजरेनेच मोहितेला बाजूला होण्यास सांगितले.

" काही केले नाहीस ना .. मग रडतो कशाला... शांत हो... " तसा तो शांत झाला. अभिने एक खुर्ची आणली आणि त्याच्या समोरच बसला.

" कोणी मारणार नाही... फक्त मी जे विचारीन त्याचे खरे .... अगदी खरे उत्तर देयाचे... " त्याने घाबरतच मानेने होकार दिला.

" तूच फोन केला होतास ना .... दामोदर सरांना.... चोरी झाली आहे म्हणून ..." ,

" हो हो साहेब .... मीच सांगितले होते. " ,

" तुला कस कळलं चोरी झाली ते .... तू तर झोपला होतास ना ... " त्याला सुचेना काय बोलावे ...घाबरला होता.

" ते ... ते मागे दोरखंड दिसला ना ... ते चोर वर चढले होते ... तो दोरखंड बघूनच कळलं चोरी झाली ते... " त्याने कसे बसे उत्तर दिले.

" छान ... हेही उत्तर चालून जाईल.. " अभि त्याकडे बघत म्हणाला.

" तुझी ड्युटी फक्त रात्रीची असते ना ... ",

" हो साहेब .... संध्याकाळी ४ वाजता येतो मी .... मग सकाळचे निघून जातात. ",

" बर ... त्या security रूम मध्ये कधी जातोस का .. ",

" नाही साहेब ... तिकडचे security guard वेगळे आहेत.. कधी कधी चहा पियाला गेलो तर जातो तिथे... नाहीतर नाही.. " ,

" म्हणजे तिथे आतमध्ये तुला जाण्याची परवानगी नाही. ",

" तेच बोललो साहेब ..... आमच्यासाठी दुपारी ४:३० वाजता चहा येतो ना , तेव्हा कधी कधी गप्पा मारायला जातो तिथे. बाकी तिथे , ते CCTV कॅमेराचे सुरु असते काही... ते काय बघायचे.. " ,

" हम्म .... मग मागच्या बाजूचे ... खिडकी जवळचे security alram बंद आहेत ... हे तुला कस कळलं..." अभिने अचानक विचारलेल्या प्रश्नावर तो काहीच बोलू शकला नाही.

" चौथ्या मजल्यावरचा .... तो ७ फुटी लोखंडी दरवाजा उघडला त्यांनी .... जराही आवाज ऐकू आला नाही तुला... " ,

" त ..... ते ..... सा... हे... ब... त ... ते ... " घाबरून पुन्हा बोलणे झाले नाही , पुढच्याच क्षणाला एक जोरदार कानाखाली .... खाड !!! बसल्या खुर्चीवरून तिरमिरीत खाली पडला तो. ओठातून रक्त येऊ लागले.

" मारू नका साहेब ... नका मारू... " अभिने त्याची कॉलर पकडून उभे केले.

" मघाशीच सांगितले तुला ... जे बोलशील ते खरे बोलायचे... वेळ आहे अजून ... बघ .... एका फटक्यात खाली पडलास .... मी एकदा मारायला लागलो ना .. तर .. " अभि रागातच बोलत होता.

" बोलतो ... बोलतो साहेब... " तो हात जोडून विनवणी करू लागला.

" त्या सरांनी पैसे दिले मला , म्हणून त्यांना मदत केली मी ... चोरी करायला. " तो बोलू लागला.

" कोणते सर..... ",

" ते हिरे घेऊन आलेले सर ... त्यांनी मला यात घेतले. २ लाख देतो म्हणाले , आणि दुसऱ्या दिवशी दिले पण. मला फक्त ती मागची security बंद करायची होती. " डॉक्टर महेश तिथेच होता.

" त्या रूम मध्ये कोणाला एन्ट्री नाही ना ... मग कसे केले " महेशने विचारले .

" त्यांच्याशी रोज गप्पा मारायला जायचो... तेव्हा हळू हळू कोणती बटणे काय काम करतात ते विचारले होते. चोरीच्या संध्याकाळी मी ३:४५ आलो. या संपूर्ण इमारतीच्या विजेची मेन केबिन आहे, पण मागच्या बाजूला. मुद्दाम तिथला फुज काढून टाकला. light गेली... सर्वच बंद झाले. CCTV , ते security alram ... सर्वच.... अर्धा तास तरी वीज नव्हती. आणि त्या security रूममध्ये पण कोणी नव्हते. वेळ साधून तिथे गेलो आणि मागच्या security चे बटन बंद केले. ",

" वीज आल्यावर काय काय चालू - बंद आहे , हे कोणीच बघत नाही का .. " महेशने विचारलं.

" साहेब ... ते कधीच बंद नसते. ती बटण पण हे सर्व लावल्यापासून तशीच चालू ठेवलेली आहेत.... ते तिथले security guard पण फक्त CCTV सुरु आहेत का ते बघतात... चौथ्या मजल्यावर तर सर्वच ऑटोमॅटिक आहे... तिथे तर कोणी जात - येत नाही... "  

" तो दुसरा गार्ड सुद्धा तुमच्यात आहे का ..... ",

" नाही नाही ... त्याला रात्री चहा घेयाची सवय आहे. त्यारात्री त्याच्या चहा मध्ये गुंगीचे औषध मिसळले होते. तो सकाळी , मी त्याला जोराने हलवून उठवले तेव्हा जागा झाला... "

" कुठल्या सरांनी पैसे दिलेले ... नाव माहित आहे का त्यांचे... " अभिने पुन्हा विचारलं.

" ते योगेश सर .. त्यांनीच मला जबरदस्ती चोरीत घेतले. मलाही पैशाची गरज होती. २ लाख मिळाले होते म्हणून तयार झालो. " अभि महेशसहित बाहेर आला.

" अभि ... तुला कस कळलं कि हा गार्ड यात सामील आहे ते... आणि त्या योगेश वर संशय कसा... " ,

" आपण पहिल्यांदा गेलो होतो ना , तेव्हाच याच्या वागण्यात गडबड वाटली होती. आरोपीच्या मनात भीती असते तशी, ती त्याच्या चेहऱ्यावर होती. योगेशच्या बाबतीत तेच झाले, घाबरला आपल्याला बघून ... शिवाय राहुल बोलला ना , त्या safe कडे कोणीच जात नाही. योगेश ३ वेळा गेला तिथे. हिरे दामोदर ज्वेलर्स मध्ये ठेवण्यासाठी त्यानेच त्याच्या मालकाला फोर्स केला. म्हणून योगेश वर संशय, आता तर याने कबूल केले आहे कि योगेशने चोरीत मदत करायला पैसे दिलेले.... आता त्याला येऊ दे ... पुढचे त्याच्याकडून ऐकायला मिळेल... " योगेश अजूनही आला नव्हता. महेश त्याच्या कामाला निघून गेला. अभि स्वतःच्या केबिनमध्ये बसला होता.

थोड्यावेळाने योगेश आला. थेट अभिच्या केबिनमध्ये पाठवलं त्याला.

" ये ... ये ... बस .... चहा - कॉफी घेणार का ... " ,

" नको .. राहू दे ... ",

" तुझे काम संपवून आलास ना ... इथे थोडा वेळ लागू शकतो. " ,

" हा ... म्हणजे ... अजून आहे थोडे काम .... तुमची चौकशी पटकन संपवून निघीन ... " योगेश आधीच घाबऱ्या आवाजात बोलत होता. कपाळावर घाम जमा झालेला.

" चल ... जास्त वेळ घेत नाही तुझा... वेगळया कामासाठी बोलवले होते , पण आता त्याहून वेगळे काही विचारतो ... चालेल ना ... " ,

" हो ... विचारा .. " अभि त्याच्या जागेवरून उठला आणि योगेशच्या शेजारी येऊन बसला.

" चोरी केलेले हिरे कुठे आहेत .. " अभिने थेट विचारले. योगेश चपापला.

" सर काय विचारात आहेत तुम्ही ... मला काय माहित .... हिरे कुठे आहेत ते.. " , घाबरतच कसबसं बोलला.

" तुला नक्की माहित नाही.. " ,

" नाही ..... ",

" आता ... मी फक्त एकदाच विचारणार ... " अभिने हाताने खूण करत एका कॉन्स्टेबलला इशारा केला. तो त्या गार्डला घेऊन आला. योगेश त्याला बघून प्रचंड घाबरला.

" आता सांग.. तुला चोरी केलेले हिरे कुठे आहेत हे नक्की माहित नाही. " योगेश तिथून पळायचा प्रयत्न करत होता. अभिने त्याला ढकलून दिले, योगेश खाली पडला.

अभिने त्याला तसंच पकडलं. " पळायचे आहे का ... माझ्या तावडीतून कसा पळणार रे ... " अभिने त्याला त्या खुर्चीवर बळजबरीने बसवलं.

" मी काही नाही केले .... सोडा मला .. " योगेश ओरडत होता.

" मग पळतोस का .... आणि याला २ लाख दिलेस ना.. ते काय तुझ्याकडे पैसे जास्त झाले आहेत का ... बँक अकाउंट मध्ये राहत नसतील ना पैसे .... दान करून टाक .... हे पाप केले आहेस ना ... जरा तरी पुण्य मिळेल .. " अभिने बोलता बोलता दोन थोबाडीत लगावून दिल्या. शेवटी महेश आला त्याला शांत करायला.

" अरे किती मारशील त्याला.. " ,

" आता तर सुरुवात केली आहे.. बघ .... याला कसा .. " अभिने त्याच्या पोटातच लाथ मारली. महेशने अभिला ओढतच बाहेर आणले.

" तुला काय वेड-बीड लागले आहे कि काय ... " महेश त्याला पकडूनच होता. थोड्यावेळाने अभि शांत झाला.

" कशाला थांबवलं मला... ",

" अरे मित्रा .... एवढा राग बरा नव्हे.. ",

" काय बरा नव्हे ... यांच्यामुळे रात्रीची झोप लागत नाही... हे चोरी करून पसार होतात..... सर्व टेन्शन आपल्याला... आणि माझ्या समोरून पळत होता... आणखी डोके फिरले.. तू आला नसता ना .. अजून फोडला असता त्याला ... " ,

" शांत हो ... cool down .... तो आपल्याला बघूनच घाबरला होता.. त्याला मारझोड करून उगाचच हार्ट अटॅक आला तर ... म्हणून तुला अडवलं. तू जाऊ नकोस , मी त्याची जबानी घेतो. " ,

" अरे पण मी घेतो ना माझ्या पद्दतीने जबानी.. " ,

" तू अजून मारशील त्याला.. मला सांग काय विचारायचे आहे ... " ,

" आधी त्याला त्याच्या साथीदारांची नावे विचार... याला पकडलं आहे हि बातमी बाहेर येण्याआधीच त्या सर्वांना पकडू... " महेशला ती आयडिया छान वाटली.

योगेशला दुसऱ्या खोलीत नेले होते. महेश त्याच्या समोर जाऊन बसला. अभीचा राग बघून त्याची " पॅन्ट भिजली " होती.

" बघ ... मला काय फिरून बोलता येत नाही. अभिचा राग बघितला ना तू... एकदा का मारायला लागला ना कि तो थांबत नाही आणि कोणी थांबवत हि नाही. आता मी आहे म्हणून वाचलास.. " योगेश आणखी घाबरला.

" चोरी कशी केलीत ते नंतर विचारू ... पण आधी तुझ्यासोबत कोण कोण होते ते सांग.. " महेशने शांतपणे विचारलं. योगेश त्याचा गाल पकडून बसलेला, त्याला बोलायचे नव्हते. महेशने ५ मिनिट वाट बघितली.

" ठीक आहे... नको बोलूस ... मी जातो ... मी बाहेर गेलो कि तो आतमध्ये येईल ... पुढचे तुम्ही दोघांनी बघून घ्या... " महेश निघाला.

" थांबा थांबा सर ... सांगतो मी... पण मारू नका .... हे बघा , अभि सरांच्या हाताची बोट उमटली आहेत गालावर .... सांगतो मी ... " योगेश बोलू लागला. तिथे असलेल्या कॉन्स्टेबलने पटकन नोंद केली. महेश ती माहिती अभिला आणून दिली. अभिने लगेच काहींना निवडेल आणि त्यांना पकडण्यासाठी पाठवले.

त्यातला एक लगेच सापडला, त्या safe ची security system बनवणारा... कारण अभिने त्याच्यावर लक्ष ठेवायला आधीच माणसे नेमली होती. दुसरे नाव होते , एका सराईत चोराचे... ९ महिन्यापूर्वीच त्याची सुटका झालेली. त्याला शोधण्यात तो दिवस गेला, दुसऱ्या दिवशी सकाळी त्याला पकडण्यात आले. अभि होताच तिथे. तिघांना वेगवेगळ्या तुरुंगात ठेवले होते. अभि त्या चोराकडे आला.

" काय रे ... ९ महिन्यापूर्वीच बाहेर गेला होतास ना.. एवढी घाई झालेली आता यायची. " त्याचे नाव दिनेश .. .. अट्टल चोर ... अश्या चोऱ्या करण्यात माहीर ...

" यावेळेस तुला बोलावे लागेल कारण आमच्याकडे तुझा साथीदार आहे... " योगेशला समोर आणले. दिनेश नकारच देणार होता , पण योगेशला बघून काहीच बोलू शकला नाही. त्या तिघांना आता एकाच रूममध्ये घेऊन गेले. काहीच सांगायचं नाही असे ठरवले होते त्यांनी म्हणून पोलिसांचा प्रसाद देण्यासाठी घेऊन गेले. अर्धा - पाऊण तास " धुलाई " झाल्यावर दिनेश बोलायला तयार झाला. त्याने अभिला आणखी दोघांनीच नावे सांगितली. अभिने लागलीच त्यांना पकडायला माणसे पाठवली. पुढच्या ४ तासात त्या दोघांना अभि समोर हजर केले.

आता अभि समोर " दामोदर ज्वेलर्स " मध्ये चोरीत सामील असलेली पूर्ण टीम होती. सर्वंच मार खाऊन थकलेले. त्यामुळे सर्वानी गुन्हा कबूल केला. तरी चोरी कशी झाली याची उत्सुकता..... शिवाय " mastermind " चा यांच्याशी खरच काही संबंध आहे का .. हेही ऐकायचे होते. अभिने सर्वावर एक नजर फिरवली, एकूण सहा जण...

" चला ... आता सर्वाना पहिला प्रश्न विचारतो.. तुमच्या टीम मधले सर्व आहेत का इथे ... ",

" एक जण नाही ... " दिनेश बोलला.

" ज्याने प्लॅन केला तोच नाही आहे... " ,

" कुठे भेटेल तो ... ",

" त्या योगेशला माहिती... " दिनेशने योगेश कडे बोट दाखवले.

" नाही नाही सर ... मलाही त्याचा पत्ता माहित नाही. " ,

" नाव तरी असेल ना काही त्याचे ... " अभिने प्रश्न केला. त्यावर कोणीच बोलायला तयार नाही.

" बोला ... !! " अभि मोठ्याने ओरडला.

" सांगतो सांगतो ... तो स्वतःला सुपरमॅन बोलतो. ते त्याचे खरे नाव नसेल , असे मला वाटले म्हणून आधी बोललो नाही. " अभिला तेच ऐकायचे होते.

