चेकमेट.....!! (भाग पहिला )

                "कसा आहेस ? " inspector अभिषेकने तुरुंगात येत म्हटलं. " ठीक आहे... तुमचीच कृपा... " सागर उभा राहत म्हणाला. सागर तुरुंगात कैदी म्हणून होता. inspector अभिषेक आज पुन्हा चौकशी साठी आला होता, आज काहीतरी माहिती मिळावी म्ह्णून... सागर, inspector अभिषेकची वाटच बघत होता जणू. " मी येणार हे तुला माहित होतं वाटते... " अभी आतमध्ये जात म्हणाला. 

"बसा साहेब... तुम्ही येणार हे मला माहित नव्हतं तर माझं तसं अनुमान होतं.... असो, आज असेच आलात... आज रेकॉर्डिंग करत नाहीत का ,माझं स्टेटमेंट..... " सागर अभीकडे बघत म्हणाला. inspector अभिषेक , आत ठेवलेल्या खुर्चीवर जाऊन बसला. सागर त्याच्या समोरच बसला. 

" गेल्या ४ मिटिंगमध्ये जे काही रेकॉर्डिंग झालं... त्यात काहीच नव्हतं. तू काहीच सांगितलं नाहीस... म्हणून आज असाच आलो. " अभि शांतपणे म्हणाला. 

त्यावर सागर हसला. " मी खरं सांगितलं असतं, तुम्ही रेकॉर्ड केलं असतं, पण त्याचा काही फायदा झाला नसता.... मी बोललो असतो कि तुम्ही बळजबरीने माझ्याकडून बोलवून घेतलंत.... " सागर अगदी शांतचित्ताने बोलत होता. अभिला काय बोलावं ते कळत नव्हतं. थोडावेळ अभि, सागर कडे बघत राहिला. विचार करून बोलला. 

" हे बघ सागर... हे तुलाही माहित आहे आणि मलाही... त्या दोघांना तू मारलं आहेस... तुझी शिक्षा त्या बाकीच्यांना का देतो आहेस... " त्यावर सागर पुन्हा हसला. आजूबाजूला बघितलं. 

" तुम्ही एकटे आहेत म्हणून सांगतो... दोघांना नाही पण एकाला नक्की वर पाठवलं आहे.... आता तो कोण आहे ते तुम्ही शोधा... " तसा अभि खुर्चीवरून उठला आणि सागरची कॉलर पकडली. 

" गेले २ महिने झाले... तुझ्यामुळे त्या बाकी ४ जणांना आत टाकला आहे... त्याचे काहीच वाटत नाही तुला.... " सागरने त्याचे हात झटकले.

"inspector.... हात मलाही उचलता येतो... पण चांगल्या माणसांवर हात उचलत नाही मी... " अभि त्याच्यापासून जरा लांब जाऊन उभा राहिला. थोडावेळ तिथे थांबून मग आपल्या केबिन मध्ये आला. 

             दोन महिन्यापूर्वी, ५ खून ,५ दिवशी असे एका मागोमाग झाले. मिळालेल्या पुराव्यानुसार, ५ जणांना अटक झाली. केस inspector अभिषेक कडे आली होती. सोबत महेश होता. जेव्हा केस सोडवणं अशक्य झालं तेव्हा या दोघांकडे केस आली. आधीच्या inspector ने ५ जणांना पकडलं होतं. अर्थात पुरावे बक्कळ नसले तरी खूप काही मिळालं होतं. महत्वाचं म्हणजे,CCTV चे विडिओ.. ५ हि खुनांच्यावेळी, त्यांना भेटलेल्या शेवटच्या व्यक्तीमध्ये या पैकी कोणी ना कोणी होतंच. 

अभि वैतागून त्याच्या केबिनमध्ये आला. आणि असाच बसून विचार करू लागला. थोड्यावेळाने डॉक्टर महेश त्याचं काम संपवून भेटायला आला. 

" काय झालं अभी... सकाळी सकाळी टेन्शन मध्ये... " महेश अभिच्या केबिन मध्ये आला. 

" सावंत.. जरा दोन चहा सांगा.. " महेश खुर्चीवर जाऊन बसला. 

" काही नाही रे... हि नवीन केस... त्या inspector ने त्या ५ जणांना कश्यावरुन पकडलं तेच कळत नाही. ",

" हम्म... ते जरा विचित्र आहे ना... एकाचेही फिंगर प्रिंट्स नाहीत... " महेश बोलला. तोपर्यंत चहा आली. अभिने पुन्हा केस फाईल उघडली. ५ खून, प्रत्येक वेळेला पकडलेल्या आरोपी पैकी, मृत व्यक्तीला भेटलेला शेवटचा व्यक्ती... फक्त त्यांचे फिंगर प्रिंट्स नाहीत किंवा असा ठोस पुरावा नाही... बाकी खुनाची पद्दत एकच... सागर सोडून बाकीचे ४ जण मुके... बोलताच येत नाही. त्यात सागर काही कबूल करायला तयार नाही. 

" त्यात आज बोलतो कसा... मी एकालाच मारलं आहे... ते कोणाला आणि कसं ते तुम्ही शोधा... शहाणाच आहे मोठा... " आता अभि हसत म्हणाला. 

" बरं... त्याची पुढची सुनावणी कधी आहे.... " महेशने चहा संपवली. 

" दोन दिवसानी.... तू येणार आहेस ना.. " ,

"बघू... काम नसेल तर येईन... चल मी निघतो... " महेश गेल्यावर अभि कोर्टात जाण्याची तयारी करू लागला.  

               २ दिवसांनी, कोर्टात केस उभी राहिली... आधीही २ महिन्यात , ३ वेळा त्यांची सुनावणी झाली होती. परंतु त्यातून काहीच निकाल हाती आला नव्हता. म्हणून यावेळेस काय निकाल लागतो याची सर्वांना उत्सुकता होती. ५ पैकी ४ आरोपी अपंग (मुके) असल्याने केसला वेगळाच अर्थ प्राप्त झाला होता. खून करताना वापरलेलं हत्यार मिळालं नव्हतं. ५ हि खून गोळी मारून झाले होते. खूप शोधून सुद्धा ते हत्यार सापडलं नव्हतं. त्यात सागरने सगळे आरोप फेटाळून लावले होते. वकील सुद्धा नाकारला होता त्याने. सागरला वकिलीची चांगली जाण होती बहुतेक. म्हणून स्वतःच, स्वतःची केस लढत होता. तशी मुभा असते ना कोर्टात. तर... आतापर्यंत झालेल्या तीन सुनावणीत झालेल्या आरोपांत , सागरने सगळ्या आरोपातून नकार दिला होता. फक्त CCTV फुटेजमुळे यांना पकडलं होतं. म्हणून यावेळेस कोणते नवीन पुरावे भेटले आहेत यासाठी सर्व जमले होते. जज अजून यायचे होते. सागर आणि त्याच्या सोबत असलेले ४ आरोपी एकत्र बसले होते. महेश आला आणि अभिच्या बाजूला जाऊन बसला. 

