परिवर्तन

सकाळचे ७ वाजले... अलार्मने प्रियांकाला जाग आली. आळोखे -पिळोखे देत "फ्रेश" झाली. लगेच काहीतरी आठवलं तिला, मोबाईल घेतला... लगेच कोणाला तरी  FB वर बर्थडे मेसेज type केला... त्यानंतर लगेच कॉल केला...

" हॅपी बर्थडे डार्लिंग... खूप खूप वर्ष जिवंत राहा... आणि पार्टी देत राहा.. ",

"हो ग... पियू... थँक्स... पार्टी देणार ना... संध्याकाळी ये... सगळ्या एकत्र जाऊ... " पलीकडून आवाज आला....

" आणखी कोण येणार आहे.. तुझा BF येणार का... ? " ,

" तो कशाला ? आपली "गर्ल्स पार्टी" आहे फक्त... नक्की ये... आणि वेळेवर ये.. बाय " .. प्रियांकाने फोन ठेवला... आणखी काही मैत्रिणीना पार्टी बद्दल सांगितलं आणि अंघोळीसाठी गेली.

"प्रियांका... संध्याकाळी लवकर ये जरा... " आईने प्रियांकाला जाता जाता सांगितले. प्रियांका तयारी करून ऑफिसला निघतच होती. आईचे ते वाक्य ऐकून प्रियांकाचे तोंड वाकडं झालं.

"नाही आई... आज नको प्लिज.. आज बर्थडे पार्टीला जायचे आहे.",

"अगं.. मी कुठे अडवते आहे तुला... इकडचा प्रोग्राम झाला कि जा ना... " आईने समजावलं.

" नको ना यार.. " प्रियांका वैतागत म्हणाली.

" काय नको... तुझं ऐकते ना मी सगळं... एक दिवस नाही गेलीस बर्थडेला तर काय झालं... " आई रागावत म्हणाली. प्रियांका थांबली. 

"आई बस जरा... बोलूया आपण.. " प्रियांकाने खांद्यावरची बॅग काढली. आणि सोफ्यावर येऊन बसली. आई सुद्धा आली.

"हं बोल... काय बोलायचे आहे ते.. एका बर्थडे साठी नको बोलले तर राग आला. ",

"प्रश्न बर्थडेचा नाही... पण आता पर्यंत ८ वेळा हा "बघण्याचा कार्यक्रम" झाला. दोन वेळा आपण नकार दिला तर सहा वेळा मुलाने नकार दिला.आज सुद्धा असंच काहीतरी होईल आणि नकार येईल... त्यापेक्षा मी जाते ना बर्थडेला.. वर्षातून एकदा तर येतो. " प्रियांका...

"हो.. तरीसुद्धा ते तुला बघायला येणार आहेत.. मुलगा बिझनेसमन आहे... चांगल स्थळ आहे... " त्यावर प्रियांकाला हसू आले.

" आई.. एक सांग मला.. स्थळ 'चांगलं कि वाईट' हे कोण ठरवते. दोन वेळेला तुम्हाला मुलगा पसंत नव्हता म्हणून "माझ्याकडून" नकार कळवलात. सहा वेळा त्यांना मी आवडले नाही म्हणून मुलाने नकार सांगितला. याचा अर्थ, पहिल्या दोन वेळेस मुलगा "वाईट" होता.... नंतरच्या सहावेळेस मी "वाईट" झाले का... मग आता येणारे "चांगले स्थळ" , ते सुद्धा मला वाईट ठरवतील ना.. " आई काय बोलणार त्यावर...