" सर्वानी त्याला बघितले असेल ना ... त्याचे कोणी वर्णन सांगू शकतो का ... दिनेश ... तू सांग " ,

" साहेब ... त्याचा चेहरा नेहमीच मास्कने झाकलेला असायचा. डोक्यावर सुद्धा कपडा लावलेला... " ,

" हम्म ... आणखी असे काही विशेष .... जे त्याला भेटल्यावर कळलेलं... " ,

" तुम्हाला माहित आहे ना साहेब ... आमच्या धंदयात समोरच्यावर विश्वास महत्वाचा... पूर्ण चेहरा झाकलेल्या माणसावर कसा विश्वास ठेवणार... त्याला बोललो मी , नेहमी भेटायला येताना तूच आहेस कि नाही ते कसे कळणार .... या बाकीच्या लोकांना काहीच अडचण नव्हती... पण मला वाटले ते बोललो त्याला.. त्याने मग त्याच्या हातावरचा टॅटू दाखवला.... जेव्हा जेव्हा आम्ही भेटायचो , तेव्हा मला तो टॅटू दाखवायचा... ",

" कसला टॅटू .... ",

" एक पक्षी आहे तो... " अभिने लगेच ते मागच्या वेळी काढलेले किंगफिशरचे स्केच दाखवले.

" हा ... सेम टू सेम असाच टॅटू होता... " दिनेश बोलला. तोच तो !! अभिची पूर्ण खात्री झाली. महेश ऐकत होता ते , अभीचा अंदाज खरा ठरला.


आता महत्वाचे काम होते ते चोरी केलेला सर्व ऐवज जप्त करणे. योगेश ने चोरी केलेले सर्व हिरे त्याच्या घरीच ठेवले होते. काही दिवसांनी तो ते घेऊन भारताबाहेर जाणार होता. त्याआधीच पकडला गेला. पकडलेल्या सर्वाकडूनच चोरीचा माल जप्त केला गेला. मीडिया समोर ती बातमी आलेली नव्हती आणि अभिलाही इतक्यात बातमी बाहेर काढायची नव्हती. योगेश पुढे काय बोलतो ते महत्वाचे होते कारण त्यानेच सर्वात आधी सुपरमॅनशी कॉन्टॅक्ट केलेला.

योगेशला एका वेगळ्या रूममध्ये ठेवले होते. त्याची जबानी घेण्यासाठी अभि आणि काही कॉन्स्टेबल तयार होते. तो जे बोलेल ते लिहून घेण्यासाठी आणि रेकॉर्ड ही करणार होते. महेश मागे बसून होता. अभीचा पहिला प्रश्न,

" तुझी आणि त्याची ओळख कशी.... तू त्याला आधीच ओळखत होताच का... " ,

" नाही सर .... मी नाही ओळखत त्याला... " ,

" खरा प्लॅन तर तुझाच होता ना ... हिरे तुलाच पाहिजे होते ना ... सविस्तर माहिती सांग. अगदी पहिल्यापासून " अभि बोलला. योगेशने मोठा श्वास घेतला.

" माझी खूप आधी पासून ह्या हिऱ्यावर लक्ष होते. पण ते चोरता येत नव्हते. मला ते चोरायचे होते आणि माझ्यावर आळ हि नको होता. कारण या सर्वांची सुरक्षा माझ्याकडे होती. आमच्या ऑफिस मध्ये चोरी करणे शक्य नव्हते. कारण तिथे चोरी झाली असती तरी माझावरच आले असते सर्व. त्यासाठी मीच माझ्या सरांना कुठेतरी दुसरीकडे हे हिरे ठेवण्यासाठी फोर्स केला. दामोदर सर आमच्या सरांच्या ओळखीचे. तिथेच हिरे ठेवायचे ठरले. पण ती चूक होती असे वाटले. कारण इतकी security मी कुठेच बघितली नव्हती. ",

" बरं ..... मग पुढे ",

" पण नंतर D.B. bank मध्ये चोरी झाली. सर घाबरले .... हिरे आमच्या ऑफिस मध्येच ठेवण्याचा निर्णय केला त्यांनी. माझा प्लॅन सुरू होण्याआधीच संपला. काहीच होत नव्हते. मीही विचार करून थकलो. अश्यातच , जवळच एका बार मध्ये सराईत गुन्हेगार असतात असे कळले. तिथे काही मदत मिळू शकेल मला असे वाटले , मित्राला घेऊन गेलो तिथे. माझ्या मित्रानेच तिथे एका वेटरला विचारणा केली. वेटर बोलला कि असे कोणी विचारून सांगू शकत नाही. मग मीही त्या बार मध्ये फिरू लागलो. काहीच फायदा झाला नाही. कोणी तयार होईना .... पुढचे २ दिवस मी त्या बार मध्ये फिरत होतो. तिसऱ्या दिवशी , एकटाच जाऊन बसलो होतो तिथे. अर्ध्या तासाने , वेटर माझ्याकडे एक कागद घेऊन आला. त्यावर एक मोबाईल नंबर लिहिला होता आणि ' call me " असे लिहिले होते. "

" उत्सुकता होती म्हणून मी बाहेर आलो आणि कॉल केला. पलीकडून आवाज आला कि तुम्हाला चोरी करायला माणसं पाहिजे आहेत ना .... मी मदत करिन. ..... मला तसही त्या हिऱ्यांची घाई झालेली. कारण ते हिरे परदेशात जाणार होते. त्याचीच deal करायला आमचे सर परदेशात निघाले होते. त्याने चोरीत मदत करतो असे बोलला तर लगेच त्याला भेटायला गेलो. " ,

" कुठे भेटलात तुम्ही ... " अभीचा पुढचा प्रश्न.

" एका हॉटेलमध्ये... त्याने ती रूम काही तासांसाठी बुक केली होती. तिथेच त्याने भेटायचं ठरवलं. मी गेलो वेळेवर. पहिल्यांदा तिथेच बघितलं त्याला. दिनेश बोलला तसा चेहऱ्यावर मास्क... त्यावेळी डोक्यावर टोपी घातली होती. ",

" काय बोलणे झाले तुमचे.. ",

" त्यावेळी जरा संशय आलेला मला , चेहरा बघायचा आहे असे बोललो त्याला ,तर बोलतो कसा .. अर्धा चेहरा जळलेला आहे. आणि काम - चेहराचा एकमेकांशी काहीच संबंध नाही. मला काम झाल्याशी मतलब.... मग त्याला हिऱ्याबाबत सांगितले. काम कठीण होते म्हणून १० कोटी मधील २ कोटीचे हिरे तो घेणार असे ठरले. सर्व रिस्क तो घेणार होता तर मीही तयार झालो. हिरे दामोदर ज्वेलर्स मध्ये ठेवणार आहे , ती जागा बदलू का असेही विचारले मी. तेव्हा तो म्हणाला कि कठीण कामात जास्त मज्जा येते. मला ठीक वाटले. त्याने मला तेव्हाच हिरे ठेवायचे नक्की करून ये असं बोलला. बाकीचा प्लॅन आणि माणसे मी जमवतो असे तो बोलला आणि मिटिंग संपली. माझे काम मी केले, त्याचदिवशी आमच्या सरांचा परदेश दौरा ठरला. दामोदर सरांचा मॅनेजर .... राहुल... त्याच्याशी मीच बोलणे केले. १ वेळा जाऊन safe बघूनही आलो. कसे चोरी करणार तो , ते कळत नव्हते. " योगेशचे बोलणे संपले.

अभि आता security सिस्टिम बनवणारा . त्याकडे वळला. " योगेशने तुला contact केला होता का.... " ,

" नाही... त्यानेच .... म्हणजे सुपरमॅनने माझ्या खाजगी नंबर वर कॉल केलेला.... तो नंबर कुठून मिळला त्याला काय माहित. त्याने मला भेटायला बोलावले होते, मोठा फायदा करून देतो असे आमिष दाखवले. मी आधी काही होकार दिला नव्हता. मग या योगेशचा कॉल आला. फक्त भेटायला ये असे सांगून कॉल ठेवून दिला. विचार करून गेलो. या दोघांनी त्यांचा प्लॅन सांगितला. दामोदर ज्वेलर्स ची security system मीच बनवली असल्याने त्याची फक्त माहिती त्यांना द्यायची होती. मी पुन्हा नकार दिला. मग सुपरमॅनने पैसे ऑफर केले. " ,

" किती पैसे घेतलेस .. ",

" योगेशने आधीच मला २० लाखाची ऑफर दिलेली.... तेही जास्तच होते मला. मग सुपरमॅनने ७५ लाख देतो असे मान्य केले. मी जो जॉब करतो , त्याच्या सॅलरीतून इतके पैसे कधी साठवू शकेन हेच माहित नव्हते मला. मीही विचार केला, मला फक्त माहिती देयाची आहे. चोरीत प्रत्यक्षात सहभाग नव्हता. मी तयार झालो. " ,

" मग तिथे आत जाण्यासाठी काय तयारी केलीत " अभीचा पुढचा प्रश्न.

" पुन्हा एकदा मी मुद्दाम , दामोदर ज्वेलर्स मध्ये गेलो. त्यावेळीस राहुल सोबत होता, तरी त्यावेळेस मी एक छुपा कॅमेरा घेऊन गेलो होतो. शर्टच्या बटणाचा कॅमेरा होता तो. हि आयडिया सुपरमॅनची. त्याला ती safe प्रत्यक्षात कशी दिसते ते पाहायचे होते. मी रेकॉर्डिंग केले ,ते बघून झाल्यावर त्याने प्लॅन बनवला. दिवस त्यानेच ठरवला. D.B. बँक मधल्या चोरांना तुम्ही पकडले. त्याच्या दुसऱ्या दिवशी चोरी करायचे ठरले. राहुल हुशार आहे, त्याला संशय आला असता तर हा विचार करत असताना अचानक त्याची आई आजारी पडली आणि तो मुंबई सोडून गेला. मला बरेच झाले. तो गेला म्हणून हिरे ठेवायला पुन्हा मीच आलो. बाकी सर्व प्लॅन प्रमाणे झाले. या दिनेशला त्याने निवडलं... माझे काम झालेले. " योगेश बोलला.

अभिने पुन्हा सर्वाकडे पाहिले. महेश मागून काही खुणावत होता. " तुला काही बोलायचे आहे का .. " अभिने महेशला विचारलं. " अरे प्लॅन !! .... चोरी कशी केली ते विचार ना .... " महेश उतावीळ झालेला. अभिने त्याला हातानेच " थांब " अशी खूण केली. अभिला हि इतकी मोठी चोरी कशी केली ते जाणून घायचे होते. पण आधी दिनेश काय बोलते ते बघायचे होते.

" तुला कसे निवडले त्याने.. " अभिने विचारलं.

" तुम्हाला माहीतच आहे साहेब ... मी घरफोडी करतो ते ... मला इमारतीवर पटापट चढता येते... मला सर्वच ' माकड ' म्हणून ओळखतात. मलाही असाच कॉल आलेला , कि मोठे काम आहे... हे काम केल्यावर पुढे कितीतरी वर्ष चोरी करायची गरज पडणार नाही. जेल मधून सुटल्यावर काय काम करणार मी... चोरीवरच पोट चालते माझे. मी तयार झालो. फक्त मला असे भरभर चढता येते म्हणून मला निवडले. " ,

" आणि ते कार्टूनचे मास्क ... ते कोणी दिले.... ",

" तोच .... कार्टूनचे मास्क दिले तेव्हा मी हसलो होतो... त्याला कार्टून खूप आवडते असे म्हणायचा... त्याचे नाव बघा .... सुपरमॅन !! "

" ठीक आहे... आता त्या दिवशी नक्की काय काय झाले होते ... ते ऐकायचे आहे मला... " पहिले योगेशने सुरुवात केली.

" security guard ला आधीच काम दिले होते. तो नेहमीच दुपारी ४:०० वाजता येतो, त्यादिवशी ३:४५ वाजता यायला सांगितलं. मी ३:३० वाजता हिऱ्यांच्या बॅगा घेऊन आलो. राहुल नसल्याने दामोदर सर स्वतः हिरे ठेवायला जाणार होते. ४थ्या मजल्यावर आल्यावर मी सावधपणे गार्डला मिस कॉल दिला. त्याने अगदी वेळेत वीज घालवली. ती त्याने मागची security system बंद केली. सगळीकडे काळोख... दामोदर सरानी मला तिथेच थांबायचे सांगून भरभर बाहेर निघून गेले. तिथे असलेले ४ हिट सेन्सर... याची माहिती आधीच मला त्याने दिलेली. त्यावर कोणताही बॉडी स्प्रे मारला कि ते थोडे तास निकामी होऊन जातात. म्हणजे ते तापमान वाढीची नोंद करू शकत नाहीत. दामोदर सर पुन्हा वर येण्याआधीच मी ते काम करून टाकलं. CCTV बंद होते त्यामुळे मी हे केलेलं रेकॉर्ड झाले नाही. वीज आली तसा मी दामोदर सरांसोबत आत गेलो. त्यावेळी सुद्धा छुपा कॅमेरा सोबत होता. हिऱ्यांच्या बॅगा नक्की कुठे ठेवल्या तेही सुपरमॅनने बघून घेतले. इतकेच माझे काम ... " योगेशचे बोलणे संपले.

अभि आता दिनेश कडे वळला. " मला सांग ... सुपरमॅन ... जो कोणी आहे तो .... तोही होता का चोरीला.... " ,

" होता तो ... आम्ही रात्री एक वाजता तिथे गेलो. एका व्हॅनमधून गेलो. चौघे होतो. मी आणि हा मागे बसला आहे ना .. त्याने .... दोघांनी खालचे CCTV फोडले. ते झाले आणि मी पटपट इमारत चढत ४ थ्या मजल्याच्या खिडकी जवळ पोहोचलो. तशी आधी तयारी करून घेतलेली, ४ पैकी एक गाडी चालवायला , एक खाली पहारा देण्यासाठी नेमला होता. मी वर चढून गेलो. तिथे जाऊन खिडकी अर्धवट उघडली आणि जागाच्या जागी १५ मिनिटे शांत उभा राहिलो. सुपरमॅनने सांगितल्या प्रमाणे , माणसाचे तापमान नॉर्मल होण्यासाठी कमीत कमी १५ मिनिटे लागतात. याची हि प्रॅक्टिस करून घेतली त्याने. त्यासाठी जागच्या जागी उभा होतो. वेळ झाल्यावर मी खिडकी उघडून आत गेलो. योगेशने हिट सेन्सर वर बॉडी स्प्रे मारला असला तरी उगाच प्रॉब्लेम होऊ नये यासाठी त्याने कसलासा स्प्रे दिला होता , तो चारही सेन्सर वर मारला. त्याआधी तिथल्या CCTV च्या वायर कापून टाकल्या. हे सर्व झाल्यावर मी खाली इशारा  केला तेव्हाच तो व्हॅन मधून बाहेर आला आणि दोरीच्या साहाय्याने वर आला. "

" त्याने आधी सर्व जागेचा कानोसा घेतला. ती मोठी चावी एका कपाटात असते. ते विडिओ मध्ये बघितले होते. त्यानेच आम्ही तो मोठा दरवाजा उघडला. " ,

" तरी त्या safe च्या आतमध्ये सुद्धा हीट सेन्सर आहेत ना... तो दरवाजा सुद्धा असा सहज उघडता येत नाही ना ... ", महेशने मधेच विचारलं.