"ऐक जरा... बाहेर ये... बोलायचे आहे जरा... " महेश अभिच्या कानात कुजबुजला... 

" अरे.....  आता सुरु होईल केस... नंतर बोलू... " अभि, महेशला खाली बसवत म्हणाला. 

" त्याच संबंधी बोलायचं आहे... " ते ऐकून अभि लागलीच बाहेर गेला. 

"बोल... काय सांगायचं आहे..." ,

" मला एक सांग... या ५ जणांची केस एकत्र का चालू आहे... ",

"म्हणजे काय बोलायचे आहे तुला... ",

"अरे... यांचा काही संबंध आहे का... ५ खून झाले... मग ५ वेगवेगळ्या केस का केल्या नाहीत...एकच सुनावणी का.... असं विचारतो आहे मी.. ",अभि विचारात पडला. 

"हो रे... ते मलाही माहित नाही... आधीच्या ३ पैकी २ सुनावणी तर केस माझ्याकडे येण्या आधीच झालेल्या होत्या. तेव्हापासून हि एकच केस आहे." ,

"बरं... मग ऐक...मी थोडा तपास केला. आधीच्या inspector म्हणजे inspector पाटील यांनी... ५ वेगवेगळ्या केस उभ्या करण्यापेक्षा एकच केस फाईल केली. कारण एकच पद्दत होती खुनाची... त्यांनी ते लॉजिक वापरलं.  पण या ५ जणांचा खरोखर संबंध आहे... " ,

"काय ? " ,

" हे पाचही एकमेकांचे मित्र आहेत.. " हे तर अभिला माहीतच नव्हतं.

" आणखी एक गोष्ट... हे सगळं मागच्या केस सारखं वाटत नाही तुला... ?",

"काय ते ? " ,

"CCTV फुटेज... त्यावरून यांना अटक केली ना.. या सर्वाना खून करायचा होता तर वेश बदलून, मेकअप वगैरे करून आले असते ना... किंवा लपून आले असते. पण इथे तर सगळेच कॅमरा समोर येतात. " महेशने आणखी माहिती पुरवली. 

" काय बोलायचे आहे नक्की.. ",

" मला वाटते ना... या पैकी कोणीच खून केलेला नाही... " महेशने मत मांडलं. 

" ते बघू... तू बोलतोस तेही बरोबर आहे... बाकी... आज काय होते ते कळेल आता.. "दोघे आत आले.  

                 १० मिनिटांनी केसच्या सुनावणीला सुरुवात झाली. पुन्हा एकदा CCTV फुटेजचा पुरावा उभा करून वकिलाने सागर सहित चार जणांवर आरोप केला. यावेळेस सागरकडून कोणताच बचाव  झाला नाही. सागर काहीच बोलत नाही म्हणून जज नेच त्याला विचारलं. 

" मिस्टर सागर, यावेळेस तुम्हाला काही बोलायचे नाही का ? " सागर आता आरोपीसोबत जाऊन उभा राहिला. " नाही जज साहेब, एक सांगायचे होते.... आम्हा, ५ हि जणांना गुन्हा कबूल आहे... ते खून आम्हीच केले... " या सागरच्या वाक्याने, कोर्टात एकच खळबळ उडाली. 

" मिस्टर सागर... तुम्ही काय बोलत आहेत ते कळते आहे का तुम्हाला... " जज साहेबांनी पुन्हा विचारलं. 

" हो सर, मी स्वतः सांगतो आहे... आणि या सर्वांच्या वतीने सुद्धा... ",

"ठीक आहे... पण तसं सर्वानी लेखी लिहून द्यावे लागेल. कारण काही जणं अपंग आहेत... " हे खूपच विचित्र होतं. सागर अचानक कसा बदलला. ३ वेळेस तर निर्दोष आहे असंच सांगत होता. अभि ला जास्त धक्का बसला होता. अचानक कसं हे घडलं. सगळ्यांनी लेखी लिहून दिलं. जज साहेबांनी सगळं वाचून घेतलं. 

" आरोपींनी स्वतःच गुन्हयांची कबूली दिली असल्याने केस पुढे चालवण्यात अर्थ नाही. तरी यातील काही आरोपी अपंग असल्याने त्यांना कोर्ट थोडी कमी शिक्षा देत आहे. त्या चार आरोपींना ५० वर्ष सक्तमजुरी तर सागर यांना आजन्म कारावासची शिक्षा सुनावण्यात येत आहे." केस संपली... आरोपींना पुन्हा तुरुंगात नेण्यात आलं. शिक्षेची सुनावणी झाली असली तरी त्या सगळ्या क्रियेला २ दिवस तरी लागणार होते. तोपर्यंत तरी आराम होता अभिला. एकदम आरामात बसला होता तो त्याच्या केबिनमध्ये... महेश आला. 

" काय साहेब... एकदम आरामात,... " महेश हसत म्हणाला. 

" हा रे... बघ ना... त्या सागरने केसच संपवून टाकली. असं का केलं त्याने याचा विचार करतो आहे.. ",

"आता कशाला विचार करतो आहेस... शिक्षा तर भेटली त्यांना... ",

"तरी पण... २ महिने काही बोलत नव्हता... आणि आता अचानक खुनाची कबुली... विचित्र वाटते ना... " अभि उभा राहत म्हणाला. 

" जाऊ दे ते... त्याला भेटायला जाणार होता ना... गेला नाहीस... " महेश त्याचं सामान उचलत म्हणाला. 

" जातच होतो..." महेश त्याच्या घरी आणि अभि , सागर ज्या तुरुंगात होता... तिथे निघाला. 

