" नमस्कार दामोदर सर " inspector अभिषेक कॉल केलेला. दामोदर ज्वेलर्स मध्ये चोरी होऊन आता २ दिवस झालेले. ज्याच्यावर संशय होता , तो त्यांच्या मॅनेजरचा काहीच पत्ता नव्हता.
" हा बोला inspector अभिषेक... ",
" सर ... तुमच्या मॅनेजरची काही खबरबात ",
" नाही , अजून तरी नाही... काल मुंबईत यायला पाहिजे होता तो... का आला नाही , कळत नाही . " दामोदर सर सुद्धा टेन्शन मध्ये. अभीचा संशय खरा ठरत होता. या मॅनेजरचा नक्की काहीतरी प्लॅन असणार , त्याशिवाय तो असा समोर यायला घाबरतो आहे, अभि मनात बोलत होता. कॉल कट्ट केला त्याने. अभि दुसऱ्या कामात गढून गेला. अर्ध्या तासाने दामोदर सरांचा कॉल आला.
" inspector अभिषेक , माझा मॅनेजर राहुल .... आताच माझ्या घरी पोहोचला. त्याला तुमच्याकडे घेऊन येऊ का .. ",
" नाही , नको .... त्याला सांगू नका आम्ही तिथे येतं आहोत ते... आम्ही येतो तोपर्यंत त्याला तिथेच थांबवून ठेवा. " अभि महेशसहित लगेचच दामोदर सरांच्या घरी निघाला.
त्यांचा मॅनेजर राहुल जसा मुंबईत आला , तसाच दामोदर सरांचा घरी आलेला. थोड्यावेळात अभि , महेश , सोबत ३ कॉन्स्टेबल त्याच्या घरी पोहोचले. अभिने राहुल कडे पाहिलं. तसा तरुणच , " Hi .... राहुल ना तू ... " अभिने त्याच्याकडे हात पुढे केला.
" Yes सर .... मीच राहुल , दामोदर सरांचा मॅनेजर ... " ,
" तुला कळलं असेल , आम्ही इथे का आलो आहोत ते... ",
" हो सर ... दामोदर सरांनी सांगितले कि चोरी झाली ती , कालच येणार होतो पण आईला सोडून येता येत नव्हते. शिवाय flight चे बुकिंग नव्हते. उशीर झाला. म्हणून आज आलो. ",
" तू चेन्नईचा ना ..... मग इतके छान मराठी कसे " , महेशने चट्कन विचारलं.
" माझा जन्म चेन्नईत झालेला असला तरी माझे शिक्षण मुंबईत झाले. माझे आई-वडील , माझ्या जन्मानंतर ३-४ महिन्यांनी मुंबईत शिफ्ट झालेले. दोघांचीही सरकारी नोकरी, इथेच जॉब. म्हणून मीही इथेच मोठा झालो. ५ वर्षांपूवी दोघेही रिटायर झाले आणि मूळ गावी राहायला निघून गेले. मला इथली सवय झालेली , म्हणून मी मुंबईत राहतो. " राहुलने भरभर माहिती सांगितली.
" आता चोरीकडे वळू ..... एक सांग... तुझी आई खरच आजारी आहे कि .... " अभिने थेट प्रश्न केला. " म्हणजे ??.... " राहुल ..... अभि , महेश , दामोदर सरांकडे बघू लागला.
" म्हणजे माझा तुझ्यावर संशय आहे ... हे मी दामोदर सरांनाही बोलून दाखवले होते. "
" पण सर ... मी कशाला चोरी करू " राहुल दामोदर सरांकडे पाहू लागला. " सर ... तुमचा माझ्यावर विश्वास नाही का.... ",
" आहे ... तसे मी inspector अभिषेकला सांगितले हि ... ",
" एक मिनिट ... माझी आई आजारी आहे हे खोटे सांगून गेलो , असेच वाटतं असेल ना तुम्हाला. चोरी होण्याच्या आधीच मी मुंबई सोडली होती. मी नव्हतो इथे. " ,
" हो म्हणूनच .... मला संशय आला. तुझ्या या सामानाची आणि राहत्या घराचा तपास करायचा आहे."
" पण सर ... " राहुल बोलत होता तर दामोदर सरांनी अडवले.
" राहुल ... तू चोरी केली नाहीस , हे तुला माहित आहे ना, माझा पूर्ण विश्वास आहे तुझ्यावर. पण त्यांना त्याचे काम करू दिले पाहिजे ना ... नको घाबरू ... " दामोदर सरांनी त्याला धीर दिला. राहुल शांत झाला. राहुल अभि आणि त्याच्या टीमला त्याच्या घरी घेऊन गेला. पूर्ण तपास करून सुद्धा काही हाती लागले नाही. त्यावेळेत राहुलने त्याची आई , ज्या हॉस्पिटलमध्ये ऍडमिट होती , तिथे विडिओ कॉल लावला. अभिने स्वतः पहिले कि त्याची आई खरोखर आजारी होती. पुढे , हॉस्पिटल मध्ये चौकशी केली , तेव्हा कळले कि राहुल मुंबईहून निघायच्या २ दिवस आधी पासून तिला ऍडमिट केले होते. राहुल खरे बोलत होता , तरी अभीचा त्याच्यावरचा संशय जात नव्हता.
" तुम्हाला का वाटते कि मी या चोरी मध्ये सहभागी असेन... " राहुलने आता अभिला प्रश्न केला.
" मी तुमच्या त्या ४ थ्या मजल्यावर गेलो होतो. २ वेळा... तिथे कोणीच असेच जाऊ शकत नाही .... तिथे चोरांनी प्रवेश करून चोरी केली. चोरांना प्रत्येक security alarm system ची माहिती कशी , एक सांग ... या सर्वांची माहिती किती जणांना आहे.. " ,
" मला .... दामोदर सरांना आणि ज्याने हि security alarm system बनवली त्याला. " या वाक्यावर अभि चमकला. एक urgent कॉल करायला बाहेर गेला आणि लगेचच आला सुद्धा.
" तू त्या क्लायंटला फोर्स केलास म्हणून ते हिरे घेऊन आले ना... ते तर तयारही नव्हते तुमच्याकडे हिरे ठेवायला. ",
" हा .... म्हणजे .... माझ्या ओळखीचे आहेत ते... त्यांनी खूप आधी विचारले होते मला त्या हिऱ्यांबाबत , पण त्यानंतर D.B. बँक मध्ये चोरी झाली आणि ते राहून गेले. ते परदेशात जाणार होते , तेही कॅन्सल झाले. त्यांचा जेव्हा परदेश दौरा पुन्हा ठरला , तेव्हा त्याच्या मॅनेजरने पुन्हा विचारणा केली होती. " राहुलने सांगितले.
" त्याचा मॅनेजर..... कोण ... " अभिने विचारलं.
" योगेश !! त्यानेच मला कॉल करून सांगितले कि त्याचे सर पुन्हा परदेशात निघाले आहेत. त्यासाठी तोच मला कॉल करायचा. ",
" मग इतके मौल्यवान हिरे त्याने स्वतःकडे का नाही ठेवले. आणि तुम्हाला तरी काय फायदा याचा .. "
" आमची safe बघितली असेल ना तुम्ही.. चोरी करणे निव्वळ अशक्य , दामोदर सरांनी हि विचारू शकता . असे काही मौल्यवान किंवा जास्तच expensive वस्तू , दागिने असले. कि नावाजलेली लोकं... त्याचे जेव्हा बाहेर जाणे होते किंवा घरापासून दूर जाणे होते, तेव्हा ते त्या वस्तू किंवा दागिने आमच्यकडे काही काळ ठेवायला देतात. ते ठेवण्याचे Fee आम्ही आकारतो. जेवढे दिवस ठेवणार तेवढी fee आम्ही घेतो. " राहुलने माहिती दिली. दामोदर सर सुद्धा बोलले.
" बरोबर बोलतो आहे राहुल... जास्त करून हे सेलेब्रेटी असतात ना , ते .... शिवाय मोठे बिजनेसमन येतात आमच्याकडे. त्याच्या वस्तू , दागिने काही दिवसासाठी ठेवून जातात. तरी १० कोटीचे हिरे... हे पहिल्यांदा एवढी मोठी वस्तू आलेली आमच्यकडे , नेमकी तेव्हाच चोरी झाली. " अभि आता विचार करू लागला.
" ok , ठीक आहे. तिथे तुम्हीच ..... फक्त दोघेच जाता ना... तुमच्या दोघांकडे ते कार्ड आहे , जे swipe केले कि तिथला पहिला दरवाजा उघडतो... बरोबर ना ... " अभिने राहुलला विचारलं.
" हो , बरोबर.... असे कोणी काही घेऊन आले कि आधी paperwork करतो, ते झाले कि मीच ते त्या safe मध्ये ठेवून येतो. मी जागेवर नसलो कि दामोदर सर जातात. ",
" ती वस्तू सुरक्षित ठेवली आहे कि नाही ... ते बघायला त्या वस्तूचे मालक सुद्धा सोबत जात नाहीत का ... " ,
" नाही ... म्हणजे आम्ही इतकी वर्ष हे करतो आहे. अशी कोणी विचारणा केली नाही कधी. शिवाय तिथे इतके security alarm आहेत कि दुसऱ्या कोणाला तिथे घेऊन जाणे तसे जिकरीचे. तरी यावेळेस त्यांना आमची security बघायची होती. " राहुल बोलला तस महेश त्याच्याकडे बघू लागला.