" तेव्हाही त्याने तसेच केले. दरवाजा अर्धवट उघडून आम्ही बाहेरच बसलो होतो. त्यावेळेस तो शांत बसून ... ते योगा करतात ना ... तसे काही करत होता... मी आपला असाच बसलो होतो. २० मिनिटांनी तोच एकटा आतमध्ये गेला. दरवाजा तसाच अर्धवट उघडा. दरवाजाच्या बरोबर डाव्या बाजूला एक हीट सेन्सर आहे. एका बाजूने जाऊन त्याने त्यावर स्प्रे केला. त्याच्या समोर आले तरच तो हीट सेन्सर काम करतो असे ते security वाले सर बोलले होते. त्याने बाजूने जाऊन स्प्रे केला... त्या कोपऱ्यात तर CCTV पण नाही. त्याचे झाल्यावर मला आत बोलावले. दुसरा सेन्सर उजव्या बाजूला आहे... तिथे CCTV आहेत... तो सेन्सर मी बंद केला. CCTV च्या वायर कापल्या. सर्व कॅमेरे बंद झाल्यावर सुपरमॅन पुढे आला. त्याच्याकडे बॅगा होत्या. ३ बॅगा... मिटिंग झाली तेव्हा असे ठरले होते कि सुपरमॅन फक्त हिरे घेणार... बाकी मी जे काही या बॅगमध्ये भरीन तोच आमचा तिघांचा वाटा... मी जितकी चोरी करिन त्याची वाटणी आमच्या तिघांमध्ये होणार.... सर्व झाल्यावर सुपरमॅन तिथेच हिरे खरे कि खोटे ते बघत बसला. मी मात्र जितक्या वस्तू , दागिने बॅगमध्ये भरता येतील ते भरत होतो. तसेच केले मी... पण हळू हळू... आरामात एकदम.... शरीराचे तापमान वाढू न देता सर्व करायचे होते... मला वाटते , मी आतापर्यंत केलेल्या चोरी मधली सर्वात slow चोरी होती. "

" तीन बॅगा भरल्या तश्या आम्ही दोघानी मिळून त्या बाहेर आणल्या. दोरीने एक एक बॅग खाली सोडली. खाली उभा होता , त्याने त्या बॅगा व्हॅनमध्ये ठेवल्या. माझे काम झाले तसा मी खाली आलो. १० मिनिटांनी सुपरमॅन त्याचे उरलेले काम करून , हिऱ्याच्या बॅगसहित खाली आला. काम झाले तसे व्हॅनने निघालो. गाडीतच आम्ही ३ हिस्से केले. सामान वाटणी.. तो सुपरमॅन अर्ध्यावाटेत उतरला. योगेशच्या घरी जातो असे म्हणाला. " दिनेशने पूर्ण प्लॅन सांगितला.

" हा बरोबर बोलतो आहे का ... तो तूला भेटायला आलेला का.. " ,अभिने योगेशला विचारलं.

" हो... रात्री ३:३० वाजता आलेला. मी जागाच होतो ... टेन्शनने झोपच आली नाही. तो आला तसा लगेच त्याने , त्याच्या वाटणीचे २ कोटीचे हिरे काढून घेतले. कामाचा माणूस आहे , असे वाटले म्हणून त्याला विचारलं कि , असे पुन्हा काही काम असेल तर कॉल करू का तुला.. काय झालं माहित नाही... माझ्यासमोरच त्याचा मोबाईल तोडून टाकला त्याने... आणि सिम कार्डचे २ तुकडे केले. निघताना बोलला कि inspector अभिषेक शहरात नाही , तोपर्यंत शहर सोडून जा.. पण मला जाता आले नाही. लगेचच गेलो असतो तर माझ्यावर संशय आला असता... निघणार होतो तर तुम्ही आलात. त्याने जाताना हेही सांगितले कि सर्वानी आपापली तोंड बंद ठेवली ना ... तर कोणी कधीच पकडले जाणार नाही... planning सुद्धा तेवढेच भक्कम होते. कोणालाच कळले नसते... पण तो गार्ड ... उत्साहाच्या भरात बोलून गेला. एकाच्या चुकीने सगळे अडकले ... " योगेश रडू लागला.

सर्वांची जबानी झाली असे अभिने नक्की केले. सर्व गोष्टीची एक फाईल बनवली गेली. आता निर्णय मोठ्या सरांचा होता. अभि मोठ्या सरांच्या समोर बसून होता. " हे गेल्या वेळेसारखं झालं. ज्याचा चेहराच कोणाला माहित नाही. त्याचा उल्लेख हे सर्व ' सुपरमॅन ' असा करतात ... त्याला कसा पकडणार तू... " मोठे सर बोलले.

" गेल्यावेळेस तुम्ही बोलला म्हणून केस बंद केली. यावेळेस तरी त्याला पकडायचा प्रयत्न करतो..... " अभि बोलला तस मोठे सर विचार करू लागले.

" अभि... तुला आता इतक्या वर्षाचा चांगला अनुभव आहे. एखादी केस कितपत लांबवली पाहिजे , हेही तुला माहित आहे. तू त्याला कसही करून पकडशील ..... पण कोणता गुन्हा केला म्हणून पकडशील...... दोन्ही वेळेस .... त्याचा चेहरा कोणी पाहिला नाही... तो नक्की कुठे असतो त्याचा ठावठिकाणा नाही. CCTV मध्ये दिसत नाही. मग कोणत्या आरोपा साठी पकडणार तू ..... विचार कर .... याचे उत्तर positive असेल तर ... मी केस बंद करणार नाही. " मोठ्या सरांच्या बोलण्यावर अभि विचार करू लागला.

" ठीक आहे सर .... केस close करूया... " अभि नाराजीने बोलला.

" छान !!... न्युज चॅनेल मध्ये हि बातमी यायला हवी. माझ्यावर वरून दबाव होताच.... जप्त केलेल्या मालासहित या सर्वाना पुढे आणा. जमल्यास उद्याच मीडियाची मिटिंग घ्या. " अभिने होकारार्थी मान हलवली आणि निघाला. " अभि !! " मोठ्या सरांनी हाक मारली. " Yes सर !! " अभि थांबला.

" ग्रेट जॉब अभि ..... i am proud of you !! " अभि हसला त्यावर... " thank you सर .. " म्हणत अभि बाहेर आला.

दुसऱ्या दिवशी सकाळीच , ब्रेकिंग न्युज बाहेर आली. मीडिया समोर चोराना आणले गेले. मोठी मिटिंग झाली. चोरांना कसे पकडले गेले ते अगदी रंगून सांगण्यात आले. पुन्हा एकदा अभिची मोठी स्तुती करण्यात आली. एवढी मोठी चोरी फक्त आठवड्यात पकडली , म्हणून जास्त कौतुक झाले. दिवसभर टीव्ही वर फक्त " इन्स्पेक्टर अभिषेक " च होता.

संध्याकाळी अभि घरी गेलाच नाही. आता तसेही काम नव्हतेच. बाकीचे घरी गेले तरी हा एकटाच बसून विचार करत होता. महेश घरी जाण्यासाठी निघाला, याला एकटाच बघून त्याच्याजवळ आला.

" अरे माणसा ..... काम नाही तर घरी जायचे ना ...हि जागा आवडायला लागली कि काय... " महेश हसत म्हणाला.

" तस नाही रे ...... बस ... सांगतो.. ",

" चल रे घरी ..... बस वगैरे नको... " ,

" बस रे ... !! " महेश बसला.

" मला माहित आहे ... तुझ्या डोक्यात काय सुरु आहे ते .... सुपरमॅन ... नाही नाही.... mastermind .... बरोबर ना ... " ,

" बघ ना .... डोक्यातून जातच नाहो तो ... आपले सर बरोबर बोलले , त्याच्या विरोधात कोणता गुन्हा लावणार.... त्याचा चेहरा कोणाला माहीत नाही... चोरी करताना सुद्धा CCTV समोर येतं नाही. प्लॅन तर असे करतो कि out of the world !!... " ,

" मला तर वाटते तो एलियन आहे..... कोणताच क्लू न देता पसार होतो. जे क्लू देतो ते फसवे. बघ ना ... त्याला याही वेळेला माहित होते कि केस आपल्याकडे येणार... तू बोललास ना , त्याचे लक्ष असते आपल्यावर. मला तर वाटते , तो खरोखर सुपरमॅन असणार... उडत जात असेल. " महेशच्या बोलण्यावर अभि हसू लागला.

"चल बाबा ... निघू ... नाहीतर एक काम कर... मला माझ्या घरी सोड आणि पुन्हा तू इथे येऊन विचार करत बस .. " महेश निघाला ... अभिही सोबत निघाला.

दोन दिवसानी अभिच्या या मोठ्या कामगिरीची दखल घेतली गेली. त्याचा सत्कार करण्यासाठी , एक सोहळा आयोजित केला होता. अभि त्याला नकार देऊ शकला नाही. तरी काम थांबू नये , दिवसभर सोहळा असणार , तर थोडे तरी काम उरकून घेऊ म्हणून त्यादिवशी सर्वच सकाळी ७ वाजता हजर होते. सर्वच आपल्या कामात... कामे पटपट उरकत होते. अर्धा तास गेला असेल. अभि समोरचा फोन वाजला. इतक्या सकाळी कोणाचा फोन , असं मनात बोलून अभिने फोन उचलला.

" हॅलो ... इन्स्पेक्टर अभिषेक बोलतो आहे.. " ,

" Hi .... मिस्टर अभिषेक ... कसा आहेस .... आणि तुझा मित्र महेश आला कि नाही अजून .... " अभिला कळेना कोण होते ते ...

" कोण बोलते आहे ?? ",

" अरे तुमचा मित्र .... सुपरमॅन ... इतक्या लवकर विसरलास ... " अभिचे डोळे खाड्कन उघडले.  " महेशला बोलव ... त्याच्याशी हि बोलायचे होते... ५ मिनिटांनी पुन्हा कॉल करतो.. " असे म्हणत कॉल कट्ट झाला.

कोणी प्रॅन्क तर केला नसेल ना ... तरी त्याने महेशला बोलवणे धाडले. शेजारीच असलेल्या फोन टॅप करणाऱ्या expert ला बोलावले. " आता आलेल्या फोनची लोकेशन सांगू शकतो का ... " त्याने लगेच काम सुरु केले. पण नाही.

" possible नाही ते ... कमीत कमी १ मिनिट तरी बोलावे लागेल... त्याने आधीच कॉल ठेवून दिला. " हे अभिलाही माहित होते. महेश आला.

" अरे कोणीतरी फसवले असेल तुला... उगाचच टेन्शन ...... तो तुझ्या डोक्यातून बाहेर जात नाही ना ... म्हणून कोणीतरी मस्करी केली असेल.. " महेश बोलला .

" महेश .... सुपरमॅन नावाचा व्यक्ती आहे ... हे त्याच्यासोबत काम केलेल्या लोकांना आणि आपल्याला माहित आहे फक्त.... बाहेरच्या जगात त्याचे अस्तित्व नाहीच आहे. जर तो कोणाला माहीतच नाही तर मग असा prank कोण करेल ... " अभिचे बोलणे अगदी बरोबर होते.

अभि बोलत असताना फोनची रिंग पुन्हा वाजली. अभिने फोन स्पीकरवर टाकला. " हॅलो everyone .... मी सुपरमॅन ... मला माहित आहे... अभिने आता फोन स्पीकरवर ठेवला असेल. आणि माझ्या फोनची लोकेशन सुद्धा शोधण्यासाठी एकाला काम दिले असेल ....बरोबर काम करतो आहेस ना बाबा ..... छान ... " त्याचे बोलणे ऐकून सर्वच चकित झाले.

" तर सर्वात आधी ... या अभिषेकचे अभिनंदन ... २- २ मोठ्या चोऱ्या त्याने पकडल्या... व्वा !! कमाल आहेस तू ... पुन्हा एकदा अभिनंदन !! " ,

" thanks !! " अभिने मुद्दाम रिप्लाय केला तरी हाताने खूण करून लोकेशन मिळाली का ते विचारलं. त्याने मानेनेच नकार दिला.

" अरे अभि... ते लोकेशन वगैरे सोडून दे रे ... नाही कळणार तुम्हाला... चल एक जादू सांगतो... मी काय एकच सिम कार्ड वापरत नाही... ते ' एक मिनिट ' वगैरे मलाही माहित आहेत... त्यामुळे त्यात कशाला वेळ घालवता.......  माझा .... असो .. शेवटी शेवटी एक चान्स देईन तुम्हाला तेव्हा बघा लोकेशन.. " ,

" ठीक आहे... कॉल कशाला केला आहेस .. झाले ना बोलून ... " अभि बोलला.

" सहजच ... वाटलं म्हणून केला. मी आपल्या देशात खूप फिरलो आहे. एका शहरात एकच चोरी करतो. जेवढं कठीण , तितकी जास्त मज्जा येते काम करताना... खूप शहरांमधून फिरून आलो , चोरी केली पण अजून पर्यंत माझी एकही चोरी पकडली गेली नाही. प्रत्येक चोरीचे साथीदार सुद्धा सुरक्षित आहेत. फक्त तू .... तू अभिषेक ... माझ्या दोन्ही चोरीतील माणसाना पकडलेस...D.B. bank मध्ये चोरी करून गेलोच होतो, पण जेव्हा यांना पकडलेस तेव्हा परत आलो. तुझे नाव मी खूप वेळा ऐकले आहे. पण इतका हुशार असशील असे वाटले नव्हते. म्हणून अजून एक चोरी .... तुला challenge देण्यासाठी... त्यातही तू पास झालास .... ग्रेट ... मानले तुला... यासाठी... निघायच्या आधी तुला कॉल करायचे ठरवले. " अभिने पुन्हा लोकेशन मिळाली का ते विचारलं.

" नाही सर ... तो कसा करतो आहे माहित नाही... बरोबर ५५ सेकंद झाली कि आपोआप दुसऱ्या नंबरवर कॉल शिफ्ट होतो आहे.."

" हॅलो !! " आता अभिने आवाज दिला. " निघालास ... म्हणजे पळतो आहेस ... " अभिने त्याला टोमणा मारला.

" हा ..... हा ..... हा ..... पळायचे असते तर चुपचाप निघून गेलो असतो. ",

" पळपुटा नसशील तर समोर ये ना ... असा लपून छपून का राहतोस .. ",

" चांगला जोक होता.... आवडला.... समोर आलो असतो ... पण मग तुझ्या आई-वडिलांना कसे भेटता आले असते... ते तर गावाला असतात ना ... " ,

" तुला कसे माहित.. " अभि चक्रावला.

" तुझी बायको .... माझी वहिनी .... तीही बँकेत जाते ना ... तिलाही कसे भेटणार... तुझा लहान भाऊ , last year ला आहे...... त्या ठरलेल्या बसने निघाला असेल आता... त्याला वाटेत गाठू शकतो... सर्वांना एकत्र घेऊन ये , मग येतो समोर ... " नेहमीच शांत असणार महेश आता भडकला.

" तोंड सांभाळून बोल ... कोणाला धमकी देतो आहेस ... " ,

" हा .... महेश राहिला कि... कोणाला धमकी देऊ.... तुही विचार कर ... तुझी बायको ... ती पण माझी वहिनी .... घरात एकटीच असते... तुझे आई-वडील दुसऱ्या टोकाला राहतात.. कितवा मजला ... हा ... आठवलं .... ६ व्या मजल्यावर राहतात ना ... आजूबाजूचे शेजारी ... दरवाजा लावून बसलेले असतात... एकटेच राहतात ना ते ... छान काळजी घेयाची त्यांची... बायकोला हि छान जपायचे.... माझ्या समोर धमकी असा शब्द नाही काढायचा.. " महेशला एका क्षणात गप्प केले त्याने.