सागर आणि त्या चार जणांची त्या तुरूंगातून ,दुसऱ्या मोठ्या तुरुंगात रवानगी होण्यास आठवडा जाणार होता. तोपर्यंत ते तिथून जवळच असलेल्या तुरुंगात होते. सागर त्याच्या तुरुंगात बुद्धिबळ खेळत बसला होता. याआधी सुद्धा तो असा एकटाच बुद्धिबळ खेळत असे. inspector अभिषेकला त्याने बघितलं नाही,एवढा तो त्या खेळात मग्न झाला होता. अभि त्याला कधीपासून बघत होता. थोड्यावेळाने सागरची नजर अभिषेक वर पडली. तसा तो उभा राहिला. 

" या या inspector साहेब ...आज इकडे कसे आलात ? " ,

"असाच... तुला भेटायला आलो. " अभिने हवालदाराला हाताने खूण करून टाळ उघडायला सांगितलं. आणि अभि आत गेला. 

"तुझ्याबरोबर बोलायचं होतं म्हणून आलो. " अभि आत ठेवलेल्या खुर्चीवर बसला. 

"असं आहे तर.. अजूनही काही बोलायचे आहे का... मला वाटलं निकाल लागला तसं तुमचं काम संपलं... " सागर बुद्धिबळाच्या पटाकडे पाहत म्हणाला. 

" असं का केलंस ?... हे जर तू आधी सांगितलं असतं तर तुझा आणि पोलिसांचा... दोघांचा वेळ वाचला असता... " अभि बोलला तसा सागर त्याच्याकडे न बघताच हसू लागला. खूप वेळ हसत होता तसाच.  "तुम्हाला येतो का हा खेळ खेळता... " सागरने विचारलं. 

" पहिला खेळायचो... आता नाही... का " ,

"नाही... तुम्ही विचारलं ना... आधी का नाही सांगितलं... सेम... अगदी या खेळासारखं... यात घाई करून चालत नाही. सावकाश... डोकं लावून, योग्य ती चाल रचुन खेळावं लागते.. " सागर बोलला. 

" पण तू एकटाच का खेळत असतोस.. " अभिच्या पुढच्या प्रश्नावर सुद्धा सागर हसला. 

"एकटा नाहीच आहे... समोरची चाल खेळल्याशिवाय ते शक्य नसते. आणि आता या खेळात समोरच्या चाली रचून झाल्या आहेत. आता आमची वेळ आहे, योग्य त्या चाली रचायची." अभिला अजिबात कळत नव्हतं ,सागर काय बोलतो आहे ते... अभि बाहेर आला, हवालदाराने टाळ लावलं. सागरकडे बघत म्हणाला,

" मला वाटते, कि हे तू आधीच सांगायला पाहिजे होतं... Anyways... केस तशीही close झाली आहे... " ते ऐकून सागर मोठयाने हसला.

" केस close झाली नाही सर... आता कुठे केसला सुरुवात झाली आहे. आराम करायचा असेल तर तो आताच करून घ्या... हे डॉक्टर महेशला सुद्धा सांगा... कारण नंतर झोपायला तरी मिळेल का ते माहित नाही तुम्हाला... " पुन्हा मोठयाने हसत बुद्धिबळ खेळू लागला. आधीच्या हसण्यावर एवढं लक्ष नाही दिलं अभिने, पण शेवटी जो हसला. ते विकृत हास्य होतं. सागरकडे शेवटचा एक कटाक्ष टाकून अभि घरी निघाला. 

                    आणखी ६ दिवसांनी, त्या चार आरोपींना एका ठिकाणी तर सागरला जन्मठेपेची दुसऱ्या तुरुंगात नेण्यात आलं. आता अभिषेककडे दुसरी केस आलेली. त्यात तो गुंतला होता. महेश त्याच्या कामात बिझी झालेला. सागर त्याची शिक्षा भोगत होता. normal routine सुरु झालेलं. यातच आठवडा उलटला. अभिची आणखी एक केस सोडवून झाली. नवीन केस सुरु करणार इतक्यात एका खुनाची केस हाती आली. अभि लगेचच घटनास्थळी पोहोचला. महेश अर्ध्या तासाने आला. गोळी मारून हत्या केली गेली होती. त्यांच्या राहत्या घरात... Dead body महेशच्या लॅबमध्ये पाठवली. सोबत महेश निघून गेला. अभि काही पुरावा वगैरे मिळतो का ते बघत होता. फिंगर प्रिंट्स... आणि बाकी... ते त्याची टीम बघत होते. अभि तसं काही संशयास्पद मिळालं नाही. CCTV ची व्यवस्था नसल्याने watchman ला विचारण्याशिवाय पर्याय नव्हता. 

" कोणीच आलं नव्हतं त्यावेळेस सर.. "अभिने ते ऐकून घेतलं. दुसरं काय होतं हातात त्याच्या. तो दिवस तर नुसता पुरावे गोळा करण्यात गेला. दुसऱ्या दिवशी सकाळी महेश post mortem चे रिपोर्ट घेऊन आला. 

" इंटरेस्टिंग गोष्ट आहे अभि... " महेश धावतच त्याच्या केबिनमध्ये पोहोचला. 

"काय झालं एवढं धावायला... " अभि हातातलं काम सोडून उभा राहिला.

"बस... बस अभि... सॉलिड माहिती मिळाली आहे.. पवारांचा खून झाला ना... गोळी मारून... त्यांच्या शरीरातून जी बुलेट (गोळी) मिळाली ना... ती अगदी same to same.... त्या पाच खुनात वापरलेल्या सारखीच आहे... " महेशने माहिती पुरवली. 

" काय बोलतोस !! " अभि लगबगीने ते रिपोटर्स बघू लागला. 

" मी जेव्हा पहिली ,हि गोळी बघितली ना... तेव्हाच मला संशय आला होता. मी लगेच match सुद्धा करून बघितली... तेव्हाच मला संशय आला होता. तर उत्तर एकच.. ",

" ह्म्म... पण त्या पाच खुनांचा आणि याचा काय संबंध.... " अभीचा पुढचा प्रश्न... 

" मला वाटलंच होतं... म्हणून लगेच मी यांचा काही संबंध आहे का ते माहिती काढली. तर त्या मृत व्यक्तीपैकी एकाचे हे मानलेले भाऊ होते. " आता अभिला विचार करायला भाग पडले. 

" शिवाय मला त्यांच्या शर्टाच्या खिशातून काही सापडलं... " आणि डॉक्टर महेशने एका लहान पिशवीतून एक बुद्धिबळाची सोंगटी बाहेर काढली. अभिने ती हातात घेतली... 

" याला "प्यादं" म्हणतात ना... याचा काही संबंध आहे का... " अभिने महेशला विचारलं.