" समोरून नकार आला कि काय फीलिंग होते.. तुला सांगायला नको.. तू सुद्धा अनुभवलं असणार ना, तुझ्यावेळी.. वाटते कि नकोच लग्न... मुलगी म्हणजे काय खेळणे वाटते का.. हि आवडली म्हणून ठेवूया... ती चांगली नाही म्हणून नकार... मन असते ना मुलींना सुद्धा... मग प्रत्येकवेळेस मुलगा कसं ठरवणार कि त्याला कोण जोडीदार हवा आहे ते.. शिवाय love marriage करताना ह्या गोष्टी कुठे कोण बघतात.... त्यात असतात ना... वाईट स्थळं ... ती तेव्हा चालतात ना... "  

" आई... चांगली-वाईट व्यक्ती नसते या जगात... ती मानसिकता असते लोकांची... अपंग,गरीब, बेरोजगार.. त्यांचीही होतात ना लग्न.. ते का वाईट असतात.. किंवा ती "स्थळं" वाईट असतात... नाही ना.. ६ वेळेस... माझा रंग सावळा आहे, गोरी मुलगी पाहिजे.. म्हणून नकार कळवला.का तर मला होणारे मुलं.. सावळं किंवा काळ्या रंगाचे होईल... " प्रियांका स्वतःच्याच बोलण्यावर हसली.

" काय लोकं विचार करतात ना.. मुलगी फक्त कमवती नसून पगार १५ ते २० हजार पाहिजे... रंग गोरा, दिसायला छान असावी... सडपातळ असावी.. मग सावळ्या,काळ्या, जाडसर मुलींनी स्वप्नचं बघू नये का.. जगण्याचा अधिकार सर्वांना सारखाच आहे, मैत्री करताना या गोष्टी बघतो का आपण.... मग लग्नाच्या वेळेस काय होते लोकांना.... " आईला प्रियांकाचे बोलणे पटले.

"तरीसुद्धा... लोकांच्या अपेक्षा असतात ना.. म्हणून हे सगळं बघावं लागते... ",

" तसंच असेल तर.. ज्यांना जन्मभर एकत्र राहायचे आहे त्यांना का विचारत नाहीत अपेक्षा. मला तुम्ही एकदा तरी विचारलंत का... तुला मुलगा कसा हवा ते... " आई गप्प झाली. 

"बरं... बाई, काय अपेक्षा आहेत तुझ्या मुलाकडून... " ,

"हं... आता कसं... मला कसलंही स्थळं चालेल... फक्त तो मला समजून घेणारा असावा... पैशाच्या मागे तर सर्वच धावत असतात...पण तो सुखासाठी प्रयन्त करणारा असावा.. मी आहे ना समाधानी... आहे त्यात समाधान असावा ..रंग गोरा,सावळा, काळा... कशाला हवे रंग... अगदी हिरव्या रंगाचा असेल तरी चालेल मला.. पण मनानी छान असावा. माझं आयुष्य जगायला देयाला हवे. माझीही life आहे ना... घरातल्या प्रत्येक कामात ५०-५० चा वाटेकरी हवा... मीही जॉब करते, मलाही थकायला होते, हे समजून मदत करणारा असावा... बस्स, एवढंच... बाकी काहीनको.. " 

आईला थोडे हसू आले. " माझ्या लग्नच्या वेळी मी असा विचार केलाच नाही ग... घरच्यांना तुझे बाबा आवडले आणि लावून टाकलं लग्न... पण खरंच तू खूप धीराची आहे.. thanks... " ,

" thanks for what ? " ,

" डोळे उघडलेस ना म्हणून... तीच ती जुनी विचारसरणी घेऊन जगत होते मी.. मनातले विचार बदलले आता.. म्हणून thanks... "

प्रियांकाने आईला मिठी मारली.

 "चल मी निघते ऑफिसला.. आणि प्लिज... त्यांना सांग.... आज तरी जमणार नाही मला.. सांगशील ना आई.. " प्रियांका लाडिक आवाजात म्हणाली.

" हो सांगते... मग, कधीचा प्रोग्राम ठरवूया.. " प्रियांका विचारात पडली पुन्हा..

" रविवार ?? ... चालेल ना तुला.. ",

"हो.... सुट्टीच असते ना... चालेल.. संध्याकाळी बोलावू त्यांना... " प्रियांका म्हणाली.

"इकडे कशाला.. या वेळेस आपणच जाऊ ... "मुलगा बघायचा" .... काय ? " आई हसत म्हणाली. प्रियांका पुन्हा घरात आली, आईला गच्च मिठी मारली आणि हसतच तिच्या ऑफिसला निघाली.   

----------------------------------------- The End--------------------------------------