" तर ... मला वाटते ... माझे बोलणे संपले. छान वाटलं बोलून ... अभि आणि महेश.... छान जोडी आहे तुमची... god bless you !! " त्याने फोन कट्ट केला.


अभि टेन्शन मध्ये होता, माझ्या कुटुंबाची माहित याच्याकडे कशी... " सर ... सर !! " तेव्हाच फोन टॅप करणारा ओरडला.

" मघाशी .... त्याचे शेवटचे बोलणे १ मिनिटापेक्षा जास्त होते. लोकेशन मिळू शकते. " अभि त्याचे टेन्शन विसरून त्याच्याकडे लगेच गेला.

" कोणती लोकेशन आहे ... ",

" थांबा सर ... Find होते आहे... " पुढच्या १० सेकंदात लोकेशन मिळाली.

" हे कसे possible आहे .... आपल्या पोलिस स्टेशनच्या मागची लोकेशन आहे... " तो म्हणाला.

अभिने ते ऐकले आणि तसाच धावत बाहेर आला. आजूबाजूला बघू लागला , काही अंतरावर एक काळ्या रंगाची गाडी उभी होती. अभि त्याच्या दिशेने पुढे जाणार , तोच गाडी सुरु झाली. भरधाव वेगाने अभिच्या बाजूने निघून गेली. अभिने अंदाज लावला . तोच असणार गाडीत. अभि सुद्धा वेगाने धावत आला आणि गाडीत बसून वेगाने त्याचा पाठलाग करण्यासाठी निघाला. सकाळची वेळ , त्यामुळे रस्त्यावर गाड्या नव्हत्याच. अभिच्या नजरेसमोर असलेली गाडी वेगाने पळत होती.

" हॅलो मोहिते ... " अभिने पोलीस स्टेशन मध्ये कॉल लावला.

" Yes, सर ... बोला ",

" त्या फोनची लोकेशन चेक करा पुन्हा ... " मोहितेने लगेच काम केले.

" हॅलो सर .. मोबाईल एखाद्या गाडीत असावा ... मोबाईल वेगाने पुढे पुढे जातो आहे.. " अभीचा हा अंदाज बरोबर निघाला. समोरच्या गाडीतच होता तो... दोन्ही गाड्या वेगाने जात होत्या. रस्तात मध्ये मध्ये येणाऱ्या वाहनांना मागे टाकत ती गाडी पुढे जात होती. अभिने सुद्धा त्या गाडीचा पाठलाग करणे सुरूच ठेवले होते. एका वळणावर त्याने गाडी वळवली. अभिने हि तेच केले. त्या वळणावर अचानक एक मोठा ट्र्क अभिच्या गाडी समोर आला. ट्रकने मोठयाने हॉर्न वाजवला. अभिने मोठ्या शिफारतीने ट्रकच्या अगदी बाजूने गाडी वेगाने पुढे नेली. गाडीची डावी बाजू ट्रकला घासली गेली. त्याचा मोठा .... अंगावर शहारा आणणारा आवाज झाला. हुश्श !! मोठा अपघात होता होता वाचला. एवढे झाले तरी अभिने त्या गाडीवरची नजर हटू दिली नाही.

अभि लवकर सावरला आणि पुन्हा त्या गाडीचा पाठलाग सुरु झाला. कुणास ठाऊक .... हा खेळ अजून किती वेळ चालणार होता. एका क्षणाला ती गाडी इतकी नजरेसमोर होती , कि पिस्तूल काढून त्या गाडीवर गोळ्या झाडाव्यात असेही त्याच्या मनात येऊन गेले. तरी आजूबाजूला गाड्या आहेत , रस्त्यावर चालणारी माणसे आहेत .... म्हणून हा विचार त्याने गुंडाळून ठेवला.

" हॅलो .... आहेस कुठे तू ... " महेशने अभिला कॉल लावला.

" मी त्याचा पाठलाग करतो आहे... बघू आता कसा सुटतो ते .... " अभिने कॉल कट्ट केला. पुन्हा एकदा त्याने गाडी वेगळ्या रस्त्याने वळवली. अभि मागोमाग , त्याला आठवलं काही ...

" हॅलो कंट्रोल रूम ... मी इन्स्पेक्टर अभिषेक .... मी एका गुन्हेगाराचा पाठलाग करतो आहे. त्याची गाडी आता हायवे सोडून ' शात्री पुलाच्या '  दिशेने निघाली आहे. तुम्ही दुसऱ्या दिशेने पूल बंद करा.... लवकर ... त्याला पकडणे गरजेचं आहे... " अभीचा तो अंदाजही बरोबर ... अभि मागे होताच. पण त्याच्या लक्षात आले कि गाडीचा वेग कमी होतो आहे. गाडी पुलावर चढली.

" हॅलो सर .. आम्ही शात्री पूल मागच्या बाजूने बंद करत आहोत... " अभिला कॉल आला. किती जलद काम करतात आपले पोलीस , असा स्वतःलाच छान वाटले अभिला.

पण ती गाडी जास्त पुढे गेली नाही. तिचा वेग खूपच कमी झालेला. हळूहळू करत ती गाडी पुलाच्या अगदी मध्यावर येऊन थांबली. अभिनेही त्याची गाडी काही अंतरावर थांबवली. अभिने समोर बघितले . त्या बाजूने पोलिसांनी नाकाबंदी केली होती, कदाचित त्यांना बघूनच याने गाडी थांबवली असेल. मात्र या बाजूने अभि एकटाच होता. पिस्तूल काढले. अभि हळूहळू तो गाडीच्या दिशेने चालू लागला. गाडीतून काहीच हालचाल नव्हती. अभि गाडीच्या मागच्या बाजूला आला. मागच्या काचेतून त्याला ड्रायविंग सीटवर कोणी बसलेला दिसला. अभि अधिक सावध झाला. " तोच .... सुपरमॅन ... " असे मनात म्हणत एक सुरक्षित अंतर ठेवून , पिस्तूल समोर धरत हळूहळू गाडीच्या समोर जाऊ लागला. पलीकडच्या बाजूनेही काही पोलीस , हवालदार अभिच्या मदतीला येतं होते. अभिने पाहिलं. ड्रायविंग सीट वर बसलेला माणूस ... त्याचा एक हात driving wheel ला बांधून ठेवलेला.... दुसरा हातही बाजूच्या सीटला बांधलेला , पण गाडी सुरु करू शकेल इतकाच मोकळा होता. तोंडावर पट्टी लावलेली. काय प्रकार कळेना. अभि त्याच्या आणखी जवळ गेला. पाहिलं तर त्याला त्या सीटला बांधून ठेवलेले. अभिने हळूच त्याच्या तोंडावरची पट्टी काढली कारण तो कधी पासून काही सांगायचा प्रयत्न करत होता. पट्टी काढल्या काढल्या ... " गाडीत बॉम्ब आहे... गाडीत बॉम्ब आहे... " असे ओरडला. अभि लगेचच मागे झाला.

ताबडतोब त्याने बॉम्ब पथकाला बोलावले. गाडीला सर्व बाजूनी घेरले गेले. बाँम्ब पथकाने काळजीपूर्वक तपास केला. जवळपास एक तासाने त्यांनी " All clear " असं देऊन निघून गेले. आता त्या माणसाला बाहेर काढले. अभिने सर्वात आधी त्याच्या हाताकडे पाहिले... हातावर टॅटू नव्हता म्हणजे तो सुपरमॅन नव्हता. हे नक्की झालं.

" कोण आहेस तू ... " अभिने त्याला विचारलं. तो माणूस अजूनही घाबरलेला होता. त्याच्या श्वासांवर नियंत्रण आले तेव्हा तो बोलला.

" माझे नाव नागेश ,.... साधा माणूस आहे मी ... " ,

" अरे गाढवा ... तू काय स्वतःला बांधून घेतलेस का ... साधा माणूस आहेस मग ... मला बघून पळालास का ... आणि हा मोबाईल कोणाचा आहे... " अभिला मागच्या सीटवर मोबाईल मिळाला होता.

" सांगतो सर.... मी काल रात्री जॉब वरून घरी निघालो होतो. रात्री ११:३० वाजता , माझी तीच नेहमीच वेळ आहे. एका सिग्नलला थांबलो होतो तर मागच्या सीट वर कोणीतरी जबरदस्ती येऊन बसले. इतक्या चपळ .... दरवाजा उघडून बसला पण तो... तोंडावर मास्क ... हातात बंदूक.. बोलला कि तुला मारणार नाही , पण जिथे सांगतो तिथे घेऊन चल .. घाबरलो होतो. तो रस्ता सांगत राहिला , मी गाडी फिरवत होतो. साधारण रात्री ३ वाजता , कुठेतरी एका जुन्या पडक्या मिल मध्ये गाडी घेऊन आलो. तेव्हा त्याने काहीतरी डोक्यावर मारले. मी बेशुद्ध होतो. सकाळी त्यानेच मला जागे केले. किती वाजले होते माहित नाही. जागा झालो तर असे बांधून ठेवलेले... एक हात जरा मोकळा होता तो गाडी सुरु करण्यासाठी... तिथून निघालो पुन्हा , ते पोलीस स्टेशनच्या मागच्या बाजूला गाडी उभी करायला सांगितली. "

" कोण होता तो .... गाडीत तर एकटाच आहे तू .... " , अभिने पुन्हा विचारलं.

" मला काय माहित कोण होता ते ... तो गाडीत मागच्या सीटवर होता बसून... लॅपटॉप घेऊन , फोनवर बोलत होता. मी कसा पळणार होतो.... बांधलेले मला. खुप वेळ बोलत होता कॉलवर. शेवटी त्याचे बोलणे संपले, मोबाईल मागच्या सीटवर ठेवला ... आणि बोलला कि या मोबाईलमध्ये बॉम्ब आहे आणि त्याचा रिमोट माझ्याकडे आहे. गाडीतून उतरला आणि बोलला , ५ मिनिटे देतो , माझ्या रिमोटच्या range बाहेर गेलास कि वाचलास.... ५ मिनिटांनी मी रिमोट्चे बटन दाबणार... तो उतरल्या बरोबर गाडी सुरु केली मी... "


" मग मला बघूनच गाडी घेऊन पळालास ना ... " ,

" नाही सर ... तुम्हाला बघितले पण नाही मी... तो गाडीपासून दूर जायची वाट बघत होतो ... बंदूक होती त्याच्याकडे ... तशीच गोळी मारली असती तर ... दूर गेला तशी गाडी सुरु केली ... त्याच्या पासून जितके दूर जाता येईल तितके जायचे होते... आणि रात्रभर गाडी चालवत होतो , पेट्रोल कमी झालेलं .. ते संपायच्या आधी मला दूर जायचे होते. ब्रिजवर येऊन पेट्रोल संपले म्हणून गाडी थांबली. " अभिला ते सर्व ऐकून स्वतःचा राग आला. तोपर्यंत अभिची टीम आलेली.

" मोहिते .... त्याच्याकडे काही आहे का बघा... त्याचा ID वगैरे ... ओळख पत्र काही .. इथेच चेक करा " सर्व त्या पुलावर होते. त्या गाडीची तपासणी करायची होती. मोहिते त्याला चेक करत होता. तर त्याच्या शर्टच्या खिश्यातुन काही मिळाले.

" सर ... हि चिठ्ठी मिळाली आहे... " मोहितेने ती चिठ्ठी अभिला दिली. चिठ्ठी लिहलेली नव्हती. एखाद्या कॉम्पुटर किंवा लॅपटॉप वर टाईप करून त्याची प्रिंट काढलेली. अभि चिठ्ठी वाचू लागला.

" Hi अभि.. मला माहित आहे , तू याला नक्की पकडणार... सोडून दे त्याला ... कॉमन मॅन आहे तो... चिठ्ठी वाचत असशील तर हेही ऐक , हि चिठ्ठी वाचेपर्यत मी वेगळ्या दिशेने निघून गेलो असेन.... एक गोष्ट मात्र नक्की.... मला वाटायचे कि या जगात माझ्या सारखा मीच... पण तू तर माझ्यापेक्षाही हुशार आणि चपळ निघालास..... मला ना लोकांना दुखापत करायला आवडत नाही. ते रक्तपात करायला नको वाटते. म्हणून मी बंदूक वगैरे वापरत नाही. बघ.... माझ्या मागे लागून काही फायदा नाही. मी कधीच सापडणार नाही. सुपरमॅन कसा .... किती जलद आहे तो .... तसाच मी आहे. मला असे खेळायला खूप आवडते.. सध्या लोकांनी डोकं वापरायचे सोडून दिले आहे. त्यासाठी असे किचकट , मेंदूवर ताण देणारे काम करून जातो. विचार करणे चांगले असते ना ... तुझ्याकडे डोके आहे.. चांगलंच वापर करतोस ... छान ... मी निघालो... पळत नाही आहे हा ... काय ना ... तुमची मुंबई भारी आवडली मला. पुन्हा भेटायला नक्की येईन ... Bye !! "


अभिची चिठ्ठी वाचून झाली. अभिने एक नजर तिथे असलेल्या त्याच्या टीमकडे पाहिलं. ती बंद पडलेली गाडी ... त्याकडे पाहिलं. तो गाडी चालवणारा ... त्याची आणखी चौकशी , तपासणी सुरु होती. मग त्याने पुलाच्या खाली हळूहळू सुरु होणारे जनजीवन त्याकडे पाहिले. दिवसाची कामे हळू हळू सुरू होत होती. लोकं कामावर निघालेली. काहींना घाई झालेली , ते घाईघाईने चालत होते. काही टॅक्सिवाले सकाळच्या कस्टमर साठी रांगा लावून उभे होते , नुकतेच ताजी भाजी घेऊन आलेल्या भाजीवाल्यासोबत काही बायका हुज्जत घालत होत्या. अभिने पुन्हा ती चिठ्ठी वाचली. कागद घडी घालून खिश्यात ठेवला.

" नक्की वाट पाहीन तुझी ...... मिस्टर mastermind !! " अभि मनातल्या मनात बोलला. आणि समोर त्या नव्याने सुरु होणाऱ्या दिवसाच्या वर्दळीकडे पाहत शांत उभा राहिला.



================================= ( season 1 - The End )============= 

Wednesday 21 October 2020

Mastermind !!! (season 1- भाग २ )


D.B. Bank मध्ये चोरी होऊन ६ महिने झाले. चोरांचा काही पत्ता नाही. बँक सुद्धा नव्याने सुरु झालेली. त्या मोठ्या धक्यातून सावरत पुन्हा उभी राहिली होती. जास्त security guard , नव्या सुरक्षा व्यवस्था... नवीन अकाउंट सुरु करताना त्या व्यक्तीचे personl detalis .... ३-४ वेळा चेक केल्यानंतरच पुढील कार्य.... जिथे चोरी झालेली.. ती लॉकर रूम  आता नव्याने सज्ज झालेली. तिन्ही भिंतींना आतून लोखंडी भिंती उभ्या केलेल्या... पलीकडून कोणी पुन्हा चोरी करण्याचा प्रयन्त करू नये , यासाठी तो जुना लोखंडी पाईप सुद्धा सिमेंट टाकून भरण्यात आला, नवीन आणि जास्त CCTV कॅमेरा लावण्यात आले. आणखी उपायोजना करण्यात आल्या पण हे सर्व चोरी झाल्या नंतर.


inspector अभिषेकने या सहा महिन्याच्या काळात आणखी ७-८ केस सोडवून आरोपीना तुरुंगात टाकले होते. परंतु त्याच्या डोक्यातून हि चोरी काही जात नव्हती. पोलीस स्टेशनमधली काही डोकी सोडली तर  " D.B. Bank  आणि चोरी " हि केस लोक जवळपास विसरून गेली होती. आजही महेश आणि अभि एकत्र घरी जायला निघालेले. त्यांची गाडी त्या D.B. Bank जवळून गेली. आणि अभिची आठवण ताजी झाली.