" ते तुला शोधायचं आहे... पण मला तरी वाटते कि यांचा आणि त्या पाच खुनांचा काहीतरी संबंध असावा नक्की... " आता खरंच अभि विचारात पडला. 

महेश थोडयावेळाने एक कॉल आला तसा निघून गेला. अभि एकटाच त्याच्या केबिनमध्ये विचार करत बसला होता. महेशने रिपोर्ट आणले होते, बाकीचे रिपोर्ट यायचे बाकी होते. त्याशिवाय काही हालचाल करता येणार नव्हती. त्याचं फाईल पुन्हा पुन्हा बघत होता अभि. समोर ते "बुद्धिबळातलं प्यादं" होतं. त्याने ते हातात उचलून घेतलं आणि बोटांमध्ये फिरवू लागला. अचानक त्याला सागर आठवला आणि त्याचं बोलणं... तसाच उठला , गाडी काढायला सांगितली आणि तडक सागर जिथे होता तिथे पोहोचला. सागर त्याचं नेहमीच काम संपवून पुन्हा एकदा बुद्धिबळाचा डाव मांडून बसला होता. अभिला बघितलं त्याने पण उभा राहिला नाही. 

"सागर ... काय संबंध आहे सांग मला... " अभिने त्याला बाहेरूनच विचारलं. 

" अरे व्वा !! सुरवात झाली वाटते.. छान " सागर हसत म्हणाला. " आणि तुम्हाला पुढचा क्लू भेटला असेल ना... प्यादं " यावरून अभिला नक्की समजलं कि याला खूप काही माहित आहे.. 

" सागर... सांग... काय चाललंय नक्की... तुला ते माहित आहे, हे मला कळलं आहे... " ,

"तुम्ही तसे हुशारच आहेत... चला.. आत येता का... सांगतो सगळी गोष्ट.. " सागरने अभिला आत बोलावलं. अभि आत आला तसा सागर पुन्हा म्हणाला... 

" वेळ आहे ना.. कथा जरा मोठी आहे.. चालेल ना... ",

"तू सुरु कर.... मी बघेन वेळेचं... " एका हवालदाराला सांगून त्याच बोलणं रेकॉर्ड करायला सांगितलं.

"चला सुरुवात करू... पहिलं सांगतो कि आम्हा ५ जणांचे अटक होणे... it's a part of the plan... परफेक्ट जमला.. आधी वाटलं होतं कि तसं होणार नाही... पण छान जमलं. त्यानंतर , हे तुमचं इकडे येणे... ते सुद्धा प्लॅन प्रमाणेच... मला माहित होतं कि हे प्यादं घेऊन तुम्ही इकडेच येणार.... तो actually मला इशारा आहे... पुढचा क्लू तुम्हाला देण्यासाठी... तो नंतर देतो... आधी स्टोरी... बुद्धिबळाचा खेळ आहे ना.. तसंच काहीसं झालं आहे... फक्त आमच्याकडेच सैन्य थोडं कमी होतं म्हणून... सांगायचं झालं तर असं.. " सागरने बुद्धिबळाच्या एक -एक सोंगट्या बाजूला काढून ठेवल्या. फक्त राजा आणि ६ प्यादे.. एवढंच सफेद सैन्य ठेवलं. 

" हा... आता बरोबर आहे.. त्यातले आम्ही ५ प्यादे.. " सागर बोलला. 

" म्हणजे... तू खून केलास ना.. मग एवढे दिवस का कोर्टात नकार देत राहिलास... " सागर पुन्हा हसला. 

" तेव्हा सुद्धा सांगितलं... या खेळात वेळ खर्च करावा लागतो. तेव्हा result मिळतो. अजून एक गोष्ट... आमच्यापैकी कोणीच खून केलेला नाही... हा सुद्धा प्लॅन चा भाग आहे... " अभि उठला आणि सागरची मान पकडली. 

" काय खेळ समजला का तुम्ही.. पोलीस, कोर्ट वगैरे... मज्जा येते का खून करायला... " सागर फक्त हसत होता. थोड्यावेळाने अभि खाली बसला. 

" कोणी मारलं त्यांना... " ,

"सांगतो.. आधी पुढच्या क्लू ची तयारी करतो. " आता सागर, काळ्या सैन्याची एक-एक सोंगटी बाहेर ठेवू लागला. बुद्धिबळाचा पटावर आता २ प्यादे, १ हत्ती, १ घोडा, १ उंट , वजीर आणि राजा होता. 

" काय समजायचे... एवढ्या सगळ्यांना मारलं तुम्ही... " अभि ते बघून म्हणाला. 

" नाही नाही सर... फक्त ५ जण आधी आणि आता एक... हे जे मेले आहेत ना, ते सगळे प्यादेच होते... ",

"तू मारलं नाहीस, मग कोणी मारलं... " ,

"आमच्या एका उरलेल्या प्याद्याने... तुम्हाला अजिबात माहिती नाही हा खेळ... " सागर पुन्हा हसत म्हणाला. 

" बाकी मोठे योद्धे जरी गेले असले तरी एक प्यादा... योग्य ठिकाणी, पण दुसऱ्या राजाच्या पटावर पोहोचला तर तो वजीर होतो... माहित नसेल तर विचारा कोणालाही... प्यादं एक एक पाऊल चालतो... तसंच चाल करत करत तो तिथे पोहोचला... म्हणून एवढा वेळ मी कोर्टात time pass करत होतो.  " अभिच्या सगळं डोक्यावरून गेलं. 

" काय बोलतो आहेस ते तुला तरी कळते का... " 

"तुम्हाला पुढचा क्लू देयाचा आहे... हा घ्या... " काळ्या सैन्यातील हत्ती उचलून त्याने अभिच्या हातात दिला. "शोधा... " म्हणत सागर पुन्हा खेळण्यात मग्न झाला. हा खरं बोलतो आहे कि काहीतरी बरळतो आहे उगाच. पण त्याला मी सांगण्याआधीच , माझ्याकडे "प्यादं" आहे हे माहिती होतं.... काय करायचं नक्की. सागरची आधीची history कोणालाच माहिती नव्हती. आधीच्या inspector ने सुद्धा ती माहिती काढायचा प्रयन्त केला नाही. अभिने लगेच माणसं कामाला लावली. ५ हि जणांचा काही संबंध आहे का... त्यांचा फॅमिली background काय... तो बोलतो तसा ६ वा कोण असेल, जो खून करतो आहे... एवढे आणि बरेचशे प्रश्न अभिला पडले. 