" तुझ्या ओळखीचे होते असे मघाशी बोलला तू .... त्यांना तर या सर्वांची कल्पना असेल ना ... कशी security आहे ते .. " ,
" हो त्यांना माहित आहे हे सर्व ... सर काहीच बोलले नाहीत , त्यांचा मॅनेजर ... त्याला बघायचे होते हे सर्व ... " ,
" हिरे ठेवताना तोही सोबत होता का ... ",
" हिरे ठेवताना मी नव्हतो , दामोदर सर होते, पण त्यावेळी आलेला तो. दामोदर सरांनी मला कॉल करून विचारले होते कि त्याला सोबत यायचे आहे. परंतु त्याआधीही तो दोन वेळेस हि security बघायला आलेला, हे सर्व कसे काम करते ते पाहायचे होते त्याला. त्या दोन्ही वेळेस मी होतो. आता १० कोटीचे हिरे ... काळजी तर वाटणार म्हणून मीही नकार दिला नाही. "
" हम्म ... काय नाव त्याचे ... योगेश ना ... त्याला काय सर्व माहिती दिलीस तू.. " ,
" नाही नाही सर .... सर्व माहिती कशी देणार ... वरचेवर माहिती दिली. ",
" ठीक आहे ... या सर्व security alarm चे कंट्रोल कुठे असतात. ",
" चौथ्या मजल्यावरअसलेले सर्व अलार्म... सर्व ऑटोमॅटिक आहेत. तिथेच एका बाजूला तुम्हाला छोटी रूम दिसली असेल ना ... तिथे सर्व त्या मजल्यावरचे CCTV चे रेकॉर्डिंग होत असते. तिथे कोणाचा कंट्रोल असा नाही. कारण ते कधीच बंद होत नाहीत. बाकीच्या पूर्ण इमारतीचे कंट्रोल खाली असलेल्या security कडे असते. रात्र झाली , आमचे शॉप बंद झाले तरी कि ती रूम सुद्धा बंद होते. ",
" अभिषेक सर .... या सर्वांचे फक्त राहुलला कळते.. मलाही माहित नाही इतकी security आहे ते.. कळलं का राहुल ... म्हणून तुझ्यावर संशय घेतला ... " दामोदर सर मधेच बोलले.
" तुम्हाला माहित नाही या सर्व security चे...... " महेशने दामोदर सरांना विचारले.
" हा राहुल बघतो ना सर्व ... माझे लक्ष बिजनेस वर .. हा असतो म्हणून टेन्शन नसते मला. " ,
" मग जेव्हा आम्ही तिथे आलेलो... तेव्हा तुम्ही बोलला होता... ती मागची , खिडकी जवळची security alarm system बंद आहे. ते कसे कळले तुम्हाला... " ,
" मला कुठे माहित असणार... तो रात्रीचा security guard आहे ना ... ज्याने मला कॉल केलेला... त्यानेच मला सांगितले कि मागची security alarm system बंद आहे. तिथून चोरी झाली. नाहीतर मला तरी कुठे माहित चोर कुटून आले आणि ती मागची सिस्टिम चालू आहे कि बंद.... " दामोदर सरांचे बोलणे झाले आणि अभि लगेचच जाण्यासाठी उभा राहिला.
" thank you .... आम्ही निघतो , राहुल आणि दामोदर सर .... शहर सोडून जायचे नाही... " अभि महेश सोबत बाहेर आला. बाहेर आला आणि त्याने पुन्हा कॉल लावला.
" मोहिते .... त्या security guard ला लवकर उचला. जसा असेल तसा त्याला पोलीस स्टेशनमध्ये घेऊन या... ",
" काय झालं अभि... " महेशने चटकन विचारलं.
" तू आधी गाडीत बस ... " दोघे गाडीत बसले ,
" मगाशी हि तू असाच बाहेर गेला होतास.. ",
" त्यांची security system ज्याने बनवली ना ... त्याच्यावर नजर ठेवायला सांगितली मगाशी... आता त्या योगेश ला भेटून येऊ ... त्यालाही आमंत्रण देयाचे आहे ना .. आपल्या पोलीस स्टेशनमध्ये यायला... " अभिने आधीच त्यांच्या ऑफिसचा पत्ता घेतला होता राहुल कडून. लगेचच पोहोचले.
" अरे अभि... त्याच्या विरोधात कोणताच पुरावा नाही... मग त्याला पकडणार कसे.. नुसता संशय आहे ना ... " महेश ने अभि कडे पाहत विचारलं.
" त्याला पकडायला कुठे आलो आहोत... त्याला फक्त भेटायला आलो आहे मी. " ते ऑफिस नुकतेच उघडले होते.
" वेळेत आलो ना .. " अभिने आत शिरताच तिथे असलेल्या एकाला विचारलं.
" Hi सर ... आताच उघडले ऑफिस... मोठे सर आले नाहीत अजून... ",
" ठीक आहे मग ... थांबतो.... किती वेळ लागेल.. ",
" अजून एक तास तरी... ते मॅनेजर सर आले आहेत.. काही urgent असेल तर त्यांना भेटू शकता.. " ,
" त्यालाच तर भेटायचे आहे.. " अभि मनातल्या मनात बोलला. त्याच्या केबिनमध्ये अभि-महेश गेले. तो तेव्हा एका कॉलवर बोलत होता. अभिला आलेलं बघून लगेच त्याने कॉल ठेवून दिला .
" योगेश ना !! ",
" हो सर ....मीच ",
" अरे मित्रा .... बोलायचे ना कॉल वर , ठेवून कशाला दिलास... आणि इतका घाबरतो कशाला ... आम्ही काय भूत आहोत का ... " योगेशच्या तोंडातून शब्द फुटत नव्हते.
" तुम्ही अचानक आलात ना .... म्हणून घाबरलो... " ,
" ठीक आहे..... ठीक आहे.... चौकशी करायची होती. कामात आहेस का ... ",
" हो सर ... जरा बिझी आहे .. ",
" Good !!! असे सकाळपासून कामाला सुरुवात करणारी माणसे मला आवडतात .... Very good !! आम्ही निघतो आता.. पण तुझे ते " बिझी काम " ..... ते संपवून १ तासाने पोलीस स्टेशनला ये... बघ , एका तासात होईल ना काम ..... ये नक्की .... वाट बघतो आहे मी " अभि बोलून पटकन ऑफिस बाहेर आला.
" तुझं नक्की काय सुरु आहे कळतच नाही. तो आता आहे ना , मग इथेच काय विचारायचे ते विचार... ",
" अरे ..... त्याचे expresion बघायचे होते मला. समजले मला ... चल निघू... " महेशच्या चेहऱ्यावर अजूनही प्रश्नचिन्ह , तरी गाडीत बसून दोघे पोलीस स्टेशनमध्ये आले. sub inspector मोहितेनी , त्या security guard ला पकडून आणले होते. अभिला आलेलं बघून तो रडायला लागला.
" साहेब !! बघा ना ... मला घरातून जबरदस्ती पकडून आणलं. मी त्यादिवशी पण सांगितले ना ... मी चोरी केली नाही... किती वेळा सांगतो आहे यांना ... नुसते मारत आहेत... " अभिने नजरेनेच मोहितेला बाजूला होण्यास सांगितले.
" काही केले नाहीस ना .. मग रडतो कशाला... शांत हो... " तसा तो शांत झाला. अभिने एक खुर्ची आणली आणि त्याच्या समोरच बसला.
" कोणी मारणार नाही... फक्त मी जे विचारीन त्याचे खरे .... अगदी खरे उत्तर देयाचे... " त्याने घाबरतच मानेने होकार दिला.
" तूच फोन केला होतास ना .... दामोदर सरांना.... चोरी झाली आहे म्हणून ..." ,
" हो हो साहेब .... मीच सांगितले होते. " ,
" तुला कस कळलं चोरी झाली ते .... तू तर झोपला होतास ना ... " त्याला सुचेना काय बोलावे ...घाबरला होता.
" ते ... ते मागे दोरखंड दिसला ना ... ते चोर वर चढले होते ... तो दोरखंड बघूनच कळलं चोरी झाली ते... " त्याने कसे बसे उत्तर दिले.
" छान ... हेही उत्तर चालून जाईल.. " अभि त्याकडे बघत म्हणाला.
" तुझी ड्युटी फक्त रात्रीची असते ना ... ",
" हो साहेब .... संध्याकाळी ४ वाजता येतो मी .... मग सकाळचे निघून जातात. ",
" बर ... त्या security रूम मध्ये कधी जातोस का .. ",
" नाही साहेब ... तिकडचे security guard वेगळे आहेत.. कधी कधी चहा पियाला गेलो तर जातो तिथे... नाहीतर नाही.. " ,
" म्हणजे तिथे आतमध्ये तुला जाण्याची परवानगी नाही. ",
" तेच बोललो साहेब ..... आमच्यासाठी दुपारी ४:३० वाजता चहा येतो ना , तेव्हा कधी कधी गप्पा मारायला जातो तिथे. बाकी तिथे , ते CCTV कॅमेराचे सुरु असते काही... ते काय बघायचे.. " ,
" हम्म .... मग मागच्या बाजूचे ... खिडकी जवळचे security alram बंद आहेत ... हे तुला कस कळलं..." अभिने अचानक विचारलेल्या प्रश्नावर तो काहीच बोलू शकला नाही.
" चौथ्या मजल्यावरचा .... तो ७ फुटी लोखंडी दरवाजा उघडला त्यांनी .... जराही आवाज ऐकू आला नाही तुला... " ,
" त ..... ते ..... सा... हे... ब... त ... ते ... " घाबरून पुन्हा बोलणे झाले नाही , पुढच्याच क्षणाला एक जोरदार कानाखाली .... खाड !!! बसल्या खुर्चीवरून तिरमिरीत खाली पडला तो. ओठातून रक्त येऊ लागले.
" मारू नका साहेब ... नका मारू... " अभिने त्याची कॉलर पकडून उभे केले.