" कसला विचार आहे तुझ्या डोक्यात.... " महेशने अभिला विचारलं.

" हेच.... D.B. Bank मध्ये चोरी करणारे गेले कुठे... " अभिच्या या बोलण्यावर महेश बोलला.

" अजूनही त्याचाच विचार सुरु आहे का ... आपले सर २ महिन्यापूर्वी काय बोलले. केस सुटत नसेल तर बंद करा... जास्त विचार करू नकोस..... ",

" हम्म ",

" आणि तू बघितले ना...... एवढ्या वस्तू चोरी झाल्या दागिने , हिरे ... सोने वगैरे ..... किती लोकं पुढे आले ... ज्यांच्या वस्तू चोरीला गेल्या .... ज्या लोकांचे लॉकर फोडले ... त्यापैकी फक्त ६ जण आले होते. त्यांच्या लॉकर मधून काय काय चोरीला गेले ते सांगायला. बँकमधला एक अकाउंट वाला आतली गोष्ट सांगत होता कि चोरी जवळपास ५ कोटीच्या आसपास आहे... मॅनेजरने फक्त ३ कोटी दाखवली.... या लॉकरमध्ये बहुदा ब्लॅक मनी साठवून ठेवतात... तीच चोरीला गेली तर कोण कशाला येईल पुढे .... आणि तसेही .... या श्रीमंत माणसांना त्यांचे ४-५ लाख गेले तरी काय फरक पडणार आहे. " ,

" तेही बरोबर .... तरी सारखं मनात येते ना .... एक अपूर्ण केस .... " अभि बोलला. दोघांच्या इतर गप्पा सुरु झाल्या......  गाडी चालवत.

दोन दिवसांनी अभि पुण्याला निघाला. एका केस संदर्भात तो पुण्याला आलेला होता. वेळेआधीच काम झाले. वेळ होता म्हणून त्याने त्याचा मित्र संदीपला कॉल लावला. तोही अभि सारखा inspector ." अरे !! पुण्यात आला आहेस तर भेटायला ये ना ..... कॉलवर बोलण्यापेक्षा समोरासमोर बोलू... " संदीप बोलला. जास्त दूर नव्हते त्याचे पोलीस स्टेशन. खूप वर्षीनी भेटत होते दोघे, छान गप्पा रमल्या. तेवढ्यात एक तरुणी मोठं मोठ्याने बोलत शेजारच्या केबिनमधून बाहेर आली. किती मोठ्या आवाजात ती एका कॉन्स्टेबल सोबत हुज्जत घालत होती. अभिचे लक्ष गेले तिच्याकडे.

" काय भानगड आहे रे ... इतकी कशाला ओरडते आहे... " अभिने त्रासिक स्वरात विचारलं.

" बघ ना .... सकाळपासून डोकं उठवलं आहे हिने , उगाचच आरडा-ओरडा करते आहे.. " ,

" पण झालं तरी काय .... ",

" तेच जुने .... नवरा - बायकोचे भांडण... मारहाण .... " संदीप बोलला.

" तिच्याकडे बघून वाटत नाही ... तिला मारहाण केली असेल... " ,

" अरे ... हिने तिच्या नवऱ्याला चोपले आहे.... ",

" कशाला .... " अभिला हसू आलं.

" मलाही हसू आलं. ऐकून ..... बोलते कि तिचा नवरा लबाड आहे... हिच्यासोबत गेल्या महिन्यात लग्न झाले. या महिन्यात .... कालच म्हणू शकतोस... तिला कळलं कि त्याचे आधीच एक लग्न झाले आहे... त्यावरून दोघांची मारामारी..... ",

" मग पुढे काय ... ",

" चांगलंच चोपला तिने ... जास्त मार बसू नये म्हणून आम्ही त्याला घेऊन आलो. तर बोलते तुरुंगात टाका.... असे कसे आत टाकणार त्याला .... नाही बोललो म्हणून डोक्यावर घेतले आहे पोलीस स्टेशन ... " अभिला पुन्हा हसू आलं.

" आहे कुठे हिचा हिरो ... " ,

" तो काय ... तिथे बसून आहे.... " अभिने बसल्या जागेवरूनच शेजारच्या केबिनमध्ये डोकावून पाहिलं. चेहरा ओळखीचा वाटला म्हणून निरखून पाहिलं. डोक्यावर ताण दिला तेव्हा काही आठवलं.

" याला ओळखतो मी... दिलीप नाव याचे... मुंबईत असतो हा .... इथे कसा.. ",

" नाही रे .... काहीतरी चूक होते आहे .... दिलीप नाही .... अजित देशपांडे नाव याचे....तू कसा ओळखतो याला... " ,

" अरे हा चोर आहे... याचा क्रिमिनल रेकॉर्ड आहे आमच्याकडे... २ वर्षांपूर्वीच त्याला सोडले .... जेल मध्ये होता १० वर्ष...एका घरफोडी मध्ये पकडला होता... " अभीचा मित्र हि माहिती ऐकून चकित झाला.

" पण ..... आता या दोघांना घेऊन आलो तेव्हा ..... याने तर त्याचे नाव अजित देशपांडे असे सांगितले, त्याच्या address वर सुद्धा तेच नाव आहे... ",

" हम्म ... चोरी करणे तर केव्हाच सोडले याने .... सुधारला होता. मग नाव बदलून राहण्याची गरजच काय..... शिवाय ... हि बाई बोलते ते बरोबर .... याचे लग्न झालेले आहे .... २ मुलेही आहेत ..... मुंबईत... " अभि बोलला पण तोही विचारात पडला.

" एक काम करतो ... मी याचे सर्व रेकॉर्ड मागवून घेतो. तुला मेल करायला सांगतो. तोपर्यत याला असेच बसवून ठेव , मी समोर गेलो तर लगेच ओळखेल मला , ह्या बाईला तो विवाहित आहे ते कसे कळले ते विचारतो मी... " अभिने मुंबईत कॉल करून त्याला पाहिजे असलेली माहित मेल करायला सांगितली आणि तो त्या बाई जवळ गेला.

" नमस्कार !! ... शांत व्हा ... मला सांगा ... नक्की काय झालं ... " ,

" तुम्ही कोण ... " त्या बाईने उलट विचारलं.

" मी हि इन्स्पेक्टर आहे .... मुंबईत असतो... " ,

" याला शिक्षा करा ना तुम्ही तरी.... माझ्या life ची वाट लावली आहे .. मीही याची वाट लावणार.. " ,

" शांत व्हा .... शांत व्हा ... " तिच्या भाषेवरून ती जरा तापट वाटली.

" तुम्ही याला कधी पासून ओळखता ... आणि काय झाले ते सविस्तर सांगा "  ,

" ५ महिन्यापूर्वी आम्ही भेटलो... एका बार मध्ये आमची ओळख झाली. ओळखीचे रूपांतर प्रेमात झाले. माझे कोणी नाही, त्यामुळे मलाही सपोर्ट पाहिजे होताच, हा चांगला वाटला... लग्नाची मागणी त्यानेच घातली. खूप विचार करून होकार दिला आणि गेल्या महिन्यात लग्न केले. तोच महिना चांगला गेला . पण १० दिवसापूर्वी याच्या मोबाईल वर एक मेसेज आलेला , नेमका त्याच वेळी मोबाईल माझ्याकडे होता. ",

" काय होता मेसेज ... ",

" पैसे संपत आले आहेत... बाकी गोष्टीसाठी १ लाख तरी लागतील ... असा मेसेज होता. मला संशय आला. तेव्हा याला काही कळू दिले नव्हते. मला वाटलं कोणी कामानिमित्त पैसे मागत असेल. पुन्हा २ दिवसापूर्वी कॉल आलेला , त्यावेळेस मी किचन मध्ये होते. कॉल आला तसा लगेच बाथरूम मध्ये गेला. मीही चोरून बोलणे ऐकले याचे. बोलत होता देतो पैसे, उद्या पाठवतो .... कामानिमित्त बाहेरगावी आलो आहे... खोटे बोलत होता असे वाटले , तेव्हा कळले कि हा कोणाला तरी गुपचूप पैसे पाठवत असतो. वेळ बघून त्याच्या मोबाईल मधून नंबर घेतला , कालच कॉल लावला तर मुंबईत कॉल लागला. याच्या बायकोचा नंबर आहे तो... तेव्हाच डोके फिरले... बघा तुम्ही... तुम्ही शिक्षा केली नाहीत तर मी माझ्या परीने शिक्षा करिन .... "

बापरे !!! हि बाई तर डेंजर आहे... अभि मनातल्या मनात बोलला. संदीप आला, " अभि .... तू बोलल्याप्रमाणे खरे आहे... हा नाव बदलून राहतो आहे पुण्यात ... त्याच्या क्रिमिनल रेकॉर्ड प्रमाणे ... " अभिने त्याला बोलताना मधेच थांबवले.

" थांब .... आधी हिला या  सर्वांची कल्पना आहे का ते विचारू ... "

" तुम्हाला तो .... तुमचा नवरा ... काय काम करतो ते माहित आहे का ... " अभिने शांतपणे विचारलं.

" हो .... म्हणजे आता तो बिजनेस करतो ... स्वतः नाही करत ....एका पार्टनरच्या बिजनेस मध्ये पैसे गुंतवले आहेत... ",

" बर .... आता बिजनेस करत असेल .... त्याआधी काय करायचा याची कल्पना आहे का .... " तशी ती गप्प झाली.

" हा ...... म्हणजे .... थोडे माहित आहे .... " , ती घाबरली आता...

" जे काही थोडे माहित असेल ते सांगा ... " ,

" आधी चोरी करायचा .... तुरुंगात होता .... पण आता सुधारला आहे तो .... हे त्यानेच सांगितले मला... " ,

" मग तो इथे नाव बदलून राहतो ... हे सांगितले का ... ",

" नाही ... आताच कळले... ",

" त्याचे लग्न झाले आहे आधीच हे कळले तुम्हाला .... पण त्याला २ मुले आहेत ... मुंबईत घर आहे ... हे माहित आहे का ... " तिने नकारार्थी मान हलवली.

" म्हणजे हा सर्वच खोटे बोलला माझ्याशी .... मग ते बिजनेसचे सुद्धा खोटे असेल... " ,

" त्याचे काय ... ",

" ३० लाख गुंतवले असे बोलला... " इतकी रक्कम ऐकून अभिला संशय आला.

" त्याला चांगला ओळखतो मी... त्याची आर्थिक परिस्तिथी माहित आहे मला... त्याने इतकी मोठी रक्कम कुठून आणली .... ते माहित आहे का तुम्हाला .... " अभिने विचारलं तस तिची चुळबुळ सुरू झाली.

" पटकन बोला !!... " अभि मोठयाने ओरडला तशी ती घाबरली.

" आम्ही दोघे एकत्र ड्रिंक करतो ... लग्न झाल्यापासून घरीच ड्रिंक करतो..... एकदा बोलता बोलता विषय निघाला. तेव्हा तो जास्त पियाला होता .... बोलून गेला कि बँक मध्ये चोरी केली आहे... " ती घाबरत बोलली.

अभि संदीपला केबिन मधून बाहेर घेईन आला. " माझ्या माहितीत तर गेल्या २ वर्षात ... पुण्यात कोणत्याच बँकवर दरोडा पडलेला नाही... " संदीप बोलला. अभि विचार करु लागला.

" कसला विचार करतोस .... ",

" सहा महिन्यापूर्वी ... D.B. bank च्या मुंबई ब्रांच वर दरोडा पडला होता ... आठवलं ना ... " ,

" हो .... आहे लक्षात ... म्हणजे तुला काय म्हणायचे आहे ... याचा काही संबंध .. " ,

" त्यालाच विचारू .... " अभि म्हणाला आणि दोघे त्याच्या समोरच येऊन उभे राहिले. अभिला बघून दिलीप दचकला.

" अभि सर .... तुम्ही काय करता इथे ... " दिलीप घाबरला.

" हा प्रश्न मी विचारला पाहिजे ना .... आणि नाव बदलून का राहतोस इथे.... " दिलीप गडबडला होता.  

" आणि एक सांग ..... तुझी नवीन बायको बोलली कि बिजनेस साठी ३० लाख गुंतवले तू.... एवढा पैसेवाला नाहीस हे मला माहित आहे. बोल .... आणि खरं बोल .... मी खरं बोलवून घेऊ शकतो , ते तुलाही माहित आहे. " दिलीप प्रचंड घाबरला. काहीच बोलत नाही बघून अभि त्याच्या समोरच येऊन बसला.

" बोलतो बोलतो ... मारू नका मला ...... " दिलीपला अभिचा अनुभव होता. आणि आता इतक्या वर्षांनी पोलिसांचा मार खाणे नको होते त्याला...

" बँक चोरीत मी सामील होतो.. त्याचेच पैसे आहेत ते... " अभि आधीच त्या केस मध्ये डोकेफोड करत होता. हा खूप मोठा क्लू होता.

" D.B. bank बद्दल बोलतो आहेस ना ..... आणि बाकीचे साथीदार कुठे आहेत .... तेही पुण्यात आहेत का ... " दिलीप काहीच बोलला नाही. २ जोरदार कानाखाली बसल्यावर दिलीप बोलू लागला.

" बाकीचे सर्व मुंबईत आहेत. मी खूपच घाबरलो होतो... म्हणून चोरी केली त्याच दिवशी पुण्यात आलो. .... " त्याचे बोलणे ऐकून अभिने लगेच मुंबईला कॉल केला. दिलीपला पुण्याहून मुंबईला आणण्यासाठी सर्व procedure पूर्ण केली आणि अभि त्याच्या सहित निघाला.

अभि मुंबईला पोचोहला आणि हालचालींना वेग आला. दिलीपने सांगितल्याप्रमाणे , ते सहा जण होते. त्यातल्या फक्त ४ जणांना पकडण्यात यश आले. दोघे अजूनही मोकाट होते.

" आम्ही फक्त चोरीत मदत केली... प्लॅन त्या दोघांचा होता. " दिलीप अभिला सांगत होता.

" ते दोघे .... " अभि संतापला होता.

" माहित नाही साहेब .... आम्हाला त्या दोघांनी प्लॅन मध्ये घेतले होते. " ,

" मग आहेत कुठे ते दोघे .... " अभि आणखी मोठयाने ओरडला. दिलीप आधीच घाबरलेला होता.

" एकाचे सांगू शकतो साहेब .... तो एका ठरलेल्या दिवशी एका बार मध्ये येतो .... तिथेच भेटलो होतो आम्ही सगळे .... पहिल्यांदा.... " दिलीपने त्याचे वर्णन सांगितले. अभिने तशी तयारी केली.