पहिली माहिती मिळाली ती अशी, कि ६ व्या खुनाच्या आधी एक पोस्टमन आलेला, त्यांना काही देयाला. अभि पुन्हा घटनास्थळी पोहोचला. निदान त्याने आणलेलं पत्र किंवा काही पार्सल मिळते का ते बघण्यासाठी... "साधारण किती वाजता आलेला पोस्टमन... " अभिने watchman विचारलं. 

" सकाळी १०.३० ते १०.४५ च्या सुमारास, आणि हो... तो याच area चा पोस्टमन आहे... त्याला ओळखतो मी. " wow !! अभि मनातल्या मनात म्हणाला. watchman ने सांगितल्याप्रमाणे, त्या पोस्टमनला बोलावून घेतलं. 

" हा बोला... तुम्हाला कळलं असेल... तुम्ही ज्यांना पार्सल दिलंत ,त्यांचा खून झाला.. " अभिने त्या पोस्टमनला विचारलं. 

" हो सर, पण मला का बोलवलं... " तो घाबरत म्हणाला. " मी काही नाही केलं सर... ",

"ते आम्ही ठरवणार... पहिलं सांगा... तुम्ही त्यांना काय दिलं नक्की... " अभीचा पुढचा प्रश्न... 

" पार्सल होतं ते... लहानसं पाकीट.. " ,

" ओळखाल का ते ? ",

"हो नक्की.. ", अभिने तिथे सापडलेलं एक पार्सल, त्यांना दाखवलं. 

" हा सर... हेच पार्सल मी दिलं होतं.. " अभिने निरखून पाहिलं. देणाऱ्याचा पत्ता,नावं  वगैरे काहीच नव्हता.

" हे पार्सल... ते पोस्टात देताना समोरच्या व्यक्तीचा पत्ता लिहिता ना... ",

"हो... आमच्या पोस्ट ऑफिसमध्ये लिहून घेतला असेल... " पोस्टमनने सांगितलं. तसे अभि आणि दोन हवालदार, पोस्ट ऑफिस मध्ये पोहोचले. 

" काय प्रोसेस आहे साधारण... एखादं पार्सल पोस्ट करताना... " अभिने तिथे काम करणाऱ्या एका अधिकाऱ्याला विचारलं. 

" पहिलं काय पार्सल आहे ते चेक करतो... वजन करून किती पैसे होतात ते सांगावे लागते... देणाऱ्याला पटलं तर मग त्याचा पत्ता आणि जिथे पोहोचवायचे आहे तो पत्ता आणि नावं... लिहून घेतो... पॅकिंग नसेल तर तेही करतो आम्ही.. " ,

"ok.. मग हे पार्सल तुमच्याकडून गेलं आहे का... " त्याने ते निरखून पाहिलं. स्टॅम्प याच पोस्ट ऑफिसचा होता. त्याने नोंद वही काढली.

" हा सर... हे पत्ते आहेत दोन्ही... " अभिने वही पाहिली. पत्ता तर खोटाच असणार हे माहित होतं, तरी अभिने एकाला त्या पत्यावर पाठवलं. नावं होतं " रहिमा शेख. " नाव वाचून अभिने विचारलं.. 

" यांचा चेहरा आठवतो का... " ,

"बुरखा होता सर.. " अभिला तेच अपेक्षित होतं. 

" आणि पार्सल आठवते का... काय होतं.. " तो जरा विचार करू लागला...त्या पार्सलकडे एकदा पाहिलं. 

" हो सर... आठवलं... त्यांना स्पीड पोस्ट करायचं होतं... बुद्धिबळात असते ना ते... प्यादं... ते होतं... " अच्छा... म्हणजे इथूनच गेलेलं ते... पुढे काय करणार.. पुन्हा त्याच्या पोलीस स्टेशनमध्ये आला.  

केबिनमध्ये महेश वाट बघत बसला होता. " काय अभि... काही भेटलं का.. ",

"नाही रे.. त्या सागरला माहित आहे... हे सगळं कोण करते आहे ते... तो काही सांगायला तयार नाही... बुद्धिबळाचा खेळ चालू आहे सगळा... हा बघ... पुढचा क्लू दिला त्याने... " सागरने त्याला दिलेला " बुद्धिबळातील हत्ती" महेशला दाखवला. आणि अभिने सगळी माहिती सांगितली. 

" अरे बापरे !! म्हणजे आणखी किती खून होणार... " महेश घाबरला. 

"तेच तर माहित नाही.. ",

"मग आता काय करायचे .. " महेशचा प्रश्न... 

" आता काय... वाट बघायची.. पुढचा खून होण्याची... कारण कोणाला प्रोटेक्ट करायचं तेच माहिती नाही." अभि हताश होऊन म्हणाला. 

पुढचा दिवस, जास्त काही माहिती मिळाली नाही. पुरावे जास्त काही नव्हतेच. फिंगर प्रिंट्स सुद्धा नाही. अभिला चैन पडत नव्हता. केबिनमध्ये येरझाऱ्या घालत होता. थोड्यावेळाने , त्या पाच खुनांची आणि आता झालेल्या खुनाची फाईल पुन्हा बघू लागला. सगळीकडे एकचं... गोळी मारून हत्या... सहाही खूनाच्या वेळी हत्यार मिळालं नव्हतं... कुठे गेलं हत्यार... विचार करून डोकं दुखायची वेळ आली. त्यातच , अभिचं लक्ष त्या "हत्ती" वर गेलं.... हाच क्लू दिला ना त्या सागरने.. अभिला राग आला.. इतक्यात महेश आला. 

" बरं झालं तू आलास ते.. चल... " अभिने त्याला बघताच म्हणाला. 

"कुठे ? " ,

"सागरकडे.. त्याला माहित आहे खरा खुनी कोण आहे ते.. " दोघे तडक.. सागरला भेटायला पुन्हा त्या तुरुंगात आले. यावेळेस सागर आरामात पहुडला होता. 

" आज बुद्धिबळ खेळत नाही वाटते.. खेळ संपला का.. " अभि त्याला झोपलेला बघून बोलला. त्यावर सागर न उठताच बोलला. 

" नाही... खेळ तर आता सुरु झाला आहे... inspector अभिषेक... मज्जा येणार आता... " हसत म्हणाला. अभि त्याला मारणारच होता, पण महेशने त्याला थांबवलं. 