" मघाशीच सांगितले तुला ... जे बोलशील ते खरे बोलायचे... वेळ आहे अजून ... बघ .... एका फटक्यात खाली पडलास .... मी एकदा मारायला लागलो ना .. तर .. " अभि रागातच बोलत होता.
" बोलतो ... बोलतो साहेब... " तो हात जोडून विनवणी करू लागला.
" त्या सरांनी पैसे दिले मला , म्हणून त्यांना मदत केली मी ... चोरी करायला. " तो बोलू लागला.
" कोणते सर..... ",
" ते हिरे घेऊन आलेले सर ... त्यांनी मला यात घेतले. २ लाख देतो म्हणाले , आणि दुसऱ्या दिवशी दिले पण. मला फक्त ती मागची security बंद करायची होती. " डॉक्टर महेश तिथेच होता.
" त्या रूम मध्ये कोणाला एन्ट्री नाही ना ... मग कसे केले " महेशने विचारले .
" त्यांच्याशी रोज गप्पा मारायला जायचो... तेव्हा हळू हळू कोणती बटणे काय काम करतात ते विचारले होते. चोरीच्या संध्याकाळी मी ३:४५ आलो. या संपूर्ण इमारतीच्या विजेची मेन केबिन आहे, पण मागच्या बाजूला. मुद्दाम तिथला फुज काढून टाकला. light गेली... सर्वच बंद झाले. CCTV , ते security alram ... सर्वच.... अर्धा तास तरी वीज नव्हती. आणि त्या security रूममध्ये पण कोणी नव्हते. वेळ साधून तिथे गेलो आणि मागच्या security चे बटन बंद केले. ",
" वीज आल्यावर काय काय चालू - बंद आहे , हे कोणीच बघत नाही का .. " महेशने विचारलं.
" साहेब ... ते कधीच बंद नसते. ती बटण पण हे सर्व लावल्यापासून तशीच चालू ठेवलेली आहेत.... ते तिथले security guard पण फक्त CCTV सुरु आहेत का ते बघतात... चौथ्या मजल्यावर तर सर्वच ऑटोमॅटिक आहे... तिथे तर कोणी जात - येत नाही... "
" तो दुसरा गार्ड सुद्धा तुमच्यात आहे का ..... ",
" नाही नाही ... त्याला रात्री चहा घेयाची सवय आहे. त्यारात्री त्याच्या चहा मध्ये गुंगीचे औषध मिसळले होते. तो सकाळी , मी त्याला जोराने हलवून उठवले तेव्हा जागा झाला... "
" कुठल्या सरांनी पैसे दिलेले ... नाव माहित आहे का त्यांचे... " अभिने पुन्हा विचारलं.
" ते योगेश सर .. त्यांनीच मला जबरदस्ती चोरीत घेतले. मलाही पैशाची गरज होती. २ लाख मिळाले होते म्हणून तयार झालो. " अभि महेशसहित बाहेर आला.
" अभि ... तुला कस कळलं कि हा गार्ड यात सामील आहे ते... आणि त्या योगेश वर संशय कसा... " ,
" आपण पहिल्यांदा गेलो होतो ना , तेव्हाच याच्या वागण्यात गडबड वाटली होती. आरोपीच्या मनात भीती असते तशी, ती त्याच्या चेहऱ्यावर होती. योगेशच्या बाबतीत तेच झाले, घाबरला आपल्याला बघून ... शिवाय राहुल बोलला ना , त्या safe कडे कोणीच जात नाही. योगेश ३ वेळा गेला तिथे. हिरे दामोदर ज्वेलर्स मध्ये ठेवण्यासाठी त्यानेच त्याच्या मालकाला फोर्स केला. म्हणून योगेश वर संशय, आता तर याने कबूल केले आहे कि योगेशने चोरीत मदत करायला पैसे दिलेले.... आता त्याला येऊ दे ... पुढचे त्याच्याकडून ऐकायला मिळेल... " योगेश अजूनही आला नव्हता. महेश त्याच्या कामाला निघून गेला. अभि स्वतःच्या केबिनमध्ये बसला होता.
थोड्यावेळाने योगेश आला. थेट अभिच्या केबिनमध्ये पाठवलं त्याला.
" ये ... ये ... बस .... चहा - कॉफी घेणार का ... " ,
" नको .. राहू दे ... ",
" तुझे काम संपवून आलास ना ... इथे थोडा वेळ लागू शकतो. " ,
" हा ... म्हणजे ... अजून आहे थोडे काम .... तुमची चौकशी पटकन संपवून निघीन ... " योगेश आधीच घाबऱ्या आवाजात बोलत होता. कपाळावर घाम जमा झालेला.
" चल ... जास्त वेळ घेत नाही तुझा... वेगळया कामासाठी बोलवले होते , पण आता त्याहून वेगळे काही विचारतो ... चालेल ना ... " ,
" हो ... विचारा .. " अभि त्याच्या जागेवरून उठला आणि योगेशच्या शेजारी येऊन बसला.
" चोरी केलेले हिरे कुठे आहेत .. " अभिने थेट विचारले. योगेश चपापला.
" सर काय विचारात आहेत तुम्ही ... मला काय माहित .... हिरे कुठे आहेत ते.. " , घाबरतच कसबसं बोलला.
" तुला नक्की माहित नाही.. " ,
" नाही ..... ",
" आता ... मी फक्त एकदाच विचारणार ... " अभिने हाताने खूण करत एका कॉन्स्टेबलला इशारा केला. तो त्या गार्डला घेऊन आला. योगेश त्याला बघून प्रचंड घाबरला.
" आता सांग.. तुला चोरी केलेले हिरे कुठे आहेत हे नक्की माहित नाही. " योगेश तिथून पळायचा प्रयत्न करत होता. अभिने त्याला ढकलून दिले, योगेश खाली पडला.
अभिने त्याला तसंच पकडलं. " पळायचे आहे का ... माझ्या तावडीतून कसा पळणार रे ... " अभिने त्याला त्या खुर्चीवर बळजबरीने बसवलं.
" मी काही नाही केले .... सोडा मला .. " योगेश ओरडत होता.
" मग पळतोस का .... आणि याला २ लाख दिलेस ना.. ते काय तुझ्याकडे पैसे जास्त झाले आहेत का ... बँक अकाउंट मध्ये राहत नसतील ना पैसे .... दान करून टाक .... हे पाप केले आहेस ना ... जरा तरी पुण्य मिळेल .. " अभिने बोलता बोलता दोन थोबाडीत लगावून दिल्या. शेवटी महेश आला त्याला शांत करायला.
" अरे किती मारशील त्याला.. " ,
" आता तर सुरुवात केली आहे.. बघ .... याला कसा .. " अभिने त्याच्या पोटातच लाथ मारली. महेशने अभिला ओढतच बाहेर आणले.
" तुला काय वेड-बीड लागले आहे कि काय ... " महेश त्याला पकडूनच होता. थोड्यावेळाने अभि शांत झाला.
" कशाला थांबवलं मला... ",
" अरे मित्रा .... एवढा राग बरा नव्हे.. ",
" काय बरा नव्हे ... यांच्यामुळे रात्रीची झोप लागत नाही... हे चोरी करून पसार होतात..... सर्व टेन्शन आपल्याला... आणि माझ्या समोरून पळत होता... आणखी डोके फिरले.. तू आला नसता ना .. अजून फोडला असता त्याला ... " ,
" शांत हो ... cool down .... तो आपल्याला बघूनच घाबरला होता.. त्याला मारझोड करून उगाचच हार्ट अटॅक आला तर ... म्हणून तुला अडवलं. तू जाऊ नकोस , मी त्याची जबानी घेतो. " ,
" अरे पण मी घेतो ना माझ्या पद्दतीने जबानी.. " ,
" तू अजून मारशील त्याला.. मला सांग काय विचारायचे आहे ... " ,
" आधी त्याला त्याच्या साथीदारांची नावे विचार... याला पकडलं आहे हि बातमी बाहेर येण्याआधीच त्या सर्वांना पकडू... " महेशला ती आयडिया छान वाटली.
योगेशला दुसऱ्या खोलीत नेले होते. महेश त्याच्या समोर जाऊन बसला. अभीचा राग बघून त्याची " पॅन्ट भिजली " होती.
" बघ ... मला काय फिरून बोलता येत नाही. अभिचा राग बघितला ना तू... एकदा का मारायला लागला ना कि तो थांबत नाही आणि कोणी थांबवत हि नाही. आता मी आहे म्हणून वाचलास.. " योगेश आणखी घाबरला.
" चोरी कशी केलीत ते नंतर विचारू ... पण आधी तुझ्यासोबत कोण कोण होते ते सांग.. " महेशने शांतपणे विचारलं. योगेश त्याचा गाल पकडून बसलेला, त्याला बोलायचे नव्हते. महेशने ५ मिनिट वाट बघितली.
" ठीक आहे... नको बोलूस ... मी जातो ... मी बाहेर गेलो कि तो आतमध्ये येईल ... पुढचे तुम्ही दोघांनी बघून घ्या... " महेश निघाला.
" थांबा थांबा सर ... सांगतो मी... पण मारू नका .... हे बघा , अभि सरांच्या हाताची बोट उमटली आहेत गालावर .... सांगतो मी ... " योगेश बोलू लागला. तिथे असलेल्या कॉन्स्टेबलने पटकन नोंद केली. महेश ती माहिती अभिला आणून दिली. अभिने लगेच काहींना निवडेल आणि त्यांना पकडण्यासाठी पाठवले.