दिलीपने सांगितलेल्या बार मध्ये अभिने आधीच तयारी करून ठेवली होती. साध्या ड्रेसमधले पोलीस आधीच तिथे होते. दिलीपला सोबत घेऊन अभि सुद्धा एका ठिकाणी बसलेला होता. ठरलेली वेळ झाली तरी तो आलाच नाही. खूप वेळ झालेला , आता तर दिलीप खोटे बोलतो आहे असे वाटत असताना दिलीपने इशारा केला... " तो बघा साहेब ..... तोच माणूस आहे तो .... " अभिने त्याच्याकडे पाहिले. दोनदा विचारून खात्री केली. अभि तयार झाला. अभि आणि त्याच्या सहकार्यांनी बाकी कोणाला संशय न येऊ देता त्याला अलगद पकडून बाहेर आणले आणि गाडीत टाकले. त्याला पकडून पोलीस स्टेशन मध्ये आणले. आधी तो मानायला तयारच नव्हता , परंतु पोलिसांचा प्रसाद मिळाला आणि पटपट बोलू लागला.

अभि दमलेला , थोडावेळ आराम करून पुन्हा या सर्वाकडे आला. नवीन पकडलेला ... त्याचे नाव आनंद ... त्याचीच जबानी घेण्यासाठी आला. " बोल ... खूप मोठी कामगिरी केली आहेत सर्वानी.... पटापट बोला नाहीतर माझा हात थांबणार नाही... बाकीचेही आहेत माझे मित्र ... त्यांनाही हात साफ करायचे असतील. " ५ पैकी कोणीच बोलायला तयार नाही.

" मला वाटते पोट भरले नाही अजून तुमचे... " असे बोलत अभि उभा राहिला.

" नको नको साहेब ... नका मारू ... " आनंद रडत होता.

" मला सवय नाही असा पोलिसांचा मार खायची.. आणि या बाकी लोकांना माहित नाही आमच्या प्लॅनचे ... मदतीला होते ते फक्त ... सांगतो सगळं " ,

" सांगावेच लागेल ... " अभिने त्याची कॉलर पकडली. " आधी सांग .. चोरीचा सर्व ऐवज कुठे आहे... " ,

" आम्ही तो सर्वानी वाटून घेतला... " आनंद बोलला.

" आधी ते सर्व गोळा करू ... मग याकडे बघू ... " अभि बोलला.


५ चोरांना सोबत घेऊन ५ टीम निघाल्या. प्रत्येकाने आपला वाटा कुठे कुठे वेगवेगळ्या ठिकाणी लपवला होता. सर्व एकत्र करण्यात आला. अर्ध्या पेक्षा जास्त हाताला सापडले. सर्व पोलिसांच्या ताब्यात ठेवण्यात आलं. पण अभिला उत्सुकता होती ती प्लॅनची. पुन्हा यांची जबानी घेण्यासाठी अभि आला.

" आनंद .... या चार जणांच्या म्हणण्यानुसार तुझा प्लॅन होता. बरोबर  ?? " अभिने पहिला प्रश्न विचारला. सोबत महेश सुद्धा होता. आनंदने नकारार्थी मान हलवली.

" प्लॅन तर त्याने बनवला... " ,

" कोणी ? " ,

" सुपरमॅनने " आनंद बोलला पण अभिला वाटलं कि हा नक्कीच मस्करी करतो आहे. एक जोरदार चपराक आनंदच्या गालावर बसली.

" मारू नका सर .... मस्करी नाही करत... त्याचे नाव तेच आहे , मला पहिल्यादा भेटला होता तेव्हा हेच नाव सांगितले होते .... मलाही हसायला आले होते. तो स्वतःला सुपरमॅन म्हणतो... " ,

" आहे कुठे तुझा सुपरमॅन ... " ,

" माहित नाही... ",

" माहित नाही म्हणजे ... तुझ्या सोबत होता ना ... ",

" नाही सर ...... मी फक्त दर बुधवारी ड्रिंक करायला जातो.... माझा बार हि ठरलेला आहे. वेळही ठरलेली असते माझी. एका दिवशी , त्याने स्वतःच ओळख करून घेतली माझ्याशी. माझे स्वतःचे बुक शॉप आहे. पण illegal documents सुद्धा बनवून देतो. बार मध्ये सर्व ओळखतात मला, त्यामुळे असे काही illegal documents पाहिजे असतील तर माझ्याकडे पाठवतात. त्यालाही असेच काही पाहिजे आहे असे वाटले मला. " ,

" मग पुढे ... ",

" तो बोलला कि मोठे काम आहे ... पैसे जास्त मिळतील , आणि कोणाला कसलाच प्रॉब्लेम होणार नाही असे म्हणाला तो.. मलाही पैशाची गरज होतीच. त्याला माझ्या घरी बोलावले , तेव्हा बोलला कि बँक लुटायचा प्लॅन आहे. आधी मला उगाचच काही बोलतो आहे असे वाटले. पण तो सिरियस होता. भीती वाटली मला, कारण illegal documents बनवणे आणि चोरी करणे यात खूप फरक आहे ना.... शिवाय पोलिसांचा आणि माझा तसा कधीच संबंध आला नव्हता... नकोच होता मला. तरी तो बोलला कि तुला फक्त मदत करायची आहे.... माणसे जमवणे , चोरीच्या वेळी फक्त नजर ठेवणे हे काम ... प्रत्यक्ष चोरी आणि प्लॅन त्याचा होता... पैसे जास्त मिळणार होते तर मीही तयार झालो... "

" मग प्लॅन कसा बनवला आणि हे बाकीचे ... त्यांना माहित नव्हते का " महेशने विचारलं.

" त्याचा प्लॅन आधीच तयार होता. चोरी झालेल्या दिवसा आधी २ महिने आधीच तयारी करत होतो आम्ही... या चार जणांना मीच जमवले. काही ओळखीतून याना निवडले मी. त्यात त्याची अट होती कि ,ज्यांना निडवणार , त्यांच्या घरी " तो व्यक्ती " चोर आहे याची कल्पना असावी. म्हणजे या प्लॅनचा कोणताच भाग बाहेर येऊ नये. तसे चौकशी आणि ओळख काढून याना प्लॅनमध्ये घेतले. सुपरमॅन खूपच चलाख ... कुठून कोणी कसे जावे ते आधीच ठरवलेले. लॉकर तोडण्यासाठी त्याने एक वेगळ्याच प्रकारचे हत्यार बनवले होते. ",

" म्हणजे कसे ... ",

" ते असते ना .. जमीन खोदण्यासाठी ड्रिल मशीन वापरतात... त्याच प्रकारची एक छोटी ड्रिल त्याने बनवली आणि त्यावर एक लहानशा हातोडा बसवला. मला त्याने दाखवले होते. एका फटक्यात लॉकरचा लॉक तुटतो. त्यानेच सर्व लॉकर तोडले. "


" पण प्लॅन तुला तर माहित असेलच ना... इतक्या सुरक्षित जागी चोरी कशी केलीत ते सांग " महेशला उत्सुकता लागलेली.

" आठवड्या आधी मी त्या बँकमध्ये अकाउंट ओपन केले. आणि लॉकर साठी apply केला. लॉकर मिळाले हि. त्याच लॉकर मध्ये त्याने एक trasmiter दिले होते, काही वस्तू सहित तेही ठेवले तिथे. जेणे करून ती लॉकर रूम नक्की कुठे आहे त्याचा अंदाज येईल. माझे इतकेच काम... हे चार जण सुद्धा एक - एक करून बँकेत फिरून यायचे. सुपरमॅन कधीच बँकेत गेला नाही. बँकेचे layout ... अगदी ती आतून कशी दिसते , याचे विडिओ आहेत नेटवर ... " ,


" तो कधीच बँकेत गेला नाही... तर मग हे security gard ... त्याची ड्युटी कधी बदलते... ते कसे माहित... ",

" हा दिलीप.... बोलण्यात पटाईत आहे. एक -दोनदा बँकेत जाऊन त्याने गार्ड सोबत ओळख काढली. बाकी सर्व security , अलार्म ... याची माहीत तर नेटवर आहेच. " ,

" हम्म ... पुढे ... " ,

" आदल्या रात्री आम्ही सर्व माझ्याच घरी भेटलो. सकाळी उठून तयारीला लागलो. सुपरमॅनने आधीच २ बोटी बनवल्या होत्या. सर्व बनवता येते त्याला. आम्ही सकाळी ७ वाजताच त्या सांडपाणी वाहते तिथून आत शिरलो. तिथे पाणी जास्तीत जास्त अडीच फूट असते, बोटीत गॅस कटर , ते power magnet आणि बॅगा होत्या. सर्व तयारीनिशी आम्ही तिघे मागच्या लोखंडी पाईप मध्ये बसून होतो. transmiter मी आधीच एका लॉकरमध्ये ठेवलेला त्यामुळे लॉकर रूम नक्की कुठे ते कळलं. ठरलेल्या वेळी हे तिघे आत शिरले , सर्व security , अलार्म बंद केले. आधी ठरवलेल्या वेळेला म्हणजेच सकाळी ९:३० वाजता आम्ही तो लोखंडी पाईप कापायला सुरुवात केली. अर्धा तास लागला त्याला. मग सुपरमॅननेच त्या विटांवर कसले ऍसिड टाकले त्यामुळे त्या विटा अलगद निघाल्या. तोपर्यंत हा मिकी माउस लॉकर रूममध्ये आलेला.... " ,

" मिकी माउस काय .... त्याचे नाव असेल ना काही "

" मी फक्त दिलीपला नावाने ओळखतो... बाकी कोणाचे नाव माहित नाही मला... दिलीपच बाकी लोकांना घेऊन आलेला माझ्याकडे... " आनंद बोलला.

" त्याला त्याचा आकार बघूनच निवडले. त्याने एकट्याने ते कपाट सरकवले. मागून आम्ही आलो. पटापट लॉकर तोडली. वर हे दोघे तुम्हाला गुंतवून होते. त्या वरच्या दोघांना दुपारी १२ वाजता खाली यायला सांगितले होते सुपरमॅनने. तेही वेळेत खाली आले. तोपर्यंत आमचे काम झाले होते. त्या लॉकर रूमची साफसफाई सर्वानी मिळून केली. माती पडलेली ती साफ केली. निघताना मग उगाचच काही नोटा , कागदपत्र पसरवून ठेवली. सुपरमॅनने न्हावीच्या दुकानातून काही केस आणले होते. ते त्यानेच योग्य जागी ठेवले , जेणेकरून डॉक्टर महेशला ते मिळतील. एक केमिकल आणला होता त्याने , तो सर्व ठिकाणी स्प्रे केला. सर्व ठीक समजून निघालो. कपाट मागूनच त्या power magnet ने नीट लावले. मग विटा जागच्या जागी लावल्या. तिथेच सर्व कपडे बदलले. पोलिसांचे कपडे आणले होते , ते घातले. जुने कपडे मुद्दाम तिथेच जाळले.... पुन्हा त्याचेच डोके ... अर्धवट जाळायचे कपडे. सर्व झाल्यावर बोटीत बसून बाहेर आलो. समुद्र किनाऱ्यावर एक बनावट चोरीच्या व्हॅन.... तिला same to same पोलिसांच्या व्हॅन सारखा रंग दिलेला. ती व्हॅन तयारच होती. सुपरमॅनला खात्री होती कि त्यावेळेस किनाऱ्यावर कोणीच नसणार कारण गर्दी तर बँक भोवती असणार. तसेच झाले. त्या बोटीही मुद्दाम तिथेच सोडल्या. आम्ही व्हॅन मध्ये बसून ... बँक समोरूनच माझ्या घरी आलो. आराम केला... चोरी केलेल्या सामानाची वाटणी तिथेच केली. आम्ही टीव्हीवर सर्व बघत होतो.... नक्की काय सुरु आहे बँक जवळ ते. त्याने मुद्दाम ते क्रेडिट कार्ड चोरायला सांगितले होते. दुपारीच म्हणजे जवळपास ३ वाजता , बाकी सर्व आपापल्या घरी निघाले. त्याने जाताना ती सर्व क्रेडिट कार्ड त्याला पाहिजे तिथे फेकून दिली. तेही प्लॅन मध्ये होते त्याच्या. सर्व कसं परफेक्ट झालेले.... तो बोलला होता , तुमच्या फॅमिली बाहेर जोपर्यंत हि news जात नाही , तोपर्यंत तुम्ही safe आहात. तो बोलला तेच झाले... एकाच्या चुकीने बाकीचे अडकले."


" पण तो तर अजूनही बाहेर आहे ना ... तुमचा सुपरमॅन... कुठे राहतो ते माहित नसेल ना ... " आनंद त्यावर काही बोलला नाही.

" तुला माहीत नसेल तर मग या प्लॅनवर कुठे तुमच्या मीटिंग झाल्या. ",

" आम्ही सर्व माझ्या घरीच भेटायचो. ",

" त्याचे वर्णन सांग... ते आहे ना लक्षात ... सावंत , स्केच आर्टिस्टला बोलवा..... लवकर " अभिने एका कॉन्स्टेबलला आदेश दिला.

" नाही सर .. " ते ऐकून अभि संतापला. दोन - चार फटके हि दिले रागात. महेशने त्याला शांत केले.

" काय म्हणायचे आहे तुला... तुला चेहरा कसा लक्षात नाही त्याचा .... किती वेळा भेटला असाल तुम्ही.. " महेशने आनंदला प्रश्न केला.

" खरं बोलतो आहे मी सर ... चेहरा कसा दिसणार त्याचा..... प्रत्येक वेळेस तो चेहऱ्यावर मास्क लावून असायचा. चोरी करताना सुद्धा तो तसाच आलेला मास्क लावून... ",

" कसला मास्क .... ",

" तो पूर्ण चेहरा झाकला जातो तो मास्क ... त्यातून फक्त डोळे दिसतात ते ... डोक्यावर , केस सुद्धा रुमालाने झाकलेले नाहीतर डोक्याला स्कार्फ बांधलेला. कसा कळणार चेहरा.... " हे जरा नवीन प्रकरण होते. अभि ऐकत होता. शांत झालेला. त्यानेच पुढचा प्रश्न केला.

" तुला कधी त्याला विचारावे वाटलं नाही का... आणि चेहरा न बघताच विश्वास ठेवला तू ... कमाल आहे... "

" त्याने इतक्या पैशाचे अमिश दाखवले तर मी लगेच तयार झालो. चेहऱ्याचे एकदा विचारले होते... तर बोलला एका accidant मध्ये अर्धा चेहरा आणि डोक्यावरचा काही भाग जळाला आहे. त्यानंतर विचारले नाही त्याला. चोरी करून निघताना सुद्धा तो व्हॅनच्या मागच्या भागात बसला होता. दिलीप गाडी चालवत होता. मास्क घातलेला driver दिसल्यास संशय येऊ नये म्हणून. खरं सांगतो साहेब... आम्ही मोजून ७ वेळा भेटलो फक्त..... सर्वात आधी त्या बारमध्ये. नंतर माझ्याच घरी ... त्यानंतर शेवटी भेटलो ते चोरी करताना. "

अभि विचारात पडला. " कुठून आलेला हेही माहित नसेल तुला... ",

" नाही सर ... जाताना सुद्धा त्याने त्याचा मोबाईल आणि सिम कार्ड आमच्या समोरच तोडले. पुन्हा कोणताच contact नको म्हणून. ",

" हम्म " अभि आणि महेश त्या केबिन मधून बाहेर आले.

" मला वाटते हे पाचच असतील... कोणी सहावा आहे , असा बनाव करत असतील. " महेश विचार करून बोलला.