अभि ऐकायला तयार नव्हता. त्याच आवेशात तो तुरुंगात शिरला.. सागरला जबरदस्ती उठवलं. आणि तिथे असलेल्या खुर्चीवर ढकलून दिलं. सागर धडपडत बसला खुर्चीवर. पुन्हा महेशने अभिला अडवलं. 

" सांग लवकर... कोण आहे तो... कुणाचा खून होणार आहे.. " अभिला त्या आवेशात पाहून सागर घाबरला. महेशने अभिला शांत केलं. त्याला बाहेर पाठवलं. तो बाहेर गेला तसा महेशने सागरकडे मोर्चा वळवला.

" हे बघ सागर.. मी डॉक्टर आहे.. पोलीस नाही, मी काही करू शकत नाही... असं तुला वाटत असेल ना... तर ते विसरून जा... मी राग दाखवत नाही, याचा अर्थ मला तो येत नाही असा नाही आहे. मुकाट्याने सांग, काय चाललंय नक्की... नाहीतर पुढल्या वेळेस अभिला मी अडवणार नाही... " सागर चिडीचूप झाला. 

सागर काही बोलत नाही, ते बघून महेश बाहेर जाऊ लागला.

" थांबा सर... सांगतो.. पण मी क्लू देईन.. जास्त काही सांगू शकत नाही... कारण हा प्लॅन त्याचा आहे... आणि त्याला वचन दिलं होतं आम्ही, म्हणून... " महेश ते ऐकून जागच्या जागी उभा राहिला. 

" सांग... काय माहिती आहे तुला... " सागरने एक दीर्घ श्वास घेतला. 

" मी कोड्यात सांगेन.. कारण प्लॅन यशस्वी झालाच पाहिजे.... सांगतो आता... तो एक silent person आहे... शांतपणे ऐकून घेतो सगळ्याचे... यशस्वी होण्यासाठी काहीही करायची त्याची तयारी असते. आपल्या माणसांसाठी जीव देऊ शकणारा असा तो... आणि घेतलेलं काम पूर्ण करूनच सोडतो." सागर बोलायचं थांबला. " का करत आहे तो... आणि कोण आहे नक्की तो... " ,

" तो हे का करतो आहे.. हे नंतर सांगेन तुम्हाला... तो कोण आहे हे तुम्हाला शोधायचे आहे... " महेशला कळलं कि हा अजून काही बोलणार नाही... म्हणून महेश बाहेर आला. हवालदाराने टाळ लावलं. 

" शेवटचं सांगतो... त्याचा नेम कधीच चुकत नाही... " सागर बोलला. महेशने ते ऐकलं. सागर पुन्हा जाऊन झोपला. अभि बाहेर बसला होता. महेशने त्याला सगळं संभाषण सांगितलं. 

" मग... काय करूया पुढे आता... याला ना चांगला चोप दिला पाहिजे... सगळं सांगून टाकेल." अभि आताही रागात होता. 

" नाही... तरीही तो सांगणार नाही... बोलतो प्लॅन प्रमाणे झालंच पाहिजे सगळं... तू बोललास तसंच करावं लागेल.. पुढच्या खुनाची वाट बघावी लागेल. "  

                  पुढचा दिवस, सकाळी अभि लवकर पोलीस स्टेशनमध्ये आला.. झोपच लागली नाही त्याला. पुन्हा त्याच फाईल बघत बसला होता. चहा पित होता तेव्हाच कॉल आला. आणखी एक खून... महेशला घेऊन तिथे लगेच पोहोचला. खून झालेला तो , त्या व्यक्तीच्या इमारतीच्या गेटजवळच... कोणी बघितलं नाही त्यांना मारताना... CCTV फुटेज मिळालं, पण त्यात फक्त ते खाली पडताना दिसत होते... गोळी कुठून आली मग... महेश dead body घेऊन त्याच्या लॅबमध्ये गेला. पुरावा काहीच नाही. अभि थोडावेळ थांबून पुन्हा त्याच्या पोलीस स्टेशन मध्ये आला. संध्याकाळ पर्यंत मृत व्यक्तीच्या नातेवाईकांची चौकशी झाली. रात्री उशिरा महेशचा कॉल आला म्हणून अभि थांबला. 

" अभि... सेम वेपन आहे... सागर बोलतो तोच खून करत आहे... पण त्याला कसं पकडायचं.. " अभि आधीच थकला होता. 

" उद्या सकाळी बघू... आता माझं डोकं भयानक दुखते आहे... " दोघे आपापल्या घरी निघून गेले. 

सकाळी अभि तयारी करून पोलीस स्टेशनला पोहोचला तर महेश आधीच तिथे बसला होता. 

" काय रे... झोपला नाहीस का.. " अभि खुर्चीवर बसत म्हणाला. 

" अरे ... बसू नकोस.. चल, निघायचे आहे... ",

" कुठे ? " ,

"गाडीत तर बस.. " अभिने गाडी सुरु केली. 

" सांग आता... " अभि म्हणाला. 

" पहिल्या ५ खुनाच्या ठिकाणी जाऊ.. " अर्थात त्या सगळ्या जागा सील केलेल्या होत्या... कोणाचे येणे-जाणे नाही. 

" महेश.. आपण आधीच खूप वेळा आलो आहे इथे.. आता काही मिळणार नाही... " अभि बोलला. 

" थांब जरा... आधी एक काम कर... त्यातील फोटोग्राफ बाहेर काढ.... या रुममधले... डेड बॉडी कुठे होती ते दाखव.. " तिथे already मार्किंग करून ठेवलं होतं. महेशने ,अभिला त्याप्रमाणे उभं राहायला सांगितलं. 

" बघ... तू समज, तो मृत व्यक्ती आहेस.. तसा उभा राहा... " अभिने पोझिशन घेतली. 

" आता तुला मी गोळी मारणार... म्हणजे तुझ्या समोर उभा असणार मी... बरोबर ना.. " महेश बोलला. 

" हो मग... " अभि... महेशने काही लिहून घेतलं.

" आता दुसऱ्या ठिकाणी जाऊ चल... " अभिला काही कळलं नाही... दुसऱ्या ठिकाणी जाऊन सुद्धा तसेच केलं दोघांनी. अभिने पोज घेतली. महेशने नोंद केली. असं करत करत ४ ठिकाणे झाली. पाचव्या ठिकाणी जेव्हा पोहोचले तेव्हा अभि वैतागून बोलला.. 

" काय चाललंय तुझं नक्की... ",

"पहिली तू पोज घे... मग सांगतो... " अभिने पुन्हा पोज घेतली. 