त्यातला एक लगेच सापडला, त्या safe ची security system बनवणारा... कारण अभिने त्याच्यावर लक्ष ठेवायला आधीच माणसे नेमली होती. दुसरे नाव होते , एका सराईत चोराचे... ९ महिन्यापूर्वीच त्याची सुटका झालेली. त्याला शोधण्यात तो दिवस गेला, दुसऱ्या दिवशी सकाळी त्याला पकडण्यात आले. अभि होताच तिथे. तिघांना वेगवेगळ्या तुरुंगात ठेवले होते. अभि त्या चोराकडे आला.
" काय रे ... ९ महिन्यापूर्वीच बाहेर गेला होतास ना.. एवढी घाई झालेली आता यायची. " त्याचे नाव दिनेश .. .. अट्टल चोर ... अश्या चोऱ्या करण्यात माहीर ...
" यावेळेस तुला बोलावे लागेल कारण आमच्याकडे तुझा साथीदार आहे... " योगेशला समोर आणले. दिनेश नकारच देणार होता , पण योगेशला बघून काहीच बोलू शकला नाही. त्या तिघांना आता एकाच रूममध्ये घेऊन गेले. काहीच सांगायचं नाही असे ठरवले होते त्यांनी म्हणून पोलिसांचा प्रसाद देण्यासाठी घेऊन गेले. अर्धा - पाऊण तास " धुलाई " झाल्यावर दिनेश बोलायला तयार झाला. त्याने अभिला आणखी दोघांनीच नावे सांगितली. अभिने लागलीच त्यांना पकडायला माणसे पाठवली. पुढच्या ४ तासात त्या दोघांना अभि समोर हजर केले.
आता अभि समोर " दामोदर ज्वेलर्स " मध्ये चोरीत सामील असलेली पूर्ण टीम होती. सर्वंच मार खाऊन थकलेले. त्यामुळे सर्वानी गुन्हा कबूल केला. तरी चोरी कशी झाली याची उत्सुकता..... शिवाय " mastermind " चा यांच्याशी खरच काही संबंध आहे का .. हेही ऐकायचे होते. अभिने सर्वावर एक नजर फिरवली, एकूण सहा जण...
" चला ... आता सर्वाना पहिला प्रश्न विचारतो.. तुमच्या टीम मधले सर्व आहेत का इथे ... ",
" एक जण नाही ... " दिनेश बोलला.
" ज्याने प्लॅन केला तोच नाही आहे... " ,
" कुठे भेटेल तो ... ",
" त्या योगेशला माहिती... " दिनेशने योगेश कडे बोट दाखवले.
" नाही नाही सर ... मलाही त्याचा पत्ता माहित नाही. " ,
" नाव तरी असेल ना काही त्याचे ... " अभिने प्रश्न केला. त्यावर कोणीच बोलायला तयार नाही.
" बोला ... !! " अभि मोठ्याने ओरडला.
" सांगतो सांगतो ... तो स्वतःला सुपरमॅन बोलतो. ते त्याचे खरे नाव नसेल , असे मला वाटले म्हणून आधी बोललो नाही. " अभिला तेच ऐकायचे होते.
" सर्वानी त्याला बघितले असेल ना ... त्याचे कोणी वर्णन सांगू शकतो का ... दिनेश ... तू सांग " ,
" साहेब ... त्याचा चेहरा नेहमीच मास्कने झाकलेला असायचा. डोक्यावर सुद्धा कपडा लावलेला... " ,
" हम्म ... आणखी असे काही विशेष .... जे त्याला भेटल्यावर कळलेलं... " ,
" तुम्हाला माहित आहे ना साहेब ... आमच्या धंदयात समोरच्यावर विश्वास महत्वाचा... पूर्ण चेहरा झाकलेल्या माणसावर कसा विश्वास ठेवणार... त्याला बोललो मी , नेहमी भेटायला येताना तूच आहेस कि नाही ते कसे कळणार .... या बाकीच्या लोकांना काहीच अडचण नव्हती... पण मला वाटले ते बोललो त्याला.. त्याने मग त्याच्या हातावरचा टॅटू दाखवला.... जेव्हा जेव्हा आम्ही भेटायचो , तेव्हा मला तो टॅटू दाखवायचा... ",
" कसला टॅटू .... ",
" एक पक्षी आहे तो... " अभिने लगेच ते मागच्या वेळी काढलेले किंगफिशरचे स्केच दाखवले.
" हा ... सेम टू सेम असाच टॅटू होता... " दिनेश बोलला. तोच तो !! अभिची पूर्ण खात्री झाली. महेश ऐकत होता ते , अभीचा अंदाज खरा ठरला.
आता महत्वाचे काम होते ते चोरी केलेला सर्व ऐवज जप्त करणे. योगेश ने चोरी केलेले सर्व हिरे त्याच्या घरीच ठेवले होते. काही दिवसांनी तो ते घेऊन भारताबाहेर जाणार होता. त्याआधीच पकडला गेला. पकडलेल्या सर्वाकडूनच चोरीचा माल जप्त केला गेला. मीडिया समोर ती बातमी आलेली नव्हती आणि अभिलाही इतक्यात बातमी बाहेर काढायची नव्हती. योगेश पुढे काय बोलतो ते महत्वाचे होते कारण त्यानेच सर्वात आधी सुपरमॅनशी कॉन्टॅक्ट केलेला.
योगेशला एका वेगळ्या रूममध्ये ठेवले होते. त्याची जबानी घेण्यासाठी अभि आणि काही कॉन्स्टेबल तयार होते. तो जे बोलेल ते लिहून घेण्यासाठी आणि रेकॉर्ड ही करणार होते. महेश मागे बसून होता. अभीचा पहिला प्रश्न,
" तुझी आणि त्याची ओळख कशी.... तू त्याला आधीच ओळखत होताच का... " ,
" नाही सर .... मी नाही ओळखत त्याला... " ,
" खरा प्लॅन तर तुझाच होता ना ... हिरे तुलाच पाहिजे होते ना ... सविस्तर माहिती सांग. अगदी पहिल्यापासून " अभि बोलला. योगेशने मोठा श्वास घेतला.
" माझी खूप आधी पासून ह्या हिऱ्यावर लक्ष होते. पण ते चोरता येत नव्हते. मला ते चोरायचे होते आणि माझ्यावर आळ हि नको होता. कारण या सर्वांची सुरक्षा माझ्याकडे होती. आमच्या ऑफिस मध्ये चोरी करणे शक्य नव्हते. कारण तिथे चोरी झाली असती तरी माझावरच आले असते सर्व. त्यासाठी मीच माझ्या सरांना कुठेतरी दुसरीकडे हे हिरे ठेवण्यासाठी फोर्स केला. दामोदर सर आमच्या सरांच्या ओळखीचे. तिथेच हिरे ठेवायचे ठरले. पण ती चूक होती असे वाटले. कारण इतकी security मी कुठेच बघितली नव्हती. ",
" बरं ..... मग पुढे ",
" पण नंतर D.B. bank मध्ये चोरी झाली. सर घाबरले .... हिरे आमच्या ऑफिस मध्येच ठेवण्याचा निर्णय केला त्यांनी. माझा प्लॅन सुरू होण्याआधीच संपला. काहीच होत नव्हते. मीही विचार करून थकलो. अश्यातच , जवळच एका बार मध्ये सराईत गुन्हेगार असतात असे कळले. तिथे काही मदत मिळू शकेल मला असे वाटले , मित्राला घेऊन गेलो तिथे. माझ्या मित्रानेच तिथे एका वेटरला विचारणा केली. वेटर बोलला कि असे कोणी विचारून सांगू शकत नाही. मग मीही त्या बार मध्ये फिरू लागलो. काहीच फायदा झाला नाही. कोणी तयार होईना .... पुढचे २ दिवस मी त्या बार मध्ये फिरत होतो. तिसऱ्या दिवशी , एकटाच जाऊन बसलो होतो तिथे. अर्ध्या तासाने , वेटर माझ्याकडे एक कागद घेऊन आला. त्यावर एक मोबाईल नंबर लिहिला होता आणि ' call me " असे लिहिले होते. "
" उत्सुकता होती म्हणून मी बाहेर आलो आणि कॉल केला. पलीकडून आवाज आला कि तुम्हाला चोरी करायला माणसं पाहिजे आहेत ना .... मी मदत करिन. ..... मला तसही त्या हिऱ्यांची घाई झालेली. कारण ते हिरे परदेशात जाणार होते. त्याचीच deal करायला आमचे सर परदेशात निघाले होते. त्याने चोरीत मदत करतो असे बोलला तर लगेच त्याला भेटायला गेलो. " ,
" कुठे भेटलात तुम्ही ... " अभीचा पुढचा प्रश्न.
" एका हॉटेलमध्ये... त्याने ती रूम काही तासांसाठी बुक केली होती. तिथेच त्याने भेटायचं ठरवलं. मी गेलो वेळेवर. पहिल्यांदा तिथेच बघितलं त्याला. दिनेश बोलला तसा चेहऱ्यावर मास्क... त्यावेळी डोक्यावर टोपी घातली होती. ",
" काय बोलणे झाले तुमचे.. ",
" त्यावेळी जरा संशय आलेला मला , चेहरा बघायचा आहे असे बोललो त्याला ,तर बोलतो कसा .. अर्धा चेहरा जळलेला आहे. आणि काम - चेहराचा एकमेकांशी काहीच संबंध नाही. मला काम झाल्याशी मतलब.... मग त्याला हिऱ्याबाबत सांगितले. काम कठीण होते म्हणून १० कोटी मधील २ कोटीचे हिरे तो घेणार असे ठरले. सर्व रिस्क तो घेणार होता तर मीही तयार झालो. हिरे दामोदर ज्वेलर्स मध्ये ठेवणार आहे , ती जागा बदलू का असेही विचारले मी. तेव्हा तो म्हणाला कि कठीण कामात जास्त मज्जा येते. मला ठीक वाटले. त्याने मला तेव्हाच हिरे ठेवायचे नक्की करून ये असं बोलला. बाकीचा प्लॅन आणि माणसे मी जमवतो असे तो बोलला आणि मिटिंग संपली. माझे काम मी केले, त्याचदिवशी आमच्या सरांचा परदेश दौरा ठरला. दामोदर सरांचा मॅनेजर .... राहुल... त्याच्याशी मीच बोलणे केले. १ वेळा जाऊन safe बघूनही आलो. कसे चोरी करणार तो , ते कळत नव्हते. " योगेशचे बोलणे संपले.