" मला वाटत नाही कि तो खोटे बोलत असेल.... आणि खोटे बोलून त्याला तसाही काही फायदा नाही.... " ,

" म्हणजे ... " महेशने विचारलं.

" सर्वात आधी दिलीपला पकडलं... तेव्हा तो " आम्ही सहा जण होतो " असेच बोलला होता. आनंद .... ज्याने या बाकींना जमवलं ... त्याला तर त्यांची नावं पण माहित नाही.... त्याची history काढली मी. बरोबर बोलला , book shop आहे त्याचे.. बनावट कागदपत्र बनवतो. त्या बिझनेस मध्ये तो गेली १० वर्ष आहे... छानच चाललं होते त्याचे... तो इतकी मोठी आणि गुंतागुंतीची चोरी करायला डोके लावेल असे वाटत नाही. " अभि बोलता बोलता थांबला , पुन्हा आनंद जवळ आला.

" चेहरा बघितला नसशील ... पण काहीतरी त्याच्या बाबतीत नोटीस केले असशील ना ... ",

" नाही सर ... चेहरा , डोके झाकलेले... नेहमीच पूर्ण कपड्यात.... फुल हाताचा शर्ट किंवा फुल हाताचा टीशर्ट... आणि जीन्स ... काय नोटीस करू... " आनंद बोलला. अभिला कळलं कि त्याकडे खरच माहित नसणार. तो बाहेर जात होता तर आनंदने थांबवले.

" सर ... सर .... आठवलं... चोरीच्या दिवशी त्याने टीशर्ट घातला होता. ते विटांवर ऍसिड टाकताना त्याने टीशर्टचे हात वर केलेले. तेव्हा त्याच्या मनगटाच्या थोडं वर .... एक टॅटू दिसला. ",

" कसला टॅटू ... ",

" किंगफिशर पक्षी असतो ना ... त्याचा टॅटू होता... " अभिला हे महत्वाचे वाटले. म्हणून त्याने स्केच आर्टिस्टला बोलावून , तो टॅटू कसा होता तो रेखाटून घेतला.

काही वेळाने मोठया सरांसोबत मिटिंग झाली.

" पण सर .... आणखी एक आहे जो मोकाट फिरतो आहे.. त्याला पकडल्या शिवाय केस close कशी करू.... ",

" अभि , तुझे म्हणणे बरोबर आहे.... तरी त्या सहाव्या व्यक्तीचा काही क्लू आहे का ... तुझ्या म्हणण्यानुसार त्यापैकी त्याचा चेहरा कोणीच पाहिला नाही. मग तू त्याला कसे पकडणार ... केस कशी पुढे नेणार... शिवाय सहा महिने होऊन गेले. तुझी कोणती केस इतकी ताणली गेली आहे का कधी.... मीडियाला सुद्धा कळले आहे कि आरोपीना पकडले आहे आपण. त्यांनाही उत्तर द्यावे लागेल ना... उद्याच मीडिया समोर जप्त केलेली रक्कम ,दागिने ... आणि या पाच जणांना समोर आणू. मीडियाला हे पाचच होते असे सांगू आणि केस बंद करून टाकू... " ,

" पण सर ... ",

" अभि .... माझी ऑर्डर आहे ती ... आपल्याकडे बाकीची कामेही आहेत.. " अभि पुढे काय बोलणार... ठरल्याप्रमाणे , दुसऱ्याच दिवशी मीडिया समोर या ५ जणांना आणले गेले. अभिची सर्वानी मोठी स्तुती केली. उशिरा का होईना , केस सोडवली गेली. दिवसभर सर्व news channel वर तीच बातमी होती.

संध्याकाळ झाली. आज काम लवकर संपले होते , अभि - महेश लवकर घरी निघाले. महेश ५ मिनिटांनी आला. अभि गाडीत बसून महेशची वाट बघत होता , हातात तो टॅटूचे चित्र काढलेला कागद.

" ठेव रे ते ... संपली ना case... " अभिने महेशकडे पाहिलं.

" अभि ... सांग मला .... त्या टॅटू वरून कसा शोधणार आहेस त्याला... कुठे शोधणार ... मुंबईत किती टॅटू काढणारे आहेत... ते सोड ... कुठल्या बाहेरच्या शहरातून आलेला असेल तर ..... तो सुपरमॅन.... " महेशचे बोलणे ऐकून अभिने तो कागद बाजूला ठेवून दिला.

" अभि मित्रा ..... केस संपली ना... आराम कर .... डोक्याला कशाला ताण देतोस... ",

" तेच तर ... लगेच संपली केस .... काहीतरी मिस झाले असे वाटते... " अभि खूप वेळाने बोलला.

" लगेच कुठे... सहा महिने तर झाले.. ",

" तस नाही बाबा .... मी दिलीपला पुण्यात पकडले. बाकी चार जणांना मुंबईत... काल त्या आनंदला पकडलं... कालच त्यांनी चोरी केलेले जप्त केले. आनंदला असा पोलिसांचा मार खायची सवय नाही म्हणून लगेच सर्व बोलून टाकले... पाच दिवसांत संपले सर्व... एवढी मोठी प्लॅनिंग केली ... ती पाच दिवसात संपेल कशी.... हे पाच जण तर अजिबात मुरलेले नाहीत... एक-दोन दांडे पडले तर रडायला लागले.. यांना पकडून तसे काहीच केले नाही असे वाटते मला... तो जो कोण .... सुपरमॅन आहे... तो तर फिरत असेल आरामात.... " ,

" अभि .... त्या सुपरमॅनला फिरू दे नाहीतर उडू दे ... आता त्याचा विचार सोडून दे... आराम कर... दोन दिवसानी नाशिकला जायचे आहे... लक्षात आहे ना .. " ," हो.... " म्हणत अभिने गाडी सुरु केली. 


अभि आणि महेश काही कामानिमित्त दोन दिवस नाशिकला होते. काम तसे झालेले होते , तरी आणखी एक दिवस थांबावे लागणार होते. अशातच त्याच दुपारी अभिला मुंबईहून कॉल आला. लवकरात लवकर बोलवले होते. महेशला हि सांगितले त्याने. " एवढं काय झालं असेल ... लगेच बोलवून घेतलं ते ... " महेशने विचारलं. " काय माहित... पण इथले काम संपल्या शिवाय निघता येणार नाही.... जस काम संपेल तसे लगेच निघू... " अभि आणि महेशचे काम रात्री संपले. तसे ते लगेच निघाले मुंबईला. आता मध्यरात्री तर पोलीस स्टेशनला जाऊ शकत नाही . त्यामुळे सकाळी लवकरच ते मोठ्या सरांच्या ऑफिसमध्ये गेले.

" काय झालं सर ... इतक्या तातडीने बोलवून घेतले.. " महेशने सरांना विचारलं.

" दामोदर ज्वेलर्स माहित आहे ना , परवा रात्री तिथे चोरी झाली आहे. त्यांचे नाव मोठे आहे. लवकर तपास सुरु झाला पाहिजे. त्यासाठी तुम्हा दोघांना लवकर बोलवून घेतले. आताच निघा..... आपले काही ऑफिसर आहेत तिथे... हि केस तुलाच द्यावी वाटली मला अभि... जलद निर्णय लाव या केसचा... " ,

" yes सर .... " म्हणत अभि निघाला.

" दामोदर ज्वेलर्स म्हणजे मोठे व्यक्ती .... त्या शॉपमध्ये तर security पण जास्त आहे ... अश्यात चोरी म्हणजे .... " महेश स्वतःशी बोलत होता.

अर्ध्या तासात ते त्याजागी पोहोचले. कालपासून पोलीस बंदोबस्त होता तिथे. अभि सोबत काही आणखी कॉन्स्टेबल आलेले , महेशची टीम माघाहून आली. अभिला आलेलं पाहून त्या दुकानाचे मालक त्याच्याजवळ आले.

" हॅलो इंस्पेक्टर अभिषेक ... मी दामोदर ... ",

" Hi सर ..... तुम्हाला कोण ओळखत नाही... ",

" कालच तुमची वाट बघत होतो... ",

" हा सर .... ते आम्ही दोघे नाशिकला होतो ना ... आज सकाळचीच आलो. .... " अभिने सांगितले ...

" तुम्हाला कस कळलं चोरी झाले ते .... आणि किती चोरी झाली आहे ... त्याचा अंदाज लावू शकता का... " ,

" आमच्या security gard ने सांगितले मला चोरीचे ... आणि अंदाज लावू शकत नाही ... ते सर्वच निरखून बघावे लागेल ... पोलिसांनी कालपासूनच सर्व बंद करून ठेवले आहे ... आत जाऊ देत नाही.... मला फक्त हिऱ्याचे टेन्शन आहे... " ,

" हिरे ?? ... ",

" चला दाखवतो... " म्हणत दामोदर त्यांना आत घेऊन जायला निघाले.

" एक काम करू .... तुम्ही खालीच थांबा .... तुमची गरज लागली तर बोलावूच... "



अभि सर्वत्र बघत होता. ४ मजल्याचे दागिन्यांचे दुकान. सर्वात वर असलेल्या म्हणजे चौथ्या मजल्यावर चोरी झाली. महेश आणि त्याची टीम , काही फिंगर प्रिंट्स मिळतात का ते बघत होते. sub inspector मोहिते तिथे कालपासून होते. अभिला आलेला बघून ते लगेचच पुढे आले.

" सर ... कधी आलात ... ",

" आतच .... इथली काही माहिती मिळाली का... काय झाले असेल ..... काय आयडिया ... " ,

" हा सर .... हि समोरची खिडकी दिसते ना ..... तिथून ते आले असणार... या खिडक्या कधीच उघडत नाहीत , असे दुकानाचे security gard  बोलले. ",

" Good !!... गार्ड कुठे आहेत...साधारण किती वाजता झाली चोरी .... ",

" गार्ड पुढे असतात ... हि खिडकी मागच्या बाजूला आहे.... साधारण रात्री १ नंतर चोरी झाली.. exact वेळ CCTV कॅमरा बघितले कि कळेल... गार्ड सकाळी वर आले तेव्हा कळलं कि चोरी झाली आहे. " ,

" ठीक आहे... त्यांना नंतर बघू... चोरी कुठे झाली आहे.. ",

" चला दाखवतो ... " त्याने अभिला पुढे आणलं. " हि मोठी safe आहे ना तिथे... " अभिने पाहिलं. मोठे लॉकर.... एखाद्या मोठ्या रूम सारखे ते लॉकर. तिथे खूप काही ठेवले होते. दागिने , त्याचे बॉक्स.... सोन्याच्या वस्तू ... सोनाच्या विटाही होत्या तिथे. चांदीचे ही दागिने होते. खजिना होता जणू तिथे , महेश आणि त्याची टीम तिथेच काही शोधत होते.

" काय वाटते महेश.... काही कल्पना येते आहे का ... काय झाले असेल ते ... ",

" हा ... म्हणजे थोडे थोडे आले आहे डोकयात ...हा लॉकर पण एवढा मोठा आहे ना .. सर्व रूम मध्ये फिंगर प्रिंट्स आहेत का ते बघायला वेळ लागेल. " ,

" ठीक आहे ... मोहिते... दामोदर सरांना घेऊन या ... "


दामोदर लगेच आले. " मगाशी बोललात कि हिऱ्यांचे टेन्शन आहे... नक्की काय ... " अभिने त्यांना विचारलं.

" एका क्लायंटचे हिरे आले होते. त्याला काही कारणाने परदेशात जावे लागणार होते म्हणून त्यांनी ते माझ्या safe मध्ये ठेवायला दिले होते. दोन लहान सुटकेस मध्ये ते हिरे होते. त्या सुटकेस दिसत नाहीत... ",

" आता इथे बघून तुम्ही एक अंदाज लावू शकता का ... किती चोरी झाली असेल... ",

" तुम्हीही बघू शकता ... खूप मौल्यवान वस्तू आहेत इथे... तरी एका दिवसात सांगू शकतो मी किती चोरी झाली आहे ते.. तरी त्या २ सुटकेस ... त्यातच १० कोटीचे हिरे होते... " बापरे !! केवढी मोठी चोरी...

" तुम्हाला माहीत होते कि इतके expensive हिरे आहेत ते ..... तरी इथे का ठेवलेत.. " , अभिचा पुढचा प्रश्न.

" माहित होते ते हिरे इतके मौल्यवान आहेत ते ... इथे चोरी करणे जवळपास अशक्य आहे. म्हणून इथे ठेवले..... हि safe अश्या मौल्यवान वस्तू साठीच बनवली आहे. ... " ,

" चोरी होऊ शकत नाही.... हे खात्रीने कसे बोलू शकता तुम्ही.... " ,

" हो .... तुम्हाला काही दाखवतो ... या .. " अभि सहित ते बाहेर आले.

" या लॉकर कडे जाण्याचा हा एकच दरवाजा आहे... हा दरवाजा बंदच असतो. तो उघडतो ते फक्त एक एन्ट्री कार्ड वापरून ......कार्ड swipe केल्याशिवाय आत जाता येतं नाही. " दामोदर सरने ते कार्ड अभिला दाखवलं.

" हम्म ... असे कार्ड किती जणांकडे आहे... " ,

" माझ्याकडे .... मॅनेजर कडे आणि एक extra बनवून ठेवलेले आहे , ते माझ्या घरी असते. " ,

" आणि चोर इथून आलेले नाहीत... ते खिडकीतून आत आले..... बर , तुमचा मॅनेजर दिसत नाही तो ... ",

" तो २ दिवसापूर्वीच त्याच्या गावच्या घरी गेला आहे... ",

" त्याला बोलवून घ्या.. ",

" पण तो विश्वासू आहे... त्याला कशाला ... " , अभिने त्यांचे बोलणे मधेच तोडले.

" सर ... जुना असला तरी चौकशी करावी लागेल ना.. " त्यांनी मॅनेजरला कॉल केला. आणखी काही माहिती जाणून घेतली. इमारत सील केली गेली.

" त्या दोन्ही गार्डला घेऊन या... " दोघेही आले. " रात्री तुम्ही दोघे असता ना ... झोपायचा पगार घेता का ... चोरी झाली तेव्हा कुठे होता .... " अभि ओरडला.

" सर ... मी एकटाच बाहेर असतो ... समोरच्या गेटवर ... हा दुसरा ... आतमध्ये पहिल्या मजल्यावर असतो... ",

" असे का .. ", अभिने प्रश्न केला तर दामोदर सर पुढे आले.

" पहिल्या मजल्यावर फक्त काचेची कपाटे आहेत. बाकी सर्व ठिकाणी लोखंडी दरवाजे आहेत. त्यामुळे दोघांपैकी एक तिथे असतो. ",

" तरी ... चौथ्या मजल्यावर चोरी होते .... ते कळू नये कोणालाच .... बोला ... गप्प का दोघेही... " अभि दोघांना पुन्हा ओरडला. " मोहिते ... या दोघांना घेऊन जा आणि स्टेटमेंट लिहून घ्या... "


अभि आता इमारतीच्या मागे आला , जिथून चोर आलेले. मागे असलेली भिंत तशी लहानच , कोणीही आरामात उडी मारून येऊ शकेल अशी. अभि CCTV कॅमेरे शोधत होता. नजरेत आले त्याच्या. तिथे असलेले सर्व कॅमेरे तोडलेले होते.

" हे सर्व कॅमेरे सुरु होते ना ... " अभिने दामोदर सरला विचारले.