" आता बघ... तुला जर मी गोळी मारणार असेन तर दारात किंवा जरा आत येऊन मारिन ना.. इकडे का मारिन.. ",

"म्हणजे... ",

" शिवाय तुला हत्यार मिळाला नाही... ते मिळणार सुद्धा नव्हतं... " ,

"काय बोलतो आहेस.. ?",

"या पाच जणांकडे ते नव्हतच...कारण ती बुलेट (गोळी) एका Rifle ची आहे...आणि Rifle .... long range shooting साठी वापरतात. सागर चे बोलणे काल रात्री आठवलं मला... "त्याचा नेम कधीच चुकत नाही "...  अभि..हे फोटो बघ... मृत व्यक्ती खिडकीसमोरच उभी होती... किंवा या पाच जणांनी त्यांना खिडकी समोर आणलं असेल. सर्व फोटोमध्ये खिडक्या उघडया आहेत... सहावा खून तशाच झाला. आणि आता सातवा खून, तेव्हा तर ते बाहेरच होते. हत्यार मिळणार कसं... तो sniper आहे अभि ....दुरून नेम लावून गोळी झाडतो." अभिच्या सगळं ध्यानात आलं. 

" म्हणजे तो सगळयांना आधी पासून ओळखतो.. यांच्यावर पाळत ठेवून असणार तो... त्याशिवाय त्याला कसं माहित कोण कुठे राहतो ते... " महेशला पटलं ते... 

" चल निघूया... " दोघे गाडीत बसले तर गाडी सुरु होण्याचे नाव घेत नव्हती. 

" काय झालं रे... " ,

"बहुदा बंद पडली... काल पासून त्रास देत होती... काय करूया... " दोघे गाडीतून उतरले. "टॅक्सी करूया का... ",

"नको... ट्रेनने जाऊ.. किती वर्ष झाली असतील.. कॉलेजमध्ये असताना ट्रेनचा प्रवास करायचो... आठवलं का.. " महेश जुन्या आठवणीत रमला. 

" हो... चालेल... ट्रेनने जाऊया.. " दोघे तिकीट कडून ट्रेनने निघाले.  

गर्दी नव्हतीच. बसायला सुद्धा जागा होती... तरी दोघे दरवाजातच उभे राहून गप्पा मारत होते. एकच स्टेशन गेलं असेल. डब्यात चॉकलेट विकणारा मुलगा चढला. पुढे काही चॉकलेट विकून तो या दोघांजवळ आला. "साहब.. ",

"नको आहे आम्हाला... पुढे जा... " अभि त्याच्याकडे न बघताच बोलला. 

" चॉकलेट नही साहब... ये देना था... " म्हणत त्याने "बुद्धिबळातील उंट " अभि समोर धरला. 

अनपेक्षित !!! ... अभि चकित झाला. " किसने दिया... बोल जल्दी !!... " अभिने त्याचा हात पकडला... तो मुलगा घाबरला. " मैने कुछ नही किया साहब... वो आदमी ने ५० रुपया दिया और आपके तरफ इशारा किया... देने को.. " ,"कहा है वो.. " अभि ट्रेनच्या डब्यात इकडे तिकडे बघू लागला. तोपर्यंत पुढचं स्टेशन आलं. तो मुलगाही बघू लागला. " वो... वो रहा साहब... लाला टीशर्ट... टोपी वाला... " अभिने पाहिलं. एक जण होता दारात उभा... लाल टीशर्ट, डोक्यावर टोपी आणि चेहऱ्यावर रुमाल गुंडाळलेला... अभि त्या मुलाला सोडून झपकन त्याच्याकडे निघाला. अभिला जवळ आलेलं बघून "त्याने" पटकन प्लॅटफॉर्म वर उडी मारली. आणि पळू लागला. अभिने तेच केलं. पडता -पडता वाचला. स्वतःला सावरलं आणि त्याचा पाठलाग करू लागला. पण "तो" इतका चपळ होता कि बघता बघता गर्दीत निघून गेला. कुठे शोधणार... अभि रेल्वेच्या ब्रिजवर उभा राहून बघत होता... महेश आला थोडयावेळाने. " जरा.. जरासाठी निसटला तो... " अभि श्वासांवर नियंत्रण ठेवत बोलला. " महेश... तो त्यांच्यावरच नाही... तर आपल्यावर सुद्धा नजर ठेवून आहे.... " अभि आजूबाजूला बघत म्हणाला. 

पोलिस स्टेशनकडे न जाता ते दोघे पुन्हा सागरला भेटायला गेले. 

" अरे व्वा !!... पुढचा क्लू मिळाला वाटते. छान.. " या दोघांना बघून सागर बोलला. 

" तू आता बऱ्या बोलाने सांग... कोण आहे तो.. नाहीतर.. " अभि रागात बोलला. सागर हसला... 

" ते तर तुम्हाला शोधायचे आहे... एवढं सांगितलं तुम्हाला सर... चला अजून एक क्लू देतो... त्याला गणित खूप आवडते.. number games.. वगैरे... आताही एक number game सुरु आहे... तो तुम्हाला कळला तर उत्तम.. " महेशने अभिला पुन्हा अडवलं. 

" अरे पण का करत आहात तुम्ही हे... " महेशचा प्रश्न 

" हा... मी बोललो होतो ना... सांगेन म्हणून... सांगतो.. २ वर्षांपूर्वी हा खेळ त्यांनी सुरु केला होता... आणि बुद्धिबळाचा नियम आहे... कि खेळ अर्ध्यावर सोडून जाऊ शकत नाही... बुद्धिबळ सगळ्यांना छान वाटतो ना खेळ.. पण याचा सारखा रक्तरंजित खेळ दुसरा कोणता नाही. या खेळात फक्त समोरच्याला मारायचं, एवढंच शिकवलं जाते... बरोबर ना... तर आता पुरतं एवढाच क्लू... number game कळला तर पुढचा खून कधी होणार हे कळेल तुम्हाला... फक्त कोणाचा खून होणार ते शोधा.. जमलं तर वाचवा... " सागर हसत म्हणाला.. आणि झोपायला गेला. 

अभि, महेश त्यांच्या पोलिस स्टेशनमध्ये आले.... "उंट" हा क्लू होता. number game कसला ते माहित नाही.. " ok... एक काम करू... तू त्या सगळ्यांची मागील माहिती काढ... आणि मी तो number game काय आहे ते बघतो... " महेश अभिला म्हणाला. " आणखी एक... २ वर्षांपूर्वीची अशी एखादी घटना बघ... मोठी... जिचा या सगळ्यांशी काही संबंध असेल.. " अभि लगेचच कामाला लागला. महेश ते केस पेपर्स घरी घेऊन गेला. 