अभि आता security सिस्टिम बनवणारा . त्याकडे वळला. " योगेशने तुला contact केला होता का.... " ,
" नाही... त्यानेच .... म्हणजे सुपरमॅनने माझ्या खाजगी नंबर वर कॉल केलेला.... तो नंबर कुठून मिळला त्याला काय माहित. त्याने मला भेटायला बोलावले होते, मोठा फायदा करून देतो असे आमिष दाखवले. मी आधी काही होकार दिला नव्हता. मग या योगेशचा कॉल आला. फक्त भेटायला ये असे सांगून कॉल ठेवून दिला. विचार करून गेलो. या दोघांनी त्यांचा प्लॅन सांगितला. दामोदर ज्वेलर्स ची security system मीच बनवली असल्याने त्याची फक्त माहिती त्यांना द्यायची होती. मी पुन्हा नकार दिला. मग सुपरमॅनने पैसे ऑफर केले. " ,
" किती पैसे घेतलेस .. ",
" योगेशने आधीच मला २० लाखाची ऑफर दिलेली.... तेही जास्तच होते मला. मग सुपरमॅनने ७५ लाख देतो असे मान्य केले. मी जो जॉब करतो , त्याच्या सॅलरीतून इतके पैसे कधी साठवू शकेन हेच माहित नव्हते मला. मीही विचार केला, मला फक्त माहिती देयाची आहे. चोरीत प्रत्यक्षात सहभाग नव्हता. मी तयार झालो. " ,
" मग तिथे आत जाण्यासाठी काय तयारी केलीत " अभीचा पुढचा प्रश्न.
" पुन्हा एकदा मी मुद्दाम , दामोदर ज्वेलर्स मध्ये गेलो. त्यावेळीस राहुल सोबत होता, तरी त्यावेळेस मी एक छुपा कॅमेरा घेऊन गेलो होतो. शर्टच्या बटणाचा कॅमेरा होता तो. हि आयडिया सुपरमॅनची. त्याला ती safe प्रत्यक्षात कशी दिसते ते पाहायचे होते. मी रेकॉर्डिंग केले ,ते बघून झाल्यावर त्याने प्लॅन बनवला. दिवस त्यानेच ठरवला. D.B. बँक मधल्या चोरांना तुम्ही पकडले. त्याच्या दुसऱ्या दिवशी चोरी करायचे ठरले. राहुल हुशार आहे, त्याला संशय आला असता तर हा विचार करत असताना अचानक त्याची आई आजारी पडली आणि तो मुंबई सोडून गेला. मला बरेच झाले. तो गेला म्हणून हिरे ठेवायला पुन्हा मीच आलो. बाकी सर्व प्लॅन प्रमाणे झाले. या दिनेशला त्याने निवडलं... माझे काम झालेले. " योगेश बोलला.
अभिने पुन्हा सर्वाकडे पाहिले. महेश मागून काही खुणावत होता. " तुला काही बोलायचे आहे का .. " अभिने महेशला विचारलं. " अरे प्लॅन !! .... चोरी कशी केली ते विचार ना .... " महेश उतावीळ झालेला. अभिने त्याला हातानेच " थांब " अशी खूण केली. अभिला हि इतकी मोठी चोरी कशी केली ते जाणून घायचे होते. पण आधी दिनेश काय बोलते ते बघायचे होते.
" तुला कसे निवडले त्याने.. " अभिने विचारलं.
" तुम्हाला माहीतच आहे साहेब ... मी घरफोडी करतो ते ... मला इमारतीवर पटापट चढता येते... मला सर्वच ' माकड ' म्हणून ओळखतात. मलाही असाच कॉल आलेला , कि मोठे काम आहे... हे काम केल्यावर पुढे कितीतरी वर्ष चोरी करायची गरज पडणार नाही. जेल मधून सुटल्यावर काय काम करणार मी... चोरीवरच पोट चालते माझे. मी तयार झालो. फक्त मला असे भरभर चढता येते म्हणून मला निवडले. " ,
" आणि ते कार्टूनचे मास्क ... ते कोणी दिले.... ",
" तोच .... कार्टूनचे मास्क दिले तेव्हा मी हसलो होतो... त्याला कार्टून खूप आवडते असे म्हणायचा... त्याचे नाव बघा .... सुपरमॅन !! "
" ठीक आहे... आता त्या दिवशी नक्की काय काय झाले होते ... ते ऐकायचे आहे मला... " पहिले योगेशने सुरुवात केली.
" security guard ला आधीच काम दिले होते. तो नेहमीच दुपारी ४:०० वाजता येतो, त्यादिवशी ३:४५ वाजता यायला सांगितलं. मी ३:३० वाजता हिऱ्यांच्या बॅगा घेऊन आलो. राहुल नसल्याने दामोदर सर स्वतः हिरे ठेवायला जाणार होते. ४थ्या मजल्यावर आल्यावर मी सावधपणे गार्डला मिस कॉल दिला. त्याने अगदी वेळेत वीज घालवली. ती त्याने मागची security system बंद केली. सगळीकडे काळोख... दामोदर सरानी मला तिथेच थांबायचे सांगून भरभर बाहेर निघून गेले. तिथे असलेले ४ हिट सेन्सर... याची माहिती आधीच मला त्याने दिलेली. त्यावर कोणताही बॉडी स्प्रे मारला कि ते थोडे तास निकामी होऊन जातात. म्हणजे ते तापमान वाढीची नोंद करू शकत नाहीत. दामोदर सर पुन्हा वर येण्याआधीच मी ते काम करून टाकलं. CCTV बंद होते त्यामुळे मी हे केलेलं रेकॉर्ड झाले नाही. वीज आली तसा मी दामोदर सरांसोबत आत गेलो. त्यावेळी सुद्धा छुपा कॅमेरा सोबत होता. हिऱ्यांच्या बॅगा नक्की कुठे ठेवल्या तेही सुपरमॅनने बघून घेतले. इतकेच माझे काम ... " योगेशचे बोलणे संपले.
अभि आता दिनेश कडे वळला. " मला सांग ... सुपरमॅन ... जो कोणी आहे तो .... तोही होता का चोरीला.... " ,
" होता तो ... आम्ही रात्री एक वाजता तिथे गेलो. एका व्हॅनमधून गेलो. चौघे होतो. मी आणि हा मागे बसला आहे ना .. त्याने .... दोघांनी खालचे CCTV फोडले. ते झाले आणि मी पटपट इमारत चढत ४ थ्या मजल्याच्या खिडकी जवळ पोहोचलो. तशी आधी तयारी करून घेतलेली, ४ पैकी एक गाडी चालवायला , एक खाली पहारा देण्यासाठी नेमला होता. मी वर चढून गेलो. तिथे जाऊन खिडकी अर्धवट उघडली आणि जागाच्या जागी १५ मिनिटे शांत उभा राहिलो. सुपरमॅनने सांगितल्या प्रमाणे , माणसाचे तापमान नॉर्मल होण्यासाठी कमीत कमी १५ मिनिटे लागतात. याची हि प्रॅक्टिस करून घेतली त्याने. त्यासाठी जागच्या जागी उभा होतो. वेळ झाल्यावर मी खिडकी उघडून आत गेलो. योगेशने हिट सेन्सर वर बॉडी स्प्रे मारला असला तरी उगाच प्रॉब्लेम होऊ नये यासाठी त्याने कसलासा स्प्रे दिला होता , तो चारही सेन्सर वर मारला. त्याआधी तिथल्या CCTV च्या वायर कापून टाकल्या. हे सर्व झाल्यावर मी खाली इशारा केला तेव्हाच तो व्हॅन मधून बाहेर आला आणि दोरीच्या साहाय्याने वर आला. "
" त्याने आधी सर्व जागेचा कानोसा घेतला. ती मोठी चावी एका कपाटात असते. ते विडिओ मध्ये बघितले होते. त्यानेच आम्ही तो मोठा दरवाजा उघडला. " ,
" तरी त्या safe च्या आतमध्ये सुद्धा हीट सेन्सर आहेत ना... तो दरवाजा सुद्धा असा सहज उघडता येत नाही ना ... ", महेशने मधेच विचारलं.