" हो हो ....चालूच आहेत ... मला वाटते ते चोरांनी तोडले असावेत. शिवाय या सर्व खिडक्यांना सुद्धा एक अलार्म सिस्टीम लावलेली आहे. नेमकी २ दिवसापूर्वी ती बंद झालेली. त्याचाच फायदा घेऊन ते खिडकीतून आत शिरले .. नाहीतर असे आत जाता आले नसते त्यांना. " अभिने आणखी काही नोंदी घेतल्या. दामोदर सरांना चोरीचा हिशोब करायची परवानगी दिली. महेश होता तिथेच. सर्व आवरेपर्यंत संध्याकाळ झाली. महेशची टीम निघाली. " उद्या भेटू " असं म्हणत महेश गेला , अभि रात्री पर्यत तिथेच होता.

सकाळ झाली आणि महेश अभिला भेटायला आला. " बर झालं आलास तू ... तुलाच भेटायला येणार होतो... " ,

" कशाला रे ... ",

" पुन्हा तिथे एक फेरी मारायला पाहिजे ... " ,

" आज परत कशाला ... ",

" अरे ती इतकी मोठी safe बनवली आहे ... ज्याने बनवली त्याला बोलवले आहे. शिवाय तिथे असलेली automatic security system.... त्याबद्दल दामोदर सरांनी माहिती दिली मला .... तरी काही प्रश्न आहेत डोक्यात.. तर ज्याने ती सिस्टिम बनवली आहे , त्यालाही काही विचारायचे होते .... तो येणार आहे. " ,

" मग मी कशाला... मी तर फक्त सांगायला आलो कि एकाच व्यक्तीचे फिगर प्रिंट्स मिळाले आहेत तिथे.... ते आपल्या डेटा मध्ये मॅच करून बघू का ..... आणि माझ्याकडे दुसरी एक केस  आली आहे , त्यावर काम सुरु आहे... तू जाऊन ये , आलास कि बोलू " महेश भरभर निघून गेला.


अभि पुन्हा दामोदर ज्वेलर्स मध्ये आला. बरीच माहिती मिळवली त्याने. CCTV फुटेज मिळाले. अभि संध्याकाळी पोलीस स्टेशनला आला. महेश काही कामानिमित्त बाहेर गेला होता. थोडवेळ थांबून मग अभि सुद्धा घरी निघून गेला.

पुढच्या दिवशी सकाळीच अभिने महेशला बोलावून घेतले. " तुझे त्या केसचे काम झाले का ... ",

" हो ... झाले ना ... तुला काही काम होते का माझ्याकडे ... " ,

" तुला ते फिगर प्रिंट्स मिळाले ... त्याचे काय झालं... ",

" आपल्या डेटा मध्ये शोधणे सुरु आहे... काही मिळाले कि लगेचच सांगतो. ",

" ठीक आहे... बस जरा वेळ.. ",

" कशाला .... " ,

" अरे बस रे ... दामोदर सरांना बोलवले आहे.. चौकशीसाठी.... " ,

" आता त्यांना कशाला बोलावले ... ",

" थांब रे .... आले कि कळेल... " महेश बसला. १० मिनिटांनी दामोदर आले.

" बसा सर ... काही चहा , कॉफी मागवू का .... ",

" नको नको .... राहू दे ... काहीच खावेसे वाटत नाही. इतके मोठे नुकसान झाले आहे..... झोप पण उडाली.. " ,

" लवकरात लवकर पकडू चोरांना... काळजी करू नका.... आधी सांगा... तुम्ही चोरी झालेल्या वस्तूची लिस्ट बनवली का .... ",

" हो ... " त्यांनी ती लिस्ट अभिला दिली.

" १४ कोटी !!!..... त्यात ते हिरेच १० कोटीचे... ",

" हो ना ... इतक्या रक्कमेची भरपाई कशी करणार ते कळत नाही. " दामोदर सर माथ्यावरचा घाम पुसत बोलले.

" आपण पुन्हा त्या दिवसाकडे येऊ... तुमचा क्लायंट ते हिरे घेऊन येणार आहे , हे तुमच्या पूर्ण शॉप मध्ये किती जणांना माहित होते. ",

" दोघांना फक्त... मला आणि मॅनेजरला..... infact त्यानेच तो क्लायंट आणला होता. त्याचीच मीटिंग ठरलेली होती , ऐनवेळी त्याची आई आजारी पडली. आणि त्याला गावी जायला लागले. मॅनेजर सुद्धा जुना आहे , १० वर्ष झाली आमच्याकडे काम करून. ते क्लायंट सुद्धा आधी हिरे ठेवायला घाबरत होते. तुम्ही त्या चोरांना पकडलं आणि दुसऱ्याच दिवशी त्यांनी ते हिरे आणून दिले मला. त्या आधीच मॅनेजर गावाला निघून गेला. ",

"ठीक आहे .... कोणते गाव त्याचे .... " ,

" मूळचा चेन्नईचा आहे तो... त्याचे कुटुंब तिथेच आहे. उद्या पर्यंत येईल बोलला तो.... " ,

" चालेल .... तो आला कि त्याला इथंच यायला सांगा. बर ... तुम्ही जाऊ शकता... आणखी थोडे दिवस तुमचे शॉप बंद ठेवावे लागेल .... घरी आराम करा " दामोदर निघून गेले.

महेश या दोघांचे बोलणे ऐकत होता. " तुला त्या मॅनेजरवर संशय आहे का... ",

" हो ... खूपच मोठ्या प्रमाणावर संशय आहे... " ,

" का असे .. जुना माणूस आहे ... " ,

" ज्या safe मध्ये चोरी झाली , ती बघितली ना तू... नक्कीच निरीक्षण केले असणार तू ... माझ्या पेक्षा तूच हुशार आहेस.... तिथे कोणाला १० कोटीचे हिरे का ठेवावे वाटतात... दामोदर सर आधीही बोललेले मला ... इथे चोरी करणे जवळपास अशक्य .... एवढी सुरक्षित जागा अजून कुठे सापडणार... " ,

" हा ... मग त्याचा आणि त्या मॅनेजरचा काय संबध... " ,

" सांगतो ऐक... चोरीच्या आधीच त्याची आई आजारी पडते आणि हा चेन्नईला निघून जातो.... योगायोग नसावा हा... त्या चौथ्या मजल्यावर फक्त दामोदर सर आणि मॅनेजर या दोघांनाच प्रवेश आहे. त्याकडे असलेले कार्ड swipe करूनच तो दरवाजा उघडतो... शिवाय त्या safe कडे या दोघांशिवाय कोणी दुसरे जातच नाही. त्या तिजोरीचे किंवा त्या मजल्यावरचे इतके बारकावे... कोणी आतला माणूसच चोराना देऊ शकतो. आणि चोरांनी फक्त ..... तिथेच चोरी केली , जिथे हिरे होते. हिऱ्यांची माहिती या दोघांनाच फक्त .... चोराना कसे कळले.... " अभिचे बोलणे महेशला पटले.

" मग मॅनेजर .... त्याने चोरी केली असेल का...... " महेशने प्रश्न मांडला.

" हा ... त्याने चोरी केली नाही ... त्याने फक्त हि सर्व माहिती चोराला किंवा अश्या माणसाला पुरवली , ज्याला याचा फायदा होऊ शकतो. तुला काल बोललो ना .... मला काही प्रश्न आहेत म्हणून तिथे पुन्हा गेलो होतो. " ,

" काय माहिती मिळाली मग ... ",

" ती पूर्ण इमारत एक मोठा बॉक्स आहे... उत्तम security असलेला metal box .... इमारतीच्या पुढे तर आहेच पण मागेही सॉलिड security आहे. मागच्या बाजूस CCTV कॅमेरे आहेत.... जिथे जिथे खिडक्या आहेत तिथे एक security alram आहे. बाहेरून कोणी कोणतीही खिडकी उघडण्याचा प्रयत्न केला तर एक अलार्म वाजतो आणि संपूर्ण इमारती मधील safe , लॉकर बंद होतात. पहिली security इतकी छान आहे कि काळजी करायची गरजच नाही. खिडक्यांचा security अलार्म आधीच कोणी तरी बंद केला. कदाचित मॅनेजरने .... चोर थेट चौथ्या मजल्यावर गेले. खाली आणि वर सुद्धा CCTV कॅमेरे आहेत. ते चोरांनी तोडले. पण महत्वाचे काम पुढे आहे. safe चा दरवाजा ... किती मोठा ... बघितला तुही... जवळपास ७ फुटी लोखंडी दरवाजा... इतका मजबूत कि ड्रिल मशीन सुद्धा तुटून जाईल. तो फक्त चावीने उघडता येतो. चावीची डुप्लिकेट बनवता येणार नाही. ",

" अशी कोणती चावी आहे ... जी डुप्लिकेट होऊ शकत नाही... ", महेशने मधेच विचारलं.

" जवळपास दीड फुटाची चावी आहे ती ... " ,

" एवढी मोठी चावी .. ",

" मुद्दाम बनवली आहे तशी... ती चावी तिथेच असलेल्या एका लहान कपाटात असते. त्या दरवाजाला त्या चावी शिवाय कोणत्याही धातूचा स्पर्श झाला तरी एक security अलार्म वाजतो. त्यानंतर तो लोखंडी दरवाजा आणि त्याबाजूची भिंत यामध्ये सुद्धा एक अदृश्य अशी magnetic ray आहे. चावी शिवाय कोणी तो दरवाजा उघडला तर ती magnetic ray ब्रेक होते आणि आतले सर्व सील होऊन सर्वच बंद होते. " ,

" अरे ... इतकी security... तू सांगतो आहेस .. मला ऐकूनच गरगरते आहे... " , महेश हसत म्हणाला.

" अरे ... अजून बाकी आहे.. चौथ्या मजल्यावर ४ हिट सेन्सर आहेत. त्या सर्वामध्ये एक तापमान सेट करून ठेवले आहे. त्या तापमानापेक्षा जास्त तापमान जर सेन्सरने नोट केले तरी security अलार्म सुरु होतात. असे २ सेन्सर त्या safe च्या आतमध्ये सुद्धा आहेत. ",

" हा ... ते सेन्सर कसे काम करतात ते माहित आहे मला " महेश पुन्हा मध्ये बोलला.


" आपल्या शरीराचे तापमान नोंद करत असतात ते. आपल्या शरीराचे नॉर्मल तापमान त्यात सेट केलेले असते... तेच तापमान हिट सेन्सरला दिसले कि ते शांत असतात. आपण एखादी ऍक्टिव्हिटी केली ... म्हणजे घाई घाईत चालत आलो... धावत आलो... किंवा काही जड उचलले.. काहीतरी जोर लावून उघडले... चोराच्या बाबतीत , दरवाजा जबरदस्ती उघडणे ... वगैरे .... त्यामुळे शरीराचे तापमान वाढते... जोरजोरात श्वास घेतो आपण... ते वाढलेले तापमान ते हीट सेन्सर नोट करतात आणि अलार्म वाजतो. ",

" हेच ... बरोबर बोललास महेश.. तुला हेच सांगायचं try करतो आहे मी... आपण काय बघितले तिथे... " अभि हे बोलला तेव्हा महेशच्या डोक्यात उजेड पडला.

" चोरांनी कोणतीच तोडफोड केली नाही. तरीही .... इतकी security .... कशी तोडली त्यांनी... गार्ड झोपले असतील ... पण मशीन कशी चूक करेल.... आणि चोरी झाली तेव्हा फक्त खिडकीजवळ असलेली सिस्टिम बंद होती... बाकी सर्व तर सुरळीत सुरू होते... " महेश बोलला.

" तुला जे बोटांचे ठसे मिळाले ... एकाच व्यक्तीचे आहेत ना ... ",

" हो ... त्याचे काय ... ",

" मला वाटते एकापेक्षा जास्त लोकांचे काम आहे हे.... निदान ३-४ तरी... हे इतकी security तोडण्यासाठी २ माणसे तर नक्कीच कमी पडणार... मला तर वेगळाच संशय आहे. ",

" कोणता ... ",

" CCTV त्यांनी तोडले किंवा त्याच्या वायर कापून टाकल्या... प्रत्येक CCTV बंद होण्याआधी काही तरी रेकॉर्ड झाले आहे... हे बघ... " महेश निरखून बघू लागला. दोन चोरानी ते कॅमेरे तोडले होते. दोघाच्या चेहऱ्यावर मास्क .. पुन्हा एकदा ... एकाच्या चेहऱ्यावर बॅटमॅनचा मास्क आणि दुसऱ्याच्या चेहऱ्यावर जोकरचा मास्क...

" तुला काय म्हणायचे आहे ते कळले मला... पण हा योगायोग असू शकतो ना... " महेशचा प्रश्न अभिला कळला.  

" सांगतो ते लक्ष देऊन ऐक. तुला मिळालेले फिगर प्रिंट्स... बाकी काहीच मिळाले नाही  त्याशिवाय... त्या CCTV मध्ये सुद्धा चोरांनी हातात ग्लोव्हज घातलेले दिसतात... मग एकानेच हातात काही घातलेले नव्हते का... हे चुकीचे वाटत नाही का तुला... विचार कर... इतक्या वेगवेगळ्या प्रकारची security आहे.. तुला ऐकून बावरायला झाले... साध्या चोराला अशी security तोडणे शक्यच नाही..... आणि हे मास्क .... त्याची आठवण करून देणार ना... " ,


" तरीही ... आपण खूपच लवकर असा अंदाज लावतो आहे असे वाटत नाही का तुला... " , अभि हसला त्यावर ...

" या सर्वात एक गोष्ट तू मिस केलीस... त्या क्लायंटने हिरे तेव्हाच आणून दिले जेव्हा आपण D.B. bank चोरांना पकडले. त्याच रात्री मॅनेजर गावाला निघून गेला. आपण नाशिकला गेलो. १ दिवसांनंतर तिथे रात्री चोरी झाली.....मध्यरात्री चोरी झाली.... आपण इथे नव्हतो तेव्हा चोरी झाली.. म्हणजे आपल्यावर सुद्धा त्याचे लक्ष होते त्याचे ,असे म्हणू शकतो... चोराने काय क्लू मागे ठेवला ... ते बोटाचे ठसे .... मागच्या वेळेसारखे काहीतरी गुंतवून ठेवायला.... आणि ते कार्टूनचे मास्क.. ... ",

" म्हणजे .... सुपरमॅन ..... तो परत आला आहे का ... " ,

" सुपरमॅन नाही.... आपला जुना मित्र .... mastermind !!! " महेश विचार करू लागला....

" खरच तो असेल का पुन्हा ... " , महेशने पुन्हा विचारलं. अभि चालत चालत खिडकीपाशी आला.

" अर्थातच...... त्याला हेही माहित असेल कि हि केस आपल्याकडेच येणार आहे.... म्हणून तर अशी प्लॅनिंग केली असेल त्याने.... तोच असणार .... D.B. bank मध्ये चोरी करणे तसे प्रॅक्टिकली पॉसिबल नव्हतेच ... म्हणून १०० वर्षात एकही चोरी झाली नाही.... त्याने करून दाखवली..... दामोदर ज्वेलर्स ..... इतकी security .... कोणी चुकून जरी तिथे पाय ठेवला तरी किती अलार्म वाजायला लागतील .... तिथे चोरी झाली... अशक्य ते शक्य  करून दाखवतो .... तो तोच आहे .... mastermind !!!...... well played mastermind .............well played !! " अभि स्वतःशीच हसत म्हणाला.

================================= क्रमश :  =============================

 




Followers