दोन दिवस खूप डोकं घालून सुद्धा महेशला काहीच कळलं नाही... तिथे अभिला मोठया ५ ते ६ केसेस मिळाल्या होत्या, पण एकाचाही संबंध त्या केसेस शी नव्हता लागत. सातव्या खुनानंतर तिसरा दिवस, महेश पुन्हा त्यात काही शोधत होता. अभि मिळालेल्या माहितीच्या आधारे, या सगळ्यांचा काही संबंध आहे का ते बघत होता. आणि फोन खणाणला.... खून... पुन्हा पळापळ. यावेळेस चक्क एका ऑफिसमध्ये खून... लंच टाईमला... अभि ,तिथे पोहोचताच त्याच्या काही लक्षात आलं. मृत व्यक्ती, जेवायला खिडकी जवळ बसली होती. 

" हे नेहमी इथे बसायचे का जेवायला.. " अभिने त्यांच्या सहकाऱ्यांना विचारलं. 

" हो.. ठरलेली जागा होती त्यांची... " ,

" एकटेच बसायचे का जेवायला.. म्हणजे टिफिन share नाही करायचे का... " ,

" नाही... जरा तापट होते... एकटेच येऊन बसायचे... " अभिने पुढे काही विचारलं नाही. त्या खिडकीपासून काही अंतरावर तीन इमारती होत्या.. गोळी तिथूनच आली असेल.. शिवाय त्या इमारती, under construction होत्या. CCTV कॅमेरा तिथे नसणारच हे अभिला माहित होतं, तरी दोन हवालदारांना तिथे चौकशीसाठी पाठवलं. जागा सील करून, पुन्हा पोलिस स्टेशनला आले.   

" काय सॉलिड आहे ना तो... किती study केली आहे त्याने या सगळ्यांचा ...मानलं पाहिजे त्याला... " अभि महेशला बोलला. महेशचं लक्ष खाली पेपर्सकडे होतं. 

" रिपोर्ट आहेत का महेश.. ",

" रिपोर्ट्स जाऊदे रे... ते नाही महत्वाचं... मला वाटते , त्याचा number game मला कळला आहे... yes... मला समजला... "महेश उत्साहात म्हणाला. 

" लवकर... लवकर सांग... " अभि त्या पेपर्स कडे बघत म्हणाला. 

" हे बघ... पहिले पाच खून... त्यांच्या date बघ... १० जानेवारी, ११ जानेवारी, १२ जानेवारी, १३ जानेवारी आणि १४ जानेवारी.... OK " ,

"हा पुढे... " ,

"आता सहावा खून.... ११ मार्च... सातवा, १४ मार्च... आणि आज १७ मार्च... ",

" पुढे सांग रे.. " ,

"जानेवारी म्हणजे १... .... १० जानेवारी, म्हणजे.. १० + १ केलं त्याने... म्हणून ११ मार्च... यातच वेळ सुद्धा आहे... सकाळी ११ वाजता... " अभि समजला. 

" त्यानंतर ११ मार्च म्हणजेच... ११+३ = १४... १४ मार्चला खून... दुसऱ्या खूनाची तारीख... ११ जानेवारी... means ११+१ = १२ ..... , सातवा खून १४ मार्च, वेळ दुपारी १२ वाजता... आता, आजचा खून... १४ मार्च, १४ + ३ = १७ , आज १७ मार्च... तिसऱ्या खूनाची तारीख.. १२ जानेवारी, १२ + १ = १३... १३ म्हणजे दुपारी १.... आजचा आठवा खून... १७ मार्च, दुपारी १ वाजता.. " महेशने कोडं सोडवलं. 

" शाब्बास !!... महेश... यांचा अर्थ पुढचा खून होणार तो २० मार्च ,दुपारी २ वाजता..  " अभिने लगेच आकडेमोड केली. 

संध्याकाळ झालेली.. अभि आणि महेश, शेजारी असलेल्या कॉफी शॉप मध्ये गेले. 

" आणखी अभि.. मला काही कळलं आहे असं वाटते... " ,

" काय ? " अभि कॉफि घेत बोलला. 

" त्यांच्या size नुसार त्यांना नावं दिली असतील... हत्ती म्हणजे ते जरा जाड होते... उंट म्हणजे त्यांची height बघितली ना तू.. असं असेल बहुदा.... " ,

"तसं असेल तर... मग प्यादं.. ते कसं सांगशील.. " महेश पुन्हा विचारात पडला. आणखी अर्धा तास गप्पा मारत बसले होते दोघे. बिल देण्यासाठी दोघे काउंटर जवळ आले. तर महेश चे लक्ष शेजारीच ठेवलेल्या वस्तू वर गेलं. " अभि !! " महेशने अभिचे लक्ष तिथे वळवलं. एक काळ्या रंगाचे "बुद्धिबळातील प्यादं " ...तिथे ठेवलं होतं. आणि खाली कागदावर " only for inspector अभिषेक " असं लिहिलं होतं. अभिने लगेच तिथे विचारपूस केली. 

" कोणी ठेवलं हे इथे.... " काउंटर वर असलेल्या मुलगीला अभिने मोठयाने विचारलं . 

" सर,... खरंच मला माहित नाही... " ती रडू लागली. 

"CCTV तरी चालू आहे ना... " महेशने विचारलं. 

दोघेही CCTV चे फुटेज बघू लागले. चेहरा तर दिसत नव्हता त्याचा... पुन्हा रुमाल लावला होता त्याने.. पण अभिने ट्रेनमध्ये बघितलेल्या मुलासारखाच वाटत होता तो. लाल टीशर्ट... डोक्यावर टोपी... " हे फुटेज... पोलिस स्टेशन मध्ये पाठवून द्या... " अभि आणि महेश बाहेर आले. " प्रत्येक movement वर लक्ष आहे त्याचं... आता तर पोलिस स्टेशन जवळ पण आला तो... कमाल आहे ना... " महेश एकटाच बडबड करत होता. अभि मात्र विचारात होता... प्यादं हातात होतं त्याच्या.... २० मार्च... वेळ दुपारी २ वाजता... तारीख आणि वेळ तर समजली... कोण मरणार असेल आणि कोण मारत असेल या सगळयांना ..... अभि विचार करत करत घरी निघाला.

------------------------------to be continued ---------------------------------------