" तेव्हाही त्याने तसेच केले. दरवाजा अर्धवट उघडून आम्ही बाहेरच बसलो होतो. त्यावेळेस तो शांत बसून ... ते योगा करतात ना ... तसे काही करत होता... मी आपला असाच बसलो होतो. २० मिनिटांनी तोच एकटा आतमध्ये गेला. दरवाजा तसाच अर्धवट उघडा. दरवाजाच्या बरोबर डाव्या बाजूला एक हीट सेन्सर आहे. एका बाजूने जाऊन त्याने त्यावर स्प्रे केला. त्याच्या समोर आले तरच तो हीट सेन्सर काम करतो असे ते security वाले सर बोलले होते. त्याने बाजूने जाऊन स्प्रे केला... त्या कोपऱ्यात तर CCTV पण नाही. त्याचे झाल्यावर मला आत बोलावले. दुसरा सेन्सर उजव्या बाजूला आहे... तिथे CCTV आहेत... तो सेन्सर मी बंद केला. CCTV च्या वायर कापल्या. सर्व कॅमेरे बंद झाल्यावर सुपरमॅन पुढे आला. त्याच्याकडे बॅगा होत्या. ३ बॅगा... मिटिंग झाली तेव्हा असे ठरले होते कि सुपरमॅन फक्त हिरे घेणार... बाकी मी जे काही या बॅगमध्ये भरीन तोच आमचा तिघांचा वाटा... मी जितकी चोरी करिन त्याची वाटणी आमच्या तिघांमध्ये होणार.... सर्व झाल्यावर सुपरमॅन तिथेच हिरे खरे कि खोटे ते बघत बसला. मी मात्र जितक्या वस्तू , दागिने बॅगमध्ये भरता येतील ते भरत होतो. तसेच केले मी... पण हळू हळू... आरामात एकदम.... शरीराचे तापमान वाढू न देता सर्व करायचे होते... मला वाटते , मी आतापर्यंत केलेल्या चोरी मधली सर्वात slow चोरी होती. "
" तीन बॅगा भरल्या तश्या आम्ही दोघानी मिळून त्या बाहेर आणल्या. दोरीने एक एक बॅग खाली सोडली. खाली उभा होता , त्याने त्या बॅगा व्हॅनमध्ये ठेवल्या. माझे काम झाले तसा मी खाली आलो. १० मिनिटांनी सुपरमॅन त्याचे उरलेले काम करून , हिऱ्याच्या बॅगसहित खाली आला. काम झाले तसे व्हॅनने निघालो. गाडीतच आम्ही ३ हिस्से केले. सामान वाटणी.. तो सुपरमॅन अर्ध्यावाटेत उतरला. योगेशच्या घरी जातो असे म्हणाला. " दिनेशने पूर्ण प्लॅन सांगितला.
" हा बरोबर बोलतो आहे का ... तो तूला भेटायला आलेला का.. " ,अभिने योगेशला विचारलं.
" हो... रात्री ३:३० वाजता आलेला. मी जागाच होतो ... टेन्शनने झोपच आली नाही. तो आला तसा लगेच त्याने , त्याच्या वाटणीचे २ कोटीचे हिरे काढून घेतले. कामाचा माणूस आहे , असे वाटले म्हणून त्याला विचारलं कि , असे पुन्हा काही काम असेल तर कॉल करू का तुला.. काय झालं माहित नाही... माझ्यासमोरच त्याचा मोबाईल तोडून टाकला त्याने... आणि सिम कार्डचे २ तुकडे केले. निघताना बोलला कि inspector अभिषेक शहरात नाही , तोपर्यंत शहर सोडून जा.. पण मला जाता आले नाही. लगेचच गेलो असतो तर माझ्यावर संशय आला असता... निघणार होतो तर तुम्ही आलात. त्याने जाताना हेही सांगितले कि सर्वानी आपापली तोंड बंद ठेवली ना ... तर कोणी कधीच पकडले जाणार नाही... planning सुद्धा तेवढेच भक्कम होते. कोणालाच कळले नसते... पण तो गार्ड ... उत्साहाच्या भरात बोलून गेला. एकाच्या चुकीने सगळे अडकले ... " योगेश रडू लागला.
सर्वांची जबानी झाली असे अभिने नक्की केले. सर्व गोष्टीची एक फाईल बनवली गेली. आता निर्णय मोठ्या सरांचा होता. अभि मोठ्या सरांच्या समोर बसून होता. " हे गेल्या वेळेसारखं झालं. ज्याचा चेहराच कोणाला माहित नाही. त्याचा उल्लेख हे सर्व ' सुपरमॅन ' असा करतात ... त्याला कसा पकडणार तू... " मोठे सर बोलले.
" गेल्यावेळेस तुम्ही बोलला म्हणून केस बंद केली. यावेळेस तरी त्याला पकडायचा प्रयत्न करतो..... " अभि बोलला तस मोठे सर विचार करू लागले.
" अभि... तुला आता इतक्या वर्षाचा चांगला अनुभव आहे. एखादी केस कितपत लांबवली पाहिजे , हेही तुला माहित आहे. तू त्याला कसही करून पकडशील ..... पण कोणता गुन्हा केला म्हणून पकडशील...... दोन्ही वेळेस .... त्याचा चेहरा कोणी पाहिला नाही... तो नक्की कुठे असतो त्याचा ठावठिकाणा नाही. CCTV मध्ये दिसत नाही. मग कोणत्या आरोपा साठी पकडणार तू ..... विचार कर .... याचे उत्तर positive असेल तर ... मी केस बंद करणार नाही. " मोठ्या सरांच्या बोलण्यावर अभि विचार करू लागला.
" ठीक आहे सर .... केस close करूया... " अभि नाराजीने बोलला.
" छान !!... न्युज चॅनेल मध्ये हि बातमी यायला हवी. माझ्यावर वरून दबाव होताच.... जप्त केलेल्या मालासहित या सर्वाना पुढे आणा. जमल्यास उद्याच मीडियाची मिटिंग घ्या. " अभिने होकारार्थी मान हलवली आणि निघाला. " अभि !! " मोठ्या सरांनी हाक मारली. " Yes सर !! " अभि थांबला.
" ग्रेट जॉब अभि ..... i am proud of you !! " अभि हसला त्यावर... " thank you सर .. " म्हणत अभि बाहेर आला.
दुसऱ्या दिवशी सकाळीच , ब्रेकिंग न्युज बाहेर आली. मीडिया समोर चोराना आणले गेले. मोठी मिटिंग झाली. चोरांना कसे पकडले गेले ते अगदी रंगून सांगण्यात आले. पुन्हा एकदा अभिची मोठी स्तुती करण्यात आली. एवढी मोठी चोरी फक्त आठवड्यात पकडली , म्हणून जास्त कौतुक झाले. दिवसभर टीव्ही वर फक्त " इन्स्पेक्टर अभिषेक " च होता.
संध्याकाळी अभि घरी गेलाच नाही. आता तसेही काम नव्हतेच. बाकीचे घरी गेले तरी हा एकटाच बसून विचार करत होता. महेश घरी जाण्यासाठी निघाला, याला एकटाच बघून त्याच्याजवळ आला.
" अरे माणसा ..... काम नाही तर घरी जायचे ना ...हि जागा आवडायला लागली कि काय... " महेश हसत म्हणाला.
" तस नाही रे ...... बस ... सांगतो.. ",
" चल रे घरी ..... बस वगैरे नको... " ,
" बस रे ... !! " महेश बसला.
" मला माहित आहे ... तुझ्या डोक्यात काय सुरु आहे ते .... सुपरमॅन ... नाही नाही.... mastermind .... बरोबर ना ... " ,
" बघ ना .... डोक्यातून जातच नाहो तो ... आपले सर बरोबर बोलले , त्याच्या विरोधात कोणता गुन्हा लावणार.... त्याचा चेहरा कोणाला माहीत नाही... चोरी करताना सुद्धा CCTV समोर येतं नाही. प्लॅन तर असे करतो कि out of the world !!... " ,
" मला तर वाटते तो एलियन आहे..... कोणताच क्लू न देता पसार होतो. जे क्लू देतो ते फसवे. बघ ना ... त्याला याही वेळेला माहित होते कि केस आपल्याकडे येणार... तू बोललास ना , त्याचे लक्ष असते आपल्यावर. मला तर वाटते , तो खरोखर सुपरमॅन असणार... उडत जात असेल. " महेशच्या बोलण्यावर अभि हसू लागला.
"चल बाबा ... निघू ... नाहीतर एक काम कर... मला माझ्या घरी सोड आणि पुन्हा तू इथे येऊन विचार करत बस .. " महेश निघाला ... अभिही सोबत निघाला.
दोन दिवसानी अभिच्या या मोठ्या कामगिरीची दखल घेतली गेली. त्याचा सत्कार करण्यासाठी , एक सोहळा आयोजित केला होता. अभि त्याला नकार देऊ शकला नाही. तरी काम थांबू नये , दिवसभर सोहळा असणार , तर थोडे तरी काम उरकून घेऊ म्हणून त्यादिवशी सर्वच सकाळी ७ वाजता हजर होते. सर्वच आपल्या कामात... कामे पटपट उरकत होते. अर्धा तास गेला असेल. अभि समोरचा फोन वाजला. इतक्या सकाळी कोणाचा फोन , असं मनात बोलून अभिने फोन उचलला.
" हॅलो ... इन्स्पेक्टर अभिषेक बोलतो आहे.. " ,
" Hi .... मिस्टर अभिषेक ... कसा आहेस .... आणि तुझा मित्र महेश आला कि नाही अजून .... " अभिला कळेना कोण होते ते ...
" कोण बोलते आहे ?? ",
" अरे तुमचा मित्र .... सुपरमॅन ... इतक्या लवकर विसरलास ... " अभिचे डोळे खाड्कन उघडले. " महेशला बोलव ... त्याच्याशी हि बोलायचे होते... ५ मिनिटांनी पुन्हा कॉल करतो.. " असे म्हणत कॉल कट्ट झाला.
कोणी प्रॅन्क तर केला नसेल ना ... तरी त्याने महेशला बोलवणे धाडले. शेजारीच असलेल्या फोन टॅप करणाऱ्या expert ला बोलावले. " आता आलेल्या फोनची लोकेशन सांगू शकतो का ... " त्याने लगेच काम सुरु केले. पण नाही.
" possible नाही ते ... कमीत कमी १ मिनिट तरी बोलावे लागेल... त्याने आधीच कॉल ठेवून दिला. " हे अभिलाही माहित होते. महेश आला.
" अरे कोणीतरी फसवले असेल तुला... उगाचच टेन्शन ...... तो तुझ्या डोक्यातून बाहेर जात नाही ना ... म्हणून कोणीतरी मस्करी केली असेल.. " महेश बोलला .
" महेश .... सुपरमॅन नावाचा व्यक्ती आहे ... हे त्याच्यासोबत काम केलेल्या लोकांना आणि आपल्याला माहित आहे फक्त.... बाहेरच्या जगात त्याचे अस्तित्व नाहीच आहे. जर तो कोणाला माहीतच नाही तर मग असा prank कोण करेल ... " अभिचे बोलणे अगदी बरोबर होते.
अभि बोलत असताना फोनची रिंग पुन्हा वाजली. अभिने फोन स्पीकरवर टाकला. " हॅलो everyone .... मी सुपरमॅन ... मला माहित आहे... अभिने आता फोन स्पीकरवर ठेवला असेल. आणि माझ्या फोनची लोकेशन सुद्धा शोधण्यासाठी एकाला काम दिले असेल ....बरोबर काम करतो आहेस ना बाबा ..... छान ... " त्याचे बोलणे ऐकून सर्वच चकित झाले.
" तर सर्वात आधी ... या अभिषेकचे अभिनंदन ... २- २ मोठ्या चोऱ्या त्याने पकडल्या... व्वा !! कमाल आहेस तू ... पुन्हा एकदा अभिनंदन !! " ,
" thanks !! " अभिने मुद्दाम रिप्लाय केला तरी हाताने खूण करून लोकेशन मिळाली का ते विचारलं. त्याने मानेनेच नकार दिला.
" अरे अभि... ते लोकेशन वगैरे सोडून दे रे ... नाही कळणार तुम्हाला... चल एक जादू सांगतो... मी काय एकच सिम कार्ड वापरत नाही... ते ' एक मिनिट ' वगैरे मलाही माहित आहेत... त्यामुळे त्यात कशाला वेळ घालवता....... माझा .... असो .. शेवटी शेवटी एक चान्स देईन तुम्हाला तेव्हा बघा लोकेशन.. " ,
" ठीक आहे... कॉल कशाला केला आहेस .. झाले ना बोलून ... " अभि बोलला.
" सहजच ... वाटलं म्हणून केला. मी आपल्या देशात खूप फिरलो आहे. एका शहरात एकच चोरी करतो. जेवढं कठीण , तितकी जास्त मज्जा येते काम करताना... खूप शहरांमधून फिरून आलो , चोरी केली पण अजून पर्यंत माझी एकही चोरी पकडली गेली नाही. प्रत्येक चोरीचे साथीदार सुद्धा सुरक्षित आहेत. फक्त तू .... तू अभिषेक ... माझ्या दोन्ही चोरीतील माणसाना पकडलेस...D.B. bank मध्ये चोरी करून गेलोच होतो, पण जेव्हा यांना पकडलेस तेव्हा परत आलो. तुझे नाव मी खूप वेळा ऐकले आहे. पण इतका हुशार असशील असे वाटले नव्हते. म्हणून अजून एक चोरी .... तुला challenge देण्यासाठी... त्यातही तू पास झालास .... ग्रेट ... मानले तुला... यासाठी... निघायच्या आधी तुला कॉल करायचे ठरवले. " अभिने पुन्हा लोकेशन मिळाली का ते विचारलं.
" नाही सर ... तो कसा करतो आहे माहित नाही... बरोबर ५५ सेकंद झाली कि आपोआप दुसऱ्या नंबरवर कॉल शिफ्ट होतो आहे.."
" हॅलो !! " आता अभिने आवाज दिला. " निघालास ... म्हणजे पळतो आहेस ... " अभिने त्याला टोमणा मारला.
" हा ..... हा ..... हा ..... पळायचे असते तर चुपचाप निघून गेलो असतो. ",
" पळपुटा नसशील तर समोर ये ना ... असा लपून छपून का राहतोस .. ",
" चांगला जोक होता.... आवडला.... समोर आलो असतो ... पण मग तुझ्या आई-वडिलांना कसे भेटता आले असते... ते तर गावाला असतात ना ... " ,
" तुला कसे माहित.. " अभि चक्रावला.
" तुझी बायको .... माझी वहिनी .... तीही बँकेत जाते ना ... तिलाही कसे भेटणार... तुझा लहान भाऊ , last year ला आहे...... त्या ठरलेल्या बसने निघाला असेल आता... त्याला वाटेत गाठू शकतो... सर्वांना एकत्र घेऊन ये , मग येतो समोर ... " नेहमीच शांत असणार महेश आता भडकला.
" तोंड सांभाळून बोल ... कोणाला धमकी देतो आहेस ... " ,
" हा .... महेश राहिला कि... कोणाला धमकी देऊ.... तुही विचार कर ... तुझी बायको ... ती पण माझी वहिनी .... घरात एकटीच असते... तुझे आई-वडील दुसऱ्या टोकाला राहतात.. कितवा मजला ... हा ... आठवलं .... ६ व्या मजल्यावर राहतात ना ... आजूबाजूचे शेजारी ... दरवाजा लावून बसलेले असतात... एकटेच राहतात ना ते ... छान काळजी घेयाची त्यांची... बायकोला हि छान जपायचे.... माझ्या समोर धमकी असा शब्द नाही काढायचा.. " महेशला एका क्षणात गप्प केले त्याने.
" तर ... मला वाटते ... माझे बोलणे संपले. छान वाटलं बोलून ... अभि आणि महेश.... छान जोडी आहे तुमची... god bless you !! " त्याने फोन कट्ट केला.
अभि टेन्शन मध्ये होता, माझ्या कुटुंबाची माहित याच्याकडे कशी... " सर ... सर !! " तेव्हाच फोन टॅप करणारा ओरडला.
" मघाशी .... त्याचे शेवटचे बोलणे १ मिनिटापेक्षा जास्त होते. लोकेशन मिळू शकते. " अभि त्याचे टेन्शन विसरून त्याच्याकडे लगेच गेला.
" कोणती लोकेशन आहे ... ",
" थांबा सर ... Find होते आहे... " पुढच्या १० सेकंदात लोकेशन मिळाली.
" हे कसे possible आहे .... आपल्या पोलिस स्टेशनच्या मागची लोकेशन आहे... " तो म्हणाला.
अभिने ते ऐकले आणि तसाच धावत बाहेर आला. आजूबाजूला बघू लागला , काही अंतरावर एक काळ्या रंगाची गाडी उभी होती. अभि त्याच्या दिशेने पुढे जाणार , तोच गाडी सुरु झाली. भरधाव वेगाने अभिच्या बाजूने निघून गेली. अभिने अंदाज लावला . तोच असणार गाडीत. अभि सुद्धा वेगाने धावत आला आणि गाडीत बसून वेगाने त्याचा पाठलाग करण्यासाठी निघाला. सकाळची वेळ , त्यामुळे रस्त्यावर गाड्या नव्हत्याच. अभिच्या नजरेसमोर असलेली गाडी वेगाने पळत होती.
" हॅलो मोहिते ... " अभिने पोलीस स्टेशन मध्ये कॉल लावला.
" Yes, सर ... बोला ",
" त्या फोनची लोकेशन चेक करा पुन्हा ... " मोहितेने लगेच काम केले.
" हॅलो सर .. मोबाईल एखाद्या गाडीत असावा ... मोबाईल वेगाने पुढे पुढे जातो आहे.. " अभीचा हा अंदाज बरोबर निघाला. समोरच्या गाडीतच होता तो... दोन्ही गाड्या वेगाने जात होत्या. रस्तात मध्ये मध्ये येणाऱ्या वाहनांना मागे टाकत ती गाडी पुढे जात होती. अभिने सुद्धा त्या गाडीचा पाठलाग करणे सुरूच ठेवले होते. एका वळणावर त्याने गाडी वळवली. अभिने हि तेच केले. त्या वळणावर अचानक एक मोठा ट्र्क अभिच्या गाडी समोर आला. ट्रकने मोठयाने हॉर्न वाजवला. अभिने मोठ्या शिफारतीने ट्रकच्या अगदी बाजूने गाडी वेगाने पुढे नेली. गाडीची डावी बाजू ट्रकला घासली गेली. त्याचा मोठा .... अंगावर शहारा आणणारा आवाज झाला. हुश्श !! मोठा अपघात होता होता वाचला. एवढे झाले तरी अभिने त्या गाडीवरची नजर हटू दिली नाही.
अभि लवकर सावरला आणि पुन्हा त्या गाडीचा पाठलाग सुरु झाला. कुणास ठाऊक .... हा खेळ अजून किती वेळ चालणार होता. एका क्षणाला ती गाडी इतकी नजरेसमोर होती , कि पिस्तूल काढून त्या गाडीवर गोळ्या झाडाव्यात असेही त्याच्या मनात येऊन गेले. तरी आजूबाजूला गाड्या आहेत , रस्त्यावर चालणारी माणसे आहेत .... म्हणून हा विचार त्याने गुंडाळून ठेवला.
" हॅलो .... आहेस कुठे तू ... " महेशने अभिला कॉल लावला.
" मी त्याचा पाठलाग करतो आहे... बघू आता कसा सुटतो ते .... " अभिने कॉल कट्ट केला. पुन्हा एकदा त्याने गाडी वेगळ्या रस्त्याने वळवली. अभि मागोमाग , त्याला आठवलं काही ...
" हॅलो कंट्रोल रूम ... मी इन्स्पेक्टर अभिषेक .... मी एका गुन्हेगाराचा पाठलाग करतो आहे. त्याची गाडी आता हायवे सोडून ' शात्री पुलाच्या ' दिशेने निघाली आहे. तुम्ही दुसऱ्या दिशेने पूल बंद करा.... लवकर ... त्याला पकडणे गरजेचं आहे... " अभीचा तो अंदाजही बरोबर ... अभि मागे होताच. पण त्याच्या लक्षात आले कि गाडीचा वेग कमी होतो आहे. गाडी पुलावर चढली.
" हॅलो सर .. आम्ही शात्री पूल मागच्या बाजूने बंद करत आहोत... " अभिला कॉल आला. किती जलद काम करतात आपले पोलीस , असा स्वतःलाच छान वाटले अभिला.
पण ती गाडी जास्त पुढे गेली नाही. तिचा वेग खूपच कमी झालेला. हळूहळू करत ती गाडी पुलाच्या अगदी मध्यावर येऊन थांबली. अभिनेही त्याची गाडी काही अंतरावर थांबवली. अभिने समोर बघितले . त्या बाजूने पोलिसांनी नाकाबंदी केली होती, कदाचित त्यांना बघूनच याने गाडी थांबवली असेल. मात्र या बाजूने अभि एकटाच होता. पिस्तूल काढले. अभि हळूहळू तो गाडीच्या दिशेने चालू लागला. गाडीतून काहीच हालचाल नव्हती. अभि गाडीच्या मागच्या बाजूला आला. मागच्या काचेतून त्याला ड्रायविंग सीटवर कोणी बसलेला दिसला. अभि अधिक सावध झाला. " तोच .... सुपरमॅन ... " असे मनात म्हणत एक सुरक्षित अंतर ठेवून , पिस्तूल समोर धरत हळूहळू गाडीच्या समोर जाऊ लागला. पलीकडच्या बाजूनेही काही पोलीस , हवालदार अभिच्या मदतीला येतं होते. अभिने पाहिलं. ड्रायविंग सीट वर बसलेला माणूस ... त्याचा एक हात driving wheel ला बांधून ठेवलेला.... दुसरा हातही बाजूच्या सीटला बांधलेला , पण गाडी सुरु करू शकेल इतकाच मोकळा होता. तोंडावर पट्टी लावलेली. काय प्रकार कळेना. अभि त्याच्या आणखी जवळ गेला. पाहिलं तर त्याला त्या सीटला बांधून ठेवलेले. अभिने हळूच त्याच्या तोंडावरची पट्टी काढली कारण तो कधी पासून काही सांगायचा प्रयत्न करत होता. पट्टी काढल्या काढल्या ... " गाडीत बॉम्ब आहे... गाडीत बॉम्ब आहे... " असे ओरडला. अभि लगेचच मागे झाला.
ताबडतोब त्याने बॉम्ब पथकाला बोलावले. गाडीला सर्व बाजूनी घेरले गेले. बाँम्ब पथकाने काळजीपूर्वक तपास केला. जवळपास एक तासाने त्यांनी " All clear " असं देऊन निघून गेले. आता त्या माणसाला बाहेर काढले. अभिने सर्वात आधी त्याच्या हाताकडे पाहिले... हातावर टॅटू नव्हता म्हणजे तो सुपरमॅन नव्हता. हे नक्की झालं.
" कोण आहेस तू ... " अभिने त्याला विचारलं. तो माणूस अजूनही घाबरलेला होता. त्याच्या श्वासांवर नियंत्रण आले तेव्हा तो बोलला.
" माझे नाव नागेश ,.... साधा माणूस आहे मी ... " ,
" अरे गाढवा ... तू काय स्वतःला बांधून घेतलेस का ... साधा माणूस आहेस मग ... मला बघून पळालास का ... आणि हा मोबाईल कोणाचा आहे... " अभिला मागच्या सीटवर मोबाईल मिळाला होता.
" सांगतो सर.... मी काल रात्री जॉब वरून घरी निघालो होतो. रात्री ११:३० वाजता , माझी तीच नेहमीच वेळ आहे. एका सिग्नलला थांबलो होतो तर मागच्या सीट वर कोणीतरी जबरदस्ती येऊन बसले. इतक्या चपळ .... दरवाजा उघडून बसला पण तो... तोंडावर मास्क ... हातात बंदूक.. बोलला कि तुला मारणार नाही , पण जिथे सांगतो तिथे घेऊन चल .. घाबरलो होतो. तो रस्ता सांगत राहिला , मी गाडी फिरवत होतो. साधारण रात्री ३ वाजता , कुठेतरी एका जुन्या पडक्या मिल मध्ये गाडी घेऊन आलो. तेव्हा त्याने काहीतरी डोक्यावर मारले. मी बेशुद्ध होतो. सकाळी त्यानेच मला जागे केले. किती वाजले होते माहित नाही. जागा झालो तर असे बांधून ठेवलेले... एक हात जरा मोकळा होता तो गाडी सुरु करण्यासाठी... तिथून निघालो पुन्हा , ते पोलीस स्टेशनच्या मागच्या बाजूला गाडी उभी करायला सांगितली. "
" कोण होता तो .... गाडीत तर एकटाच आहे तू .... " , अभिने पुन्हा विचारलं.
" मला काय माहित कोण होता ते ... तो गाडीत मागच्या सीटवर होता बसून... लॅपटॉप घेऊन , फोनवर बोलत होता. मी कसा पळणार होतो.... बांधलेले मला. खुप वेळ बोलत होता कॉलवर. शेवटी त्याचे बोलणे संपले, मोबाईल मागच्या सीटवर ठेवला ... आणि बोलला कि या मोबाईलमध्ये बॉम्ब आहे आणि त्याचा रिमोट माझ्याकडे आहे. गाडीतून उतरला आणि बोलला , ५ मिनिटे देतो , माझ्या रिमोटच्या range बाहेर गेलास कि वाचलास.... ५ मिनिटांनी मी रिमोट्चे बटन दाबणार... तो उतरल्या बरोबर गाडी सुरु केली मी... "
" मग मला बघूनच गाडी घेऊन पळालास ना ... " ,
" नाही सर ... तुम्हाला बघितले पण नाही मी... तो गाडीपासून दूर जायची वाट बघत होतो ... बंदूक होती त्याच्याकडे ... तशीच गोळी मारली असती तर ... दूर गेला तशी गाडी सुरु केली ... त्याच्या पासून जितके दूर जाता येईल तितके जायचे होते... आणि रात्रभर गाडी चालवत होतो , पेट्रोल कमी झालेलं .. ते संपायच्या आधी मला दूर जायचे होते. ब्रिजवर येऊन पेट्रोल संपले म्हणून गाडी थांबली. " अभिला ते सर्व ऐकून स्वतःचा राग आला. तोपर्यंत अभिची टीम आलेली.
" मोहिते .... त्याच्याकडे काही आहे का बघा... त्याचा ID वगैरे ... ओळख पत्र काही .. इथेच चेक करा " सर्व त्या पुलावर होते. त्या गाडीची तपासणी करायची होती. मोहिते त्याला चेक करत होता. तर त्याच्या शर्टच्या खिश्यातुन काही मिळाले.
" सर ... हि चिठ्ठी मिळाली आहे... " मोहितेने ती चिठ्ठी अभिला दिली. चिठ्ठी लिहलेली नव्हती. एखाद्या कॉम्पुटर किंवा लॅपटॉप वर टाईप करून त्याची प्रिंट काढलेली. अभि चिठ्ठी वाचू लागला.
" Hi अभि.. मला माहित आहे , तू याला नक्की पकडणार... सोडून दे त्याला ... कॉमन मॅन आहे तो... चिठ्ठी वाचत असशील तर हेही ऐक , हि चिठ्ठी वाचेपर्यत मी वेगळ्या दिशेने निघून गेलो असेन.... एक गोष्ट मात्र नक्की.... मला वाटायचे कि या जगात माझ्या सारखा मीच... पण तू तर माझ्यापेक्षाही हुशार आणि चपळ निघालास..... मला ना लोकांना दुखापत करायला आवडत नाही. ते रक्तपात करायला नको वाटते. म्हणून मी बंदूक वगैरे वापरत नाही. बघ.... माझ्या मागे लागून काही फायदा नाही. मी कधीच सापडणार नाही. सुपरमॅन कसा .... किती जलद आहे तो .... तसाच मी आहे. मला असे खेळायला खूप आवडते.. सध्या लोकांनी डोकं वापरायचे सोडून दिले आहे. त्यासाठी असे किचकट , मेंदूवर ताण देणारे काम करून जातो. विचार करणे चांगले असते ना ... तुझ्याकडे डोके आहे.. चांगलंच वापर करतोस ... छान ... मी निघालो... पळत नाही आहे हा ... काय ना ... तुमची मुंबई भारी आवडली मला. पुन्हा भेटायला नक्की येईन ... Bye !! "
अभिची चिठ्ठी वाचून झाली. अभिने एक नजर तिथे असलेल्या त्याच्या टीमकडे पाहिलं. ती बंद पडलेली गाडी ... त्याकडे पाहिलं. तो गाडी चालवणारा ... त्याची आणखी चौकशी , तपासणी सुरु होती. मग त्याने पुलाच्या खाली हळूहळू सुरु होणारे जनजीवन त्याकडे पाहिले. दिवसाची कामे हळू हळू सुरू होत होती. लोकं कामावर निघालेली. काहींना घाई झालेली , ते घाईघाईने चालत होते. काही टॅक्सिवाले सकाळच्या कस्टमर साठी रांगा लावून उभे होते , नुकतेच ताजी भाजी घेऊन आलेल्या भाजीवाल्यासोबत काही बायका हुज्जत घालत होत्या. अभिने पुन्हा ती चिठ्ठी वाचली. कागद घडी घालून खिश्यात ठेवला.
" नक्की वाट पाहीन तुझी ...... मिस्टर mastermind !! " अभि मनातल्या मनात बोलला. आणि समोर त्या नव्याने सुरु होणाऱ्या दिवसाच्या वर्दळीकडे पाहत शांत उभा राहिला.
================================= ( season 1 - The End )=============
No comments:
Post a